واقعا خجالت اوره ،همشون میگن مردم نرم اما تمام آشنایان و فامیل هاشون در حال مهاجرت،،خنده تلخ این هست که افرادی که مهاجرت میکنند بستگان در دولتها هستن

واقعا این پسر به عشق کدام سراب کانون گرم خانواده خود را ترک می کند

انگار مجبورا برن که اشک میریزن
اینجا نمیشه زندگی کرد ؟

من با خواندن این خبر،کلیه ی مشکلاتم حل شد!

توهم مهاجرت و زندگی بهتر

این کیه؟ چه کاره است؟ به ما چه مربوط!

۲۳ ساله که همیجور اشک پدر و‌مادرم را درآوردم.ایکاش می‌شد که مهاجرت نکرد. کاش می‌شد مثل تمام دانشجو های کره‌ایی که تا الان داشتم، بعد از اتمام تحصیلم برگردم ایران و با فارغ بال کشورم را بسازم. ایکاش …

خب نره مگه اونور ریختن .وضعشون که اینجا توپه توپه

من به عنوان پدری که فرزندش جلاء وطن کرده باید بگویم واقعا برای والدین سخت است. بسیار هم سخت.
اگر شرایط کشور این طور نبود و کورسویی امیدی برای بهبود بود کدام آدم عاقلی خانه و سرزمینش را ترک می کند.
بله هیچ جایی فرش قرمز پهن نکرده اند. ولی در کشور کو کار، کو مسکن، کو آینده ....

خوب مجبوره بره