جانا سخن از زبان ما میگویی !

سلام
بعد از "طنز: بساط بی‌ناموسی را چه کسی پهن کرد؟ " بدنبال ماست مالی آن هستید؟!
قبول کنید نوع خاصی از جرم سازماندهی شده به وقوع پیوسته. هر چند شاید مجریان آن از این امر بی اطلاع باشند. و اگر برخورد جدی با آن نشود از این به بعد باید منتظر هر گونه تجمع مختلط در مکانهای مختلف باشیم.

من هم می گویم اگر جوانان جلوی چشم ما آب روی هم بپاشند بهتر است تا بروند در کنج خلوت هزار کار نگفتنی بکنند.

اگر این کار در شهرهای دیگر ایران اتفاق می افتاد حرف شما درست بود . ولی درتهران که همه جور امکانات تفریحی و فرهنگی و ورزشی وجود دارد حرفی بی ربط و بی اساس است چون با توجه به عکس های منتشره افرادی که در این برنامه حضور داشتند افراد بی پول و فقیری نبودند که نتوانند هزینه های تفریحاتشان را بپردازند . و یا فرهنگشان به ویلا نشینانی می خورد که در پارتی هاشان همه جور فسق و فجور انجام می دهند ولی خوشی زیر دلشان زده و خواسته اند هرزگیشان را به نمایش عموم بگذراند و به قوانین دهن کجی کنند . پس در در ج مطالب هر چند کپی برداری از روی دیگر سایت ها دقت نمایید .

این آقای برادر تصور کرده است که این واقعه در یک روستای دور افتاده در استان کهکیلویه و بویر احمد واقع شده! آیا شهری در کشورهست که سرانه ی پارک، استخر، سینما، تفریح گاه های مجاز و غیر مجاز و چه و چه در آن به اندازه ی تهران باشد؟ آیا مشکل این آقاپسرها و دخترخانمها این چنین محدودیت هایی است؟ پس این مدل هرزگردی ها را باید در همه جای کشور انتظار داشت جز تهران.

با این همه امکانات در تهران، باز هم می گویید که امکانات تفریحی کم است. پس جوانانی که در شهرستانها زندگی می کنند وای بر احوالشان. شهرستان ها واقعا خالی از امکانات است.
من هم قبول دارم که جوان امروز ایرانی واقعا کلافه و نا امید است. ولی لطفا تنها به فکر جوان تهرانی نباشید کمی هم جوان شهرستانی را دریابید.
خدایا سرم درد گرفت از این همه مشکلات در ایران. وای ای خدا .....
با این همه

مرحبا چه تحلیل درست و عمیقی بود
ای کاش مسایل همیشه ریشه ای تحلیل می شد تا برای رفع آن اقدام می شد .
گشت ارشاد راه حل نیست

اي ول مقاله ي تحليلي بسيار جالبي بود باز از اين درد دلها بكنيد چون حرف دل جوانها است.

به عنوان یک ایرانی که در خارج از کشور زندگی میکنم و بیشتر عمر خود را در کشورم صرف کردم معتقدم که مشکل اصلی نه کمبود تفریح است و نه مشکل فرهنگی حاد، بلکه ما دو مشکل اساسی در کشور داریم اول وضعیت کار و کسب حلال و در راستای پیشرفت کشور دوم اختلاف طبقاتی که شاید بتوان به اختلافة البروجی تعبیر کرد.
در حالیکه افرادی در کشور بصورت دقیقه ای میلیونی درآمد دارند برای اکثریت جامعه ایرانی خرید و یا حتی اجاره یک سرپناه (توجه کنید نه خانه بلکه تنها سرپناه 50-60 متری) آرزوست چرا که نه تنها دیدند بلکه با تمام وجود حس میکنند که اگر روزانه 16 ساعت هم کار کنند نمیتوانند هزینه های خودشان را دربیارن. این اوضاع باعث سرخوردگی و ناامید شدن و از دست دادن انگیزه برای کار، تولید و فعالیت اقتصادی مردم شده بنابراین بدنبال پر کردن این خلا با عنوان تفریح میگردند. در حالیکه خدا میدونه که در خارج از ایران تنوع تفریحات اگر کمتر از داخل ایران نباشه بیشتر نیست.