شور واشتیاق زندگی با صفای عشایر به علت کمبود امکانات آموزشی وبهداشتی جای خودرا به زندگی شهری داده است.

خيلي زيباست. اما خداييش يه مشكلات اساسي هميشه دارند. مثل آموزش. بهداشت و درمان و نيازهاي اوليه ديگه . اما ميدونيد حياطشان به اندازه كل دشت و كوههاي دور و برشون است. هيچ وقت آدم دلش نميگيره. من كه با همه سختي هاش خيلي دوست دارم جاي آنها باشم. آرام و بي خيال از زندگي صنعتي امروزي

یک تنهایی یک خلوت

بسیار زیبا بود. فقط آن دیش ماهواره مثل یک وصله ناجور به نظر میاد.

چه اسمان ابی شفافی چقدر اکسیژن و یون منفی ... بگذریم جنابعالی ماهواره نگاه می کنی اما عشایر نگاه نکنند تازه شاید فقط شبکه های استانی نگاه می کنند الان در تهران هم اگه بخواهی حداقل 8 شبکه داخلی را صاف و بدو پارازیت بگیری انتن معمولی جواب نمی دهد.

واقعا" محشر بود،کلی دلم باز شد.

نظر دوستان بسيار معقول و محترم ، اما عكاس محترم كم لطفي كرده عكس نمي دونم كجا رو به عنوان عشاير موغان جا زده .
اولا : چادر عشاير موغان اصلا به اين شكل نيست و حتما فقط از آلاچيق استفاده ميكنن نه از چادر
دوما" : شماره وانت نسيان مال استان اردبيل نيست !!!!!

بخدا قسم من بچه عشایرم بخدا این ظاهر قضیه است هزاران کمه میلیونها مشکل داریم فقط اونی میفهمه که بیاد ببینه از کدوم مشکلش بگم اصلا چی بگم باورتون بشه باور نمیکنم این همه فاصله ها را این همه مظلومیتیکه فقط به ما عشایر وارد میشه

عشاير مردم غيور ايران
افتخار ميكنم عشاير بودام
عشاير به همين طبيعت زنده است

به بركت افزايش قيمت پروتئين و درامد عشاير دامدار به نظر مي ايد گذران زندگي آنان بهتر شده است كه البته حق شان بيشتر هم هست