با سلامآنقدر درگير نزاع هاي سياسي شده ايم كه مقوله فرهنگ بكل فراموش شده است. اين رفتار ترافيكي مردم يك روزه ايجاد نشده كه بسادگي قابل اصلاح باشد. بنابراين رفتار مردم در صحنه رانندگي دليلي ريشه اي تر دارد.البته فرهنگ سازي رسانه اي نقش سازنده اي در اين خصوص خواهد اشت.
من در ایران زندگی میکنم و با فرهنگ ترافیک اروپایی کاملا آشنا هستم . با توجه به همه چیز یک ایراد را هم من اشاره کنم . فاصله خط کشی در جاده های ایران از عرض یک اتومبیل بسیار بیشتر است . اینجا وقتی شما بین خطوط رانندگی میکنی ، فضای زیادی میان شما و اتومبیل بقل وجود ندارد و وقتی اتوبوس در حال حرکت است ، تقربا مماس با خطوط دو طرفش حرکت میکند یعنی فاصله خطوط دقیقا به اندازه عرض یک اتوبوس است ولی در ایران به دلیل فاصله زیاد خطوط سفید رنگ جاده ها و خیابان ها ، فضای زیادی را از دست میدهیم و فاصله زیادی بین اتومبیل ها ایجاد میکنیم که راننده سوم با کمی تقلا میتواند خود را بین دو راننده ای در بین خطوط حرکت میکنند جا کند . احترام به خطوط در خیابان ها اولین درس در رانندگی است. این خطوط محدوده حقوق رانندگان در خیابان ها را نشان میدهند و دیگر وسایط نقلیه حق ورود به این محدوده ها را ندارند. البته پرسنل راهنمایی و رانندگی هم قبل از شروع به اجرای هر طرحی باید آموزش ببینند.
همكاران من با غرور سوار بر ماشينهاي آنچناني به مدرسه ميآيند و من كه خاطرات تلخ تصادف افراد خانواده ام را در ذهن دارم عمرا نميتوانم پشت فرمان بنشينم دختر كوچكم آه ميكشد و ميگويد: مامان كاشكي تو هم مثل مامان دوستم خودت منو با ماشينت ميبردي گردش!ولي در خيابانهاي وطنم جرات رانندگي ندارم.
آيا ترس من بيجاست؟!
من اصلا موافق نیستم که ایرانیان فرهنگ رانندگی ندارند. پس چطور وقتی آنان به کشورهای دیگر میروند خوب رانندگی میکنند؟ من از زمانی که به امریکا آمده ام فهمیدم که مردم اینجا فقط از ترس پلیس و جریمه شدن و رفتن به دادگاه است که رعایت اصول رانندگی را میکنند. فکر میکنید اگر برای وروود ممنوع 1.5 میلیون تومان جریمه و سه ماه زندانی تعیین کنند آیا کسی چنین ریسکی خواهد کرد؟ من فکر میکنم پلیس اینجا خدا خدا میکند که کسی خلاف کند و مچش را بگیرند و جریمه اش کنند. وقتی جریمه ها بالا باشد بطور اتوماتیک فرهنگ رانندگی به درون خون مردم انتقال پیدا خواهد کرد. یک فرانسوی به تهران آمده بود برای رفتن به رستوران میخواست عرض خیابان را رد کند که متاسفانه از ترس نتوانست و به من زنگ زد و من دستش را گرفتم و بردم آنطرف ... واقعا برای ما ایرانیان که این همه ادعای فرهنگ داریم واقعا تاسف بار است .در خارج از کشور هرکس که پایش را روی خط عابر بگذارد تمام اتوموبیل های هر دو سمت پشت خط متوقف می شوند
با سلامنميدانم چرا هر مشكل و قانون شكني كه در كشور اتفاق ميافتد را به مسائل اقتصادي ربط ميدهيم؟ در جواب آن خواننده گرامي كه دو شغله بودن و كار زياد را علت رانندگي بد مردم ميداند بايد گفت درست است كه مشكلات اقتصادي اعصاب آدم را خورد ميكند ولي آيا اين دليل انجام خلاف و عدم رعايت حقوق ديگران است؟ در همين تهران چقدر آدم پولدار با ماشينهاي مدل بالا هستند كه خلاف ميكنند و اگر مشكلي هم پيش بيايد جريمه ناچيز آنرا پرداخت ميكنند. يكي از علتهاي خلاف زياد در ايران عدم برخورد قاطع با متخلف وجريمه هاي كم است. چقدر خوب بود از تجربه موفق ديگر كشورها استفاده ميكرديم آيا ميدانيد جريمه متخلف در كشورهايي كه الان رانندگي اصولي دارند ( به نسبت درآمد و...) چقدر است؟ پيام آن خواننده را كه منتشر كرديد خواهشمندم پيام من رانيز منتشر كنيد.
با تشکر از آقای مطهری:باید عرض کنم که من در ایران 8 سال رانندگی می کردم.کاملا با نویسنده موافقم.واقعا تا رسیدن به مقصد 100جور اعصاب انسان خرد میشد..واقعا این معزل رانندگی در ایران کی می خواد حل بشه. همه ما فقط حرفشرو میزنیم و فقط انتطار داریم دیگران خودشونو تغییر بدم و ما بی تقصیریم. در صورتی که همه ما جامعه رو تشکیل میدیم و به نوعی در رفتار اجتماعی سهیم هستیم..باید از خود سازی شروع کرد. اگر خودمون را اصلاح کنیم ,پسر به پدر نگاه می کند و نسلهای آینده این مشکلات رو نخواند داشت. ممنون از عکسهای این نوشته که همشون دقیق و درستن .
سلام تا زمانیکه صدا و سیما به هر چیزی می پردازد به جز آموزش پیگیر و همیشگی رفتار اجتماعی مانند حفظ حقوق شهروندان و همشهری ها و همسایه ها، آئین نامه های رانندگی به ویژه هشدارهای آن، ایمنی درکار و در زندگی بویژه در رابطه با گاز و ، دخالت نکردن در کاری که تخصص ما نیست و ممکن است جان ما را بگیرد و.... وضع به همین منوال است. مردم ما از صدا و سیما نأثیر پذیرند منتها اگر به موضوعات دم دستی و دور از زندگی عینی مردم کمتر پرداخته شود. شما نگاه کنید حتی شهرداری ها هم کار تبلیغات اسلامی را انجام می دهند. و روابط عمومی ها کار خود را با چند حدیث تما شده می دانند. در حالیکه این کار خوب را باید جای دیگری و سازمان دیگری انجام دهد. کار روابط عمومی مثلاً شهرداری آموزش نوع رفتار شهری و روانشناسی رفتار در جامعه بزرگ و فرهنگ ترافیک است. ما مردم را به حال خود رها کرده ایم بعد هم انتظار داریم که خودشان بطور خودکارعمل نکنند. از طرفی ما فقط مصاحبه های تند و غلیظ رئیس پلیس را هر از چندی می بینیم اما خیابان ها را می بینیم که یا پلیس ندارند یا با افسران جوان سرباز با دسته ای از قبض جریمه اداره می شوند. حال نمی دانم درست است یا نه. ولی در فیلم های آمریکایی می بینیم که پلیس های موتور سوار بخصوص در کمین متخلفین هستند و سریعاً به محض مشاهده وارد عمل می شوند.
كاش پيش از آنكه اين همه امكانات از قبيل خودرو براحتي در اختيار عموم قرار مي گرفت لااقل فرهنگ استفاده صحيح از آن نيز آموزش داده مي شد تا اين را بفهميم رانندگي صرفا عوض كردن دنده و فشار روي گاز و ترمر و كلاج نيست اما با شرايط فعلي حاكم تنها راه چاره فشار بر روي قانون شكنان است گويا اين جمله ي تاسف برانگيز در جامعه ي ما مصداق دارد كه تا چوب بالاي سرمان نباشد قانون را رعايت نمي كنيم . اميدوارم روزي فرا برسد كه فرهنگ استفاده صحيح از امكانات مختلف از بالاترين تا پايين ترين اركان جامعه به واقعيت بپيوندد.