تعریف کار شما غلط است شما پلاستیک اَشغال بازیافتی جمع کن حتی کسی که نفس می‌کشد و نیاز به تنفس مصنوعی ندارد را شاغل این دنیا حساب میکنید ....بابا بحران کار خیلی جدیه ....یک تعدادی را در سایه تحریم‌ها و نو سانات اقتصادی میلیاردر کردید و اکثریت را زمین گیر

خیلی دقیق نوشته شده. حتی کلمات درست انتخاب شده. فقط چرا ناقص است. چرا!؟ در سیستم های دولتی، آدم با سواد کم نداریم ولی عموما به دنبال نخود سیاه می فرستند. تنبیه متخصصین متعهد به اصول اخلاق در همه جای این کشور وجود دارند.
چطور می شود کیک پزی که کیک خودش را فله می فروشد مشکل ندارد ولی اگر آن را بسته بندی کند به آن مجوز نمی دهند! درک نمی کنم.
چطور می شود پروژه ای که در اساس برای بهبود محیط زیست طراحی شده، خودش مجوز محیط زیست نگیرد! چطور می شود شهرک های صنعتی، به جای فعالیت صنعتی و تولیدی یا فلزکاری می کنند، یا انبار محصولات قاچاق هستند و یا صاحبان آنها با وام های چند صد میلیاردی فرار کرده اند و سوله های فرسوده را رها کرده اند به امان خدا!
تا کی جواز بهره برداری رو می خواهید به ساخت ساختمان و سوله بدهید!
تا کی کارخانه و تولید را در خرید زمین و ساخت آن می بینید!؟
نیروی جوانی که سرمایه ندارد و یا اندک سرمایه ای دارد چگونه می تواند هم هزینه های زمین، ساخت سوله، تجهیزات و تولید را بدهد!؟ شریک بیاورد!؟ شریکی که وقتی وسط کار یا در انتهای مرحله راه اندازی او را بیرون بیندازد و هیچ قانونی حامی ازرش فکر او نباشد!
قوانین رو درست کنید.
فرزندان افراد ویژه خوار و کسانی که به واسطه اشتغال پدرشان در جایی استخدام شده اند و یا هم پدر و بچه ها در یک جا سر کار هستند را پایان بدید.
فساد را نمی شود یکشبه پاک کرد ولی اگر این کار شروع نشود بدتر از یک جنگ تمام عیار ایران را نابود خواهد کرد.

متاسفانه نتیجه مدیریت آقای رئیسی و همقطارانشون رو میشود اکنون دید
همچنین عدم ورود سرمایه خارجی و بسته بودن اقتصاد ایران هم یکی دیگر از دلایلی است که منجر به مشکلات میشود
کشور شده مثل زمانی که برق و اینترنت نبود، کارهایی که در حوزه های سطح بالا هستند یا وجود ندارند یا طبق گفته های این نوشتار، آنقدر کم هستند که به نور چشمی ها میرسند.

تا وقتی که مسئولان مثل مردم با حداقل حقوق زندگی نکنند، وهمیشه از روی شکم سیری گاهی اوقات هم فکر کنند ،همین آش وهمین کاسه

این مقاله داره میگه دیگه بحث بیکاری نیست بحث اینه که اعتماد اجتماعی از بین رفته و هیچ کس حاضر به سرمایه گذاری برای ایجاد اشتغال نیست. به این معنا که بیکاری نه تنها مشکل کنونی است و قابل حل نیست بلکه نسل های بعدی مثلا دهه هشتادی ها و نودی ها هم با این مشکل رو به رو خواهند شد. با این حساب بهترین راه اینه که درباره بیکاری هیچ حرفی زده نشه.

کارمندی به پایان رسید، کارمندی بجایی رسیده که با فقر مطلق مویی فاصله دارد، کسانی که آرزوی کارمند شدن دارند حواسشان باشد جز بانک و قوه قضاییه و شهرداری جایی نروند، حتی شرکت نفت هم چند سالیست به گدایی افتاده است

کارفرمایانی که زمینه ساز ثروت آنها همین مردم هستند مردمی که اجناس تولیدی آنها را می‌خرند، بچه هایشان صبح تاشب برایشان کار می کنند،از سپرده های همین مردم برای سرمایه داران وام کار آفرینی می‌دهند، پس اینجا نتیجه می گیریم همین مردم هستند که باعث ثروتمند شدن کار فرمایان می‌شوند ،اون وقت همین کار فرمایان به بهانه کار آفرینی هر بهانه ای میارن هر بلایی سر کارگر میارن ،وقتی صحبت از دستمزد می‌شود بهانه های چون ورشکستگی ،هزینه تولید و.و...میارن

ای کاش تابناک همه نظرات رو منتشر می کرد زیاد محافظه کاری نمی کرد

در اینکه وضعیت اشتغال فاجعه هست شکی نیست اما افرادی که بیکاری رو انتخاب میکنن مشخصه طعم بیکاری و فشار های روانی اون رو نچشیدن

در نگاه اول کار با مزد ناچیز و کم بهتر از بیکاری بنظر می رسد اما در دراز مدت بسیار ویرانگر و هدر دهنده عمر فرد است!