برای اینکه بتوانیم قضاوت صحیحی در خصوص این مجموعه عظیم داشته باشیم باید منتظر بمانیم تا قسمتهای بیشتری از سریال پخش شود اما من به عنوان یک مخاطب، جذب سریال نشده ام و با وجود واقعی بودن موضوع سریال، به نظرم، فضای سریال و بازیگران و نحوه ی بازی ها تصنعی و غیر واقعی می نماید و نتوانسته اند حس را به مخاطب منتقل کنند و من بیشتر به دلیل اهمیت داستانی سریال که منبعث از قصص قرآن کریم در مورد زندگی پیامبران است به آن نگاه می کنم.

آقای سلحشور در یک برنامه تلویزیونی اعتقاد خود را اینگونه مطرح ساختند که : چون خیلی از هنرمندان متعهد نیستند پس باید افراد متعهد را به افراد هنرمند تبدیل کرد.
حالا یک نمونه از عملیاتی شدن این تئوری را در سریال حضرت یوسف (ع) شاهد هستیم.
این سریال گرچه به نظر می رسد نسبت به تاریخ و آیات و روایات پایبند است ولی به هیچ وجه چه از لحاظ فیلمنامه ، دیالوگ، دکور ، گریم ، طراحی لباس و بازی در سطح سریالهایی مانند امام علی (ع) و روز واقعه و امثالهم نیست.
چه بهتر است این گونه مضامین با مشارکت گروهی دانشمندان ، هنرمندان و علما به سرانجام برسند.

سوال من اين است آيا در قسمت دوم لازم بود كه زن يعقوب پيامبر ماجراي اهداي كنيزان را به يوسف كوچك توضيح بدهد . به نظر من طرح اين موضوع بدون كارشناسي و آن هم كوتاه در سيما جز اين كه ذهن بيننده به اين سمت برود كه پيامبران ما ـ نعوذ بالله ـ دنيا پرست بودند چيزي نيست اي كاش جاي كار شناسي و كمي تامل داشت

بزرگ ترین ایرادی که در همین ابتدای پخش سریال به چشم میخورد استفاده از بازیگرانی است که نقش های گذشته ایشان را فراموش نکردیم و این لطمه بزرگی به باور پذیری داستان میزند که اساسی ترین لازمه نقل داستان است .
بعنوان مثال راستش من وقتی آقای پاک نیت ( بازیگر نقش حضرت یعقوب ) را میبینم بی درنگ یاد " حسام بیک " و مجموعه روزی روزگاری می افتم !
سایر بازیگران هم همینطور ، ضمن اینکه بازیگر نقش حضرت یوسف چهره زیبا به مفهوم خاص ندارد و نمیدانم چگونه میخواهند در ادامه به مردم بگویند که زنان دربار مصر با دیدن این چهره دستانشان را بریدند!
حیف از این همه پول که از بیت المال هزینه میشود .

با عرض خسته نباشید به سازندگان فیلم، اولین ایراد وارد بر فیلم رنگ کم آن می باشد.

متاسفانه حاصل کار علیرغم صرف میلیاردها تومان بودجه و سالها وقت ، بدلیل فیلمنامه ضعیف ، کارگردانی ضعیف و بازیهای ضعیفتر بدلیل استفاده از نا بازیگران یا بازیگران درجه 3 ، بسیار نازل از آب در آمده ، در قسمت دوم سریال جایی که مردم بت پرست پس از آتش گرفتن معبد به خدا ایمان می آورند ، صحنه ای بیشتر کمیک و خنده دار بود تا یک صحنه تاثیر گذار مذهبی.

ضعف دکوراسیون و طراحی لباس یکی از مشکلات پروژه های تاریخی مذهبیه ماست. که همیشه به یک شکل خودش رو نشون می ده. ضعف فیلم برداری هم همین طور. نمی دونم چه اصراری دارن کارگردانان ما که برای نشان دادن صحنه های احساسی یا معنوی همیشه روی کاراکتر زوم بشه!! ما در انتقال مفاهیم انسانی در زاویه دیده باز دچار مشکل هستیم.

طراحی صحنه هم که مثل همیشه. الان در سطح پایین ترین بازی های کامپیوتری هم انقدر صحنه سازی ها درست و دقیق انجام می شه که یک محصل دبستانی هم می تونه حدس بزنه که الان مثلا در مصر هست یا بابل.

نکته ی بعدی اینکه مثل اینکه هنوز کارگردانان ما دارن با مقولات معنوی و انتقال اونها کلیشه ای برخورد می کنند. یعنی برای رساندن یک پیام مذهبی از ساده ترین و راحت ترین و کلیشه ای ترین راه که متعاقبا نا موفقترین راه هم هست استفاده می شه: حرکات صورت بازیگران و حرف های قلمبه سلمبه و باز هم زاویه دیده کلیشه ایه دوربین.

مجموعه ی تمام این ضعف ها به اضافه ی عدم خلاقیت در مراحل سخت به وضوح در بسیاری از کارهایی که قراره فاخر شوند به چشم می خورد.

ضمن اینکه اصلا قصد ندارم زحمات کشیده شده رو زیر سوال ببرم...

بابا چتونه یه ذره صبر کنید. دو قسمتش رو دیدید هنوز . لااله الاالله از دست انسان عجول. انا خلقنا الانسان من عجل. پناه برخدا.

جای تاسف دارد پروژه ای که روزانه حدود 6 میلیون تومان هزینه لوکیشن آن بوده اینچنین از آب درآمده است .
از مباحث مربوط به کارگردانی و فنی و زیبایی شناختی و ... که بگذریم این سریال از نظر محتوا سوالاتی را در همین قسمتهای اولیه در ذهن مخاطب به وجود می آورد که حتما باید پاسخ داده شود . بطور نمونه چگونه است که حضرت یعقوب (ع) همزمان چند خواهر را به همسری گرفته است و قطعا انبیا الهی پیش از اسلام خلاف حرمتهای مطرح در مبانی اسلام رفتار نمی کرده اند.
و یا چگونه است که حضرت یعقوب(ع) با علم الهی خود می داند فرزندش پسر و نام او یوسف است اما در آنجا که خبر فوت پدر ایشان به او می رسد گویی فارغ از این علم بسیار متاثر می شود و می گرید و گویی اصلا توقع شنیدن این خبر را نداشته است؟
و یا چرا حضرت یعقوب (ع) اینچنین صریح و آشکار به همسر خود راحیل محبت می کند و با زنان دیگر خود بی مهر است در حالیکه رفتار به عدالت در برخورد با همسران قطعا از سنن انبیاء الهی بوده است .
چه بسا اینگونه تصویر کردن احسن القصص قرآن کریم موجب شبهاتی شود که بی پاسخ ماندن آن بیشتر بار منفی خواهد داشت تا مثبت.

باید به دوستان هنرمند عرض کنم که کارگردان این فیلم آهمان کسی است که اصحاب کهف را ساخت همان فیلمی که جناب خاتمی آنرا به پاپ خدا بیامرز هدیه کرد باید برای قضاوت کمی تامل کرد