با تشكر: در زمينه هاي حق الناس اگر مباحث را طرح نماييم زمينه پذيرش بيشتري دارد. در مورد حركت هاي غير معقول و زشت بعضي از كاروانهاي همراه عروس نويسيد كه چگونه در خيابانها و در ساعات آخر شب كه مردم در حال استراحت هستند با بوق زدن و فرياد هاي گوش خراش موجب مزاحمت مي شوند كه اين نوع حركات در شان انسان نيست چه برسد انسان مسلمان و با فرهنگ غني شيعه؟

"هنر نزد ایرانیان است و بس"
متأسفانه برخی از ناهنجاری های ما ریشه در برخی ضرب المثل های نادرست و غلط دارد. اگر کسی جمله بالا را بخواند ممکن است گمان کند در هیچ کجای عالم غیر از ایران هنر و هنرمندی وجود ندارد که اگر این گونه بود چه بسا افتتاحییه المپیک پکن نیز باید شاهکار ما ایرانی ها باشد نه چینی های چشم بادامی!
در واقع "هنر نزد ما ایرانیان هست" درست است ولی "و بس" گفتن بس نیست بلکه خودفریبی است.
حاج آقای قرائتی می فرمودند: جمله "خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو" غلط است، زیرا اگر جماعت خود رسوا بود چه باید کرد.
در واقع دغدغه ایشان را در این ضرب المثل می یابیم: "هر چه بگندد نمکش میزنند وای به روزی که بگنند نمک"
بگذریم! غرض اینکه باید در برخی باورهای نادرست خویش تجدید نظر کنیم و برخی پندارهای غلط را از ذهن بزداییم.
اگر مقاله ای در باره این گونه جملات نیز نگاشته شود شاید خالی از لطف نباشد.
با تشکر فراوان

خانه از بنیان خراب است وبس ,در یک خانواده پدر ومادر الگوی فرزندان هستند وبهمین ترتیب مسئولین ,زمانیکه مردم حق و ناحقی های فراوان ,تضییع حقوق فردی واجتماعی وامثالهم را فراوان میبینند دیگر چه اعصابی برایشان میماند .مداما دغدغه زندگی مغزشان را فشار میدهد ونمی توانند هیچگونه تصمصم گیری برای زندگیشان بکنند ویکشبه همه چیز برباد میرود بصورت ناهنجاریها واز خود بریدگیها بروز کرده واجتماع را به این روزی که میبینیم درآورده .هرکس فقط خودش را میبیند ومیگوید فقط من ....زیرا زندگی رامختص پول وپست ومقام وغیره وذلک کرده اند .

اگر قوانین مدون واساسی باشدومهمتر از آن اجرای قانون بطور یکسان وبدون هیچ اغماضی صورت بگیرد محال است این تنش ها وبی نظمی های اجتماعی و....که عموما از آن گلایه مندیم بوجود بیاید .

صبر حوصله مسئولان كه مليونها نفر شاهد اعمال آنها هستند در مقابل نظرات مخالف ميتواند الگوي مناسبي براي مردم باشد اما بعكس گاهي از كم حوصليگي وعصبانيتهاي مردم آنان براي رسيدن به اهداف سياسي خود حتي بهره برداري هم مي كنند.يكي ديگر از مواردي كه پيشنهاد مي گردد به عنوان موضوع يك بحث به آن پردخته شود عدم اطمينان افراد به يك ديگر ومضنون پنداشتن همديگر است ما كمتر بنا را بر راستگويي و درست كرداري همديگر مي گذاريم مگر آنكه عكس آن ثابت شود و اين خود يكي از دلايل عدم آرامش مردم است.

با سلام
بزرگان گفته اند:صبر وظفر از برادران قديمند
بعد از صبر نوبت ظفر آيد.
صبر وحوصله در تمام امور موجب درستي كارها ميشودولي متاسفانه همه ما عجول و كم طاقت شده ايم.
رساته ها خصوصا" صدا وسيما ميتوانند اين مشكل حل كنند.آگاهي دادن به مردم در خصوص گردش كارها ميتواند مؤثر باشد.در بعضي از سازمانها و بانكها ابتكار به خرج داده كه كار ارباب رجوع به راحتي انجام ميشود.

دست شما درد نكند مقاله خوبي بود "جانا سخن از زبان ما ميگوئي" اگر چه خود من هم جزو افراد اين جامعه هستم و بعضي وقتها مجبور به متابعت از متخلف ميشوم مثلا در پشت چراغ قرمز راننده پشت سر من با بوق زدن و عصبانيت مرا به عبور ازچراع قرمز تهديد ميكند و پزافشاري دارد كه راه را براي تخلف او مهيا سازم و به كناري بروم تا از قرمز عبور كند . بنظر من همانطور كه اشاره فرموده بوديد بايستي وزارت خانه اي براي سرو سامان دادن اين نارسائي ها درست شود اما آيا درك نياز به چنين وزارتي قابل هضم هست يا با تمسخر مواجه ميشود
ما در ابتدائي ترين موارد اجتماعي ضعيف هستيم در نظر بگيريد در صف نان چه دعواها كه نميشود صف زن و مرد تشكيل ميدهند و يم زن و يك مرد نان ميگيرد و اين درحالي است كه در لواي تساوي حقوق زن و مرد سوء استفاده ميشود . از بعد بهترين هاي جهان شكي ندارم كه ملت ما جزو مردمي هستند كه به خرمت مادري احترام ميگذارند و بايست از هر خانمي در هر كجا به عنوان ناموس ايراني حمايت كنيم اما وقتي شوهر بزرگوار در اتومبيل نشسته و خانم را براي نان خريدن چون صف خانم ها كمتر است ميفزستد چه ميگوئيد ؟ آيا اينكا هم ازنظر نميدانم چه اسمي براي آن بگذارم هم نمونه هستيم ؟
آيا يادتان ميايد و قتي محصل 40 سال پيش بوديم و هنوز محتوي داخل اتوبوس ها ي مسافري شهري اينقدر مانند ماشين خمل گوشت نبود و قتي يك مرد يازن مسني وارد ميشد تلاش ميكرديم بهترين جاي آرام بخش اتوبوس را به احترام سن به آنان اختصاص دهيم و چقدر به اين فرهنگ مي باليديم آيا امروز هم همينطور است (اين موضوع در تهران شكل گرفته و تقريبا صف اتوبوس رعايت ميشود اما هنوز در برخي حتي شهرهاي بزرگ رعايت نشده و پيرمرد يا پيرزن و يا يك بانوي حامله كه در صف ايستاده به مجض رسيدن اتوبوس افراد توانمند يورش مي برند و امكان سوار شدن به آنان نميدهند ). آيا با يك روش سيستمي بسيار ساده از طرف هرمسئولي صادر ميشود نمي توان جتي بدون هزينه به اين مشكل خاتمه داد مثلا در نانوائي ها با دادن شماره نوبت مقوائي با مهر نانوائي به افراد رسيده و خواندن نمره و يا در اتوبوس با صدور دستور به رانندگان كه تا افراد در صف نروند درب اتوبوس باز نشود و پافشاري براجراي آن اين مسائل مشكل ساز و استرس ساز به ساده قابل حل نيست ؟ و موارد زياد ديگري كه به سهولت ميتوان راه حل هاي روان و بدون هزينه براي آنها پيدا كرد . با تشكر ازشما كه براي اين نوع فرهنگ سازي ها وقت صرف ميكنيد .

واقعا درست نوشتید این تعریفهای الکی ازمردم فقط باعث پرمدعاتر وپرتوقع ترشدن مردم شده که هیچکار درستی انجام ندهند وفقط توقع که همه چیزدرست وعالی باشد درنهایت سرنوشت هرکشور را مردم ان میسازند

با تشکر فراوان از مطلب بسیار مبتلا به ای کاش به اهمیت جایگاه آموزش و پرورش نیز پرداخته شود

عكس آخر هم جالب توجه است زيرا حتي در آن عكس هم به رغم وصف اشاره شده {پول اضافه دادن دستگاه}باز هم صف رعايت شده است