من با یکی از خانواده های ناپدیدشدگان آشنایی دارم. آخرین خبری که دورادو از این خانواده داغدار دارم این است که بی خبر و بی پاسخ، با داغی غیرقابل توصیف ولی با امید به خدا در انتظارند. آیا همدلی با این خانواده، حداقل کمک روانی و مددکاری، وظیفه حداقلی مسوولان امر نیست؟ پاسخ گویی امری است فراموش شده در نظام اداری امروز ما. مراجعه به اخبار این حادثه که شواهد آن از شتاب همیشگی مسوولان رده بالا برای به انجام رساندن امور ولو با بی توجهی به استانداردهای کاری می باشد، در دو تیتر خبری به فاصله 3 روز از هم (روی هم 4-5 پارگراف) خلاصه می شود که نشان از بایکوت خبری و گریز از مسولیت از سوی مسوولان می دهد. جان فرزندان این مرز و بوم با اهمیت تر از صد افتتاح و بهره برداری است، سرمایه ای است که چون از دست رود بی بازگشت است. هربار که حادثه ای می آید نزدیکان داغدار عمق فاجعه را حس می کنند و بسیاری از آن بی توجه می گذرند. مبادا که برای آن دیگران هم پیش آید که بدانند این چه درد و فغانی است. همه ما مسوولیم که به آنچه پیرامون ما می گذرد بی تفاوت هستیم. صبر و پایداری آنچه است که برای خانواده های داغدیده خواستارم و حمایت، توجه و پی گیری آن است که از تک تک ما و شما.
اولا سازمان بنادر و دریانوردی تابناک جان از شما بعیده دوما غرق شدن این به قول شما کشتی مربوط به شرکت نفت میباشد وهمچنین بد شانسی کشتی مذکور ورعایت نکردن ایمنی وتا اینجای کار اداره بندر ودریانوردی بوشهر هیچ کوتاهی در پیدا کردن اجساد نداشته است لطفا قبل از نوشتن کمی تحقیق بکنید
اولا سازمان بنادر و دریانوردی تابناک جان از شما بعیده دوما غرق شدن این به قول شما کشتی مربوط به شرکت نفت میباشد وهمچنین بد شانسی کشتی مذکور ورعایت نکردن ایمنی وتا اینجای کار اداره بندر ودریانوردی بوشهر هیچ کوتاهی در پیدا کردن اجساد نداشته است لطفا قبل از نوشتن کمی تحقیق بکنید