با سلام
من الان مدرس دانشگاه هستم
ما یک ناظم داشتیم هر موقع هر اتفاقی در مدرسه می افتاد
سریع می اومد سراغ من و دو تا دیگر از دوستانم
هرموقع هم که ما رو می‌دید سریع با چوب تا میتوانست می زد با چوب آلبالو
به او میگفتیم چرا می‌زنی آقا ؟ میگفت شما شلوغ کاری هایی
انجام می‌دهید که من آنها را نمی بینم !!!!!

اول ابتدایی بودم ، یادم هست روز دوم مدرسه معلم منو با چند نفر دیگه با سیلی های محکم کتک زد هر چی گریه میکردیم با چوب به سرو پاهامون میزد ، رفتم با گریه به بابام گفتم ، فردا اول صبح بابام در حضور خودم جوری معلم رو له لورده کرد که افتاد وسط سالن و اون معلم را هیچوقت ندیدیم

من هم دهه شصت دوران دبستان و راهنمایی بودم. به هیچ عنوان معلم هایی رو که تو اون دوران به دور از هر گونه انسانیتی کودکیم رو به فلک می کشیدند هرگز نمی بخشم. چون بودند معلم هایی که فهم و درک داشتند و می فهمیدند که حق تنبیه بدنی رو ندارند ولی عده ای دیگر دست شمر رو از پشت بسته بودند.

کتک زدن کودک کاری بسیار غیر انسانی ، نابخردانه ، زشت و بیرحمانه است و نتیجه ای جز ایجاد عقده های روانی در کودک و از دست رفتن اعتماد به نفس او و احساس حقارت ندارد . کتک زدن بچه ها از سوی والدین باشد یا معلم یا هر فرد دیگری ، مصداق بارز کودک آزاری است .

تو دوران دبستان همچین سیلی از ناظم خوردم که هنوز تو 50سالگی از یادم نرفته لا مصب

من متولد دهه 60، معلم های نازنین زیادی داشتم که هنوزم دعاشون میکنم و امیدوارم هر جا هستند سالم و سعادتمند باشند اما در کنارش چندتایی هم بودند که واقعا هنوز بعد از این همه سال سخته که ببخشمشون نه فقط به خاطر کتک زدن بلکه مثلا معلم خانمی داشتم توی دوم دبستان که آزار کلامی میداد من رو و محاله ممکنه که فراموشش کنم این موجود بیمار رو. در کنارش هم ناظم های عقده گشایی داشتیم که از زدن تک تک بچه های مدرسه لذت میبردند و مشخص بود که دنبال بهانه هستند تا همه رو بزنند.

عالی بود