مظلوم نمایی یعنی این که جشنواره فیلم کن که یکی از جشنواره های معروف سینمای جهان محسوب می شود چند سالی است به محل تبلیغات رژیم خونریز اسراییل تبدیل شده و گاها شخصیت های یهودی حاضر در این جشنواره ها به انحای مختلف تلاش دارند از این رژیم چهره ای فرهنگی و صلح خواه ارائه دهند.
غرب هنوز هم مشغول ساخت فیلمهای جنگی است اما اهداف اولیهای که از ساخت این فیلمها داشت تغییر کرده است. در سالهای بعد از جنگ جهانی دوم که سینمای غرب در دست یهود و برای اهداف کافران یهود و صهیونیسم استفاده میشود، جهتگیری اصلیاش مظلومنمایی برای اسرائیل و یهودیان است، با فیلمسازی مسیر تبلیغاتی را برای آنها در پیش گرفتند.
با یک نگاه گذرا به آثار تاریخی صهیونیستها در هالیوود می توان فهمید که بعد از انقلاب اسلامی و تا سال 2005 هر جا که صهیونیستها چهره خود را در جهان مخدوش شده می دیدند، سریع دست به کار می شدند و فیلمی در دفاع از مظلومیت یهود می ساختند و تا می توانستند با جایزه های گوناگون برای فیلم خود تبلیغ می کردند تا مردم جهان مظلومیت یهود را به نظاره بنشینند و به آنها حق بدهند تا امروز به اشغال خاک فلسطین بپردازند! تا حدی هم در این «تصویرسازی استراتژیک» خود موفق بودند و توانستند بخشی از افکار عمومی را در این بین با خود همراه کنند.
متاسفانه روزگار بدی شده و با پروپاگاندا میشه یمین رو یسار کرد منم به این حرف اعتقاد دارم که اسراییل بدون غول های رسانه ای که در اختیار داره نمیتوانست همچین جنایاتی رو مرتکب بشه
رهبر معظم انقلاب در سخنان اخیرشان فرمودند اینها دارند مظلومنمایی میکنند. در واقع یکی از نمودهای مظلومنمایی همین تصاویر است. یعنی خودشان قتل و غارت کردند و اکنون میگویند ما را میکشند. این مستندات خوبی است برای اینکه بگوییم آنها ماجرا را شروع کردند و شهرکهای خود را بر پایه خون فلسطینیان برپا کردند.
تولیدات سینمای ایران پیش از انقلاب اسلامی به غیر از چند فیلم از معدود فیلمسازان شناختهشده، سینمای درخشانی نبود و موضوعاتی که دستمایه فیلم ها قرار می گرفت اغلب، موضوعاتی سخیف و بی ارزش بود. اما پس از پیروزی انقلاب در همه ی جنبه ها رشد چشمگیری داشت.
یکی از نمودهای حمایت همهجانبه غرب از جنایات رژیم صهیونیستی تبلیغ آن در فیلمها و سریالهاست. حمایتی که از تاسیس رژیم صهیونیستی از ۱۹۴۸ تا کنون ادامه دارد. تبلیغاتی که در آن صهیونیستها را مظلوم و دشمنانشان را انسانهای خونآشام معرفی میکنند. نمونه بارز این امر فیلم فهرست شیندلر اثر استیون اسپیلبرگ کارگردان یهودی هالیوود است که توانست ۷ اسکار در سال ۱۹۹۳ بگیرد. در این فیلم یهودیان خیلی راحت بهدست نیروهای آلمان نازی کشته میشوند و هیچ دفاعی از خود ندارند. روایتی که با آهنگ تاثیرگذارش بهدنبال القای مظلومیت یهودیان با قتلعام آنها به دست هیتلر بوده است.
غالب صنایع پولساز دنیا که شامل شرکتهای بزرگ صنعتی و تولیدات وسیع در زمینههای مختلف میشوند، در دست یهودیان صهیونیست است. خانوادههای یهودی چون روچیلدها، الیسونها، سوروسها، راکفلرها و... تاکنون توانستهاند بخش وسیعی از سرمایههای دنیا را از آن خود کنند. به خاطر همین عجیب نیست که سینمای هالیوود و غرب از همان ابتدای پیدایش، در دستان کمپانیهایی باشد که صاحبان یهودی، آنها را اداره میکنند و فیلمسازان با توجه به سیاستهایی که آنها میخواهند، فیلم میسازند