اي واي از اين روزهاي من كه اينجوري رفتن
خوش به حالت حاج ابراهيم با اينكه نميشناسمت ولي از شرمندگي با گريه اينها رو مي نويسم
چشم هاي تو چه ديد و چشم هاي من چي ديد
روحش شاد به خاطر ایمان و فداکاریش. اما به آگاهی می رساند جهاد این عزیزان جهاد اصغر است و جهاد اکبر رو زمین مانده است. کاشکی ما انسان های جهاد اصغری را برای مردم معرفی می کردیم تا الگوی راهشان را انتخاب می کردند. افرادی که بتوانند جامعه را از این همه مشکلات روحی و روانی و اقتصادی نجات دهند. مثلا افتخار حاج محسن رضایی فقط جنگ است. برادر من جنگ تمام شد الان جهاد اکبر است. راهکار برای جهاد اکبر ارایه دهید. بدون ریاست هم می توان جهاد اصغر انجام داد. همانند مریم میرزاخوانی که با تلاش زیاد در حوزه ریاضی ایده پردازی کرد و راه علم را باز کرد. مانند شهید طهرانی مقدم که بدون سر و صدا کارش را در حوزه علمی موشکی پیش برد.
اگرچه شهیدان راهنماهای ما در جامعه هستند، تعظیم و تعزیز آنها وظیفه ماست. ولی وظیفه اصلی ما با این تعظیم و تعزیزها ادا نمی شود. یا آوری آنها تازه آغاز کار است. وظیفه موقعی ادا می شود هر کدام از ما از خودما نه دیگران شروع کنیم. این که فلان مسئول باید درست شود، هزاران هزار بار البته. اینها را وسیله فرافکنی قرار ندهیم. هر کدام از ما هر روز ببینیم در کجا هستیم. چه می کنیم. آیا فقط به این و آن فحش و تهمت و ناسزا می گوییم تمام؟ نه از خودما شروع کنیم. خودمان را اصلاح کنیم. محیط اطاف ما را اعم از خانه و محل کار را درست کنیم. طوری که به قول امام صادق (ع) زینت انقلاب و نظام باشیم. حالا ببینیم ما در کجای کار هستیم.
با آرزوی موفقیت نظام مقدس جمهوری اسلامی