قشری از ایرانیان دارای این خصوصیات هستند :

خود کم بین ، سطحی نگر و ظاهر بین ، شکست خورده ، مایوس و نا امید و غمگین ، و ناراضی از همه چیز و همه کس در همه حالت حتی در بهترین وضعیت

قشر دیگری از ایرانیان هم دارای این خصوصیات هستند

متظاهر . مغلطه گر ، ریاکار ، پاچه خوار و تشنه قدرت و خشک نظر و مساحمه گر و دارای افراط و تفزیط نا معقول

البته دو خصلت "دروغگویی و پول پرستی" متاسفانه آفتی هستش که در بین تمامی قشرهای جامعه شیوع پیدا کرده و اکثر افراد این جامعه در این راه به کوچک و بزرگ و صغیر و کبیر و پدر و پسر رحم نمیکنند

مسئولین خوب و درست میدانند ما چگونه هستیم و رمز موفقیت! مسئولین هم همین آگاهی از احوال مردم جامعه شان است!. دریک کلمه ملت ما ملت ناآگاه است. باید به این ملت آموخت و تا میتوانیم آموزش دهیم و از گفتن اینکه ما برتر از همه هستیم بپرهیزیم. نزد خدا هیچ کس برتر نیست جز کسی که ایمانش قویتر باشد، و همانطور که همه میدانیم ما یقیناً برتری یی نسبت به دیگران در نزد خدا نداریم. نزد بند گان خدا هم که برتری به درد نمیخورد. چون تعاریف از برتری در نزد مردم دائماً تغییر میکند. پس آگاه کنیم و از آگاه شدن مردم نترسیم .

به كامنت اول دزد و دغل باز را هم اضافه كنيد كامل مي شود

بیشتر شعار میدیم تا عمل

یکی از خصوصیات بد ما در اصطلاحی به نام "زرنگی" خلاصه می شود. زرنگی در معنای معمول خودش یعنی از دیگران جلو زدن بدون آن که فرد زرنگ حقی داشته باشد، در صف نانوانی گرفته تا در استخدام و...

يه مشت دزد كه در كنار هم به خوبي خوشي زندگي ميكنند

متاسفانه در هیچ کاری عمیق نیستیم و هر کاری که می کنیم نصفه کاره ولش می کنیم ، ولی با این حال فکر می کنیم که از همه آدمهای دیگه با دانش تر هستیم .

مردم ايران را بايد تو مشكلات شناخت ، مثلا وقتي با ماشينت داري تو خيابون ميري يك دفعه با يكي تصادف مي كني اون موقع است كه بايد طرف مقابلت رو بشناسي كه آيا آدم فهميده اي است يا نه ؟كه خيلي از مواقع يك برخورد ساده منجر به دعوا و فحش كاري ميشه و يا اينكه اگر اتفاقي برا ي كسي افتاده باشه مردم بجاي كمك كردن به هم ديگه سعي ميكنند كه لحظات رو با دوربين موبايلشون ثبت كنند . و ديگر اينكه در اين دوره زمونه كه مخصوصا گروني بيداد ميكنه همه سعي دارند يه جوري سر همديگه كلاه بزارند و حس همدردي هم اصلا تو مغز بعضيا تعريف نشده.

به نظرم 90 درصد ما ایرانیان اهل ریا هستیم بالاخص در مسائل مذهبی. اعتقاداتمون ضعیفه اما قیافه خود را به ظاهر همسطح ابرار میگیریم.

من نظر خودم رو در دو بخش میگم، اول ضعفی رو که بعداز مدتها تفکر به اون رسیدم واون این که چطور در ملت ما با این فطرت پاک واین سرزمین پاک که در اون زندگی میکنن، این همه خصایص ناپسند به وجود آمده؛ که به نظر من ایران وایرانی سال هاست که هویت خود را از دست داده وبه نوعی درگیر مسئله ی هویت وشخصیت است، اکنون هویت ایرانی بودن با هویت اسلامی بودن کاملامنطبق نشده واین در حالی است که در زندگی روزمره ما استفاده از شیوه ها و امکانات فرهنگ های مختلف از جمله غربی که تفاوت بسیار با فرهنگ ما دارند دیده میشود واین باعث سردرگمی برای هدفمند بودن در زندگی می شود؛ البته این مسئله نیاز به توضیح بسیار دارد که در این مقال نمی گنجد،! فقط برای مثال ایران را در زمانی که در دنیا در اوج بوده را درنظر بگیرید مثلا دوره هخامنشیان- البته جدا از علل سقوط- که در آن دوران فرهنگ وتمدن ایرانی حرف های بسیاری یرای گفتن داشت. یادر دوران سرافرازی بعداز حضور اسلام که هنوز فرهنگ غربی در ایران آن دروران نفوذ نکرده بود ودر تکمیل نظر خود این را بگویم که امروزه بیشتر افتخار وتکیه ما برای سربلند کردن در دنیا بر روی فرهنگ و تمدن گذشته ما بوده است.
نکته دوم نظر بنده نیز حس دگر دوستی وتمایل به جمع در میان ایرانی هاست که از شمال تا جنوب کشور ما تقریبا به طور یکسان قابل فهم میباشد وبه نظر من این خصیصه عامل حفظ کشور ما از دسیسه های شیطانی است.