حیف این بزرگان ادبیات ایران جایگزینی ندارند روحش قرین رحمت باد.

به کی سلام کنم؟

تصور می کنم کلمه متاسفم بی خاصیت ترین وازه برای ملتی است که بزرگان ادب و هنر خود را جز در مراسم به خاک سپاری اش ارج نمی نهد!

شلخته درو کنید تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید

«گریه نکن خواهرم، در خانه‌ات درختی خواهد رویید و درخت‌هایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت. و باد پیغام هردرختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ها از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمدی سحر را ندیدی؟» (سیمین دانشور/سو و شون)

زندکی بی ارزش

یکبار دیگر جامعه ادبی ایران زمین سوگوار شد و بزرگی در تنهایی و غربت رسالتش را به همکیشانش سپرد و تن خسته اش در میان خاک سرزمینش ارام گرفت فراموش نکنیم هنوز هستند بزرگانی دیگر که در سکوت و تنهایی قلبشان برای ایران و ایرانی می تپد حال که مسئولین فرهنگی و هنری سرگرم بازی های خودشان می باشند تابناک عزیز و سایرین با همکاری مردم برنامه ریزی کنند و این عزیزان را به نسل نو معرفی نمایند

من هم از طرف همه طالقانی ها و همشهری های جلال تسلیت میگم
روحش شاد

من افتخار می کنم که همشهری من بود
چه چهره دلنشینی...
یک مادر واقعی...

بانو دانشور یکی از محبوب ترین نویسنده های من بودند. من با سووشون و جزیره سرگردانی و ساربان سرگردان زندگی کرده ام . حیف از ایشان و وای بر ما که چون او را از دست دادیم.
روحشان شاد.