جانباز هست که جانبازه جونشو برا مملکت گداشته خدا اجرش بده ولی نباید با جون مردم بازی کنه!

امیر کبیر شخصیتی بسیار محترم فرصتی بسیار بزرگ برای ایران عزیز ما بود که متاسفانه از کف رفت. اما در اصالت نامه فوق بویژه انشاءآن و حتی شخص مذکور از سوی متخصصان تردیدهای جدی وارد شده است. بهتر است تا قبل از اینکه شبیه وصیتنامه داریوش و یا نامه چارلی چپلین به دخترش شود اقدامی نمود.

تازگیها اکثر مدیران به بلوغ فکری رسیده اند دیگر نیازی به توصیه منابع قدرت ندارند خودشان افراد وابسته به منابع قدرت ر شناسایی و در اطاف خودشان جمع می کنند

باباب امیر کبیر بیچاره ول کنید تنش در کربلا توی قبر می لرزد
آقای م .زاده را بگیرید اون خطرناکه .آب از کوه هم بالا رفته

البته فقط برای آگاهی خوانندگانی که نامه ی امیرکبیر را اصیل می دانند علت های جعلی بودن نامه:

این نامه بدون تاریخ، که برخلاف مکاتبات عهد قاجار پر از نقطه و ویرگول و... است. در هیچ یک از کتب معتبری که درباره امیر کبیر نوشته شده وجود ندارد.
هشتاد نامه امیرکبیر به ناصرالدین‌شاه، به مناسبت روز اسناد ملی رونمایی شده و در معرض دید همگان قرار گرفته‌است.
عباس اقبال آشتیانی و دکتر فریدون آدمیت در کتبی که در مورد امیرکبیر نوشته‌اند، کوچکترین اشاره‌ای به نامه وی در مورد عمه ناصرالدین شاه ندارند. در مجموعه مکاتبات امیرکبیر هم که آقای سیدعلی آل داوود، تدوین و نتظیم نموده و در دسترس است، نشانی از به اصطلاح سند مزبور نیست.
در کتاب اسناد و نامه‌های امیرکبیر کپی دستخط وی موجود است. شیوه خط و پیچ و خم کلمات آن دستخط ساختگی کوچکترین شباهتی با خط امیرکبیر ندارد.
زمان امیرکبیر هیچکس طهران را با ت نمی‌نوشته، هنوز فرهنگستان زبان و ادب فارسی تأسیس نشده بود که بر املای تهران با ت (به جای طا) تأکید کند.
نامه‌های امیرکبیر خطاب به ناصرالدین شاه با عباراتی چون «قربان خاکپای همایون مبارکت شوم» آغاز می‌شد و جاعل آن به اصطلاح سند نمی‌داند که «قربانت شوم» برای طبقه ‏خاصی به کار می‌رفت.
آخر نامه فوق، تقی امضا شده‌است. امیرکبیر نامه‌های خودش را با «هو» آغاز می‌کرد و مکاتبه با شاه را با جمله «زیاده جسارت نورزید، باقی الامر همایون مطاع» و نظایر آن به پایان می‌برد.
در نامه جعلی مورد بحث خطاب به ناصرالدین شاه، گفته شده «سخن هزل بر زبان رانده‌اید»، اما در پایان اضافه شده: زیاده جسارت است!
امیر کبیر در نامه‌ها از همسرش با عنوان «ملک زاده خانم» و گاهی «خانم» اسم می‌برد و هیچ گاه در هیچ یک از مراسلات او به شاه حتی هنگام گله از همسرش او را «همشیره همایونی» خطاب نمی‌کرد.
در اوائل عصر ناصری کسی که لقب موثق‏الدوله داشته باشد حاکم قم نبوده و شاهزاده معزول موثق الدوله وجود خارجی ندارد.
بعد از میرزا فضل الله، (برادر میرزا آقاخان نوری صدراعظم) که حاکم قم بود، عباس‌میرزا ملک‌آرا برادر کوچکتر ناصرالدین شاه، حاکم قم بود.

شاید لذت یک بار کار خارج از نوبت زیر دندان باشد، ولی فکر کنم تلخی 100000 بار بی قانونی و حق خوری بید غالب باشد!

به امید روزی که فرهنگ امیر کبیری در کشور نهادینه گردد و............

گل گفتی

حب دنیا داریم، مردم حب دنیا داریم

فارق از موضوع بحث، نامه منتسب به امير كبير جعلي است. امير كبير قهرمان ملي و الگوي مديران و سياستمداران ايراني براي همه طول تاريخ ايران خواهد بود و البته انتساب مطالب جعلي به ايشان چيزي به مفاخر او اضافه نميكند.
نويسنده بهتر است براي پشتيباني از نظر البته به حق خود از انتساب مطالب غير واقعي، آن به شخصيتي چون امير كبير بپرهيزد.