مستخدم مدسه شد - وایییییییی بر ما که چه کردیم با این عزیزان - آیا پس از سالها اسارت و سختی و شکنجه و زجر باید بعد از برگشتن به مملکت سرایدار مدرسه بشود و جلوی مدیر و معلم کمر خم کند و چای تعارف کند وای بر ما -واقعا که دست گلتون درد نکنه که اینقدر او را سرافراز کردید آخه مدال و تعریف به چه درد میخورد وای بر ماااااااااااا

درود بر همت و آزادگیش.
نمیدانید آنموقع که ما این صحنه ها رامیدیدیم چه غروری به ما دست میداد.
حیف که قدر چنین کسانی را نداشتیم و صد حیف که زود از پیش ما رفت.
روحش شاد
ب.م. اصفهان

اگه هنوز ايران و نام ايرانى وجود داره، مديون همين رزمنده هاى گمنام جنگ هست. بى نهايت ممنون تابناك كه هر از گاهى ياداورى ميكنى، براى اين كشور چه خون هايى كه داده نشده

روحش شاد وراهش پررهرو
تاباشد همچین کسانی برای حفط تمامیت ارضی کشور

اسطوره ایرانی بعدازآنهمه افتخارآفرینی سرایدار مدرسه شد!!!! این بود مزد زحمات و جانفشانی اش برای این مملکت؟

خدایا ما ناتوانیم در پاسداری از آرمانهای این بزرگمردان اسلام........

ان شب رو خوب به خاطر میارم بخاطره بمباران در تاریکی در یک زیر زمین این صحنه را دیدیم من بچه بودم بزرگترها خیلی نگران این اسطوره بودند میگفتند حتما شکنجه های زیادی میبینه اما خبر برگشتش را هیچکس نشنید اگر در کشورهای دگر بود ایشان را مدرسه به مدرسه میبردند تا درس عملی شجاعت و دینداری و مجاهدت را به بچه ها بدهند

این عزیزان سربلندی و غرور را به ما هدیه دادند ولی ما چه کردیم؟؟؟!!!حتی از دادن یک امتیاز کنکور و یا شغل به فرزندان آنها امتناع میکنیم و مسخره میکنیم و نقل و نبات گفته هایمان میکنیم.شخصاً دست این عزیزان را میبوسم و سر تعظیم در جلویشان فرود می آورم.

خداوند متعال ما را با ایشان محشور فرماید

در زمان جنگ که ایشان اسیر شد و تلویزیون تصویر اسارت ایشان را پخش میکرد که با صلابت و خیلی بیش از چندین بار در بین کفتارهای بعثی فریاد میزد مرگ بر صدام ضد اسلام من کودکی چند ساله بودم ولی هنوز ان تصاویر را در ذهنم مرور میکنم و بر خود میبالم از شجاعت این شیر مرد ایرانی