من خودم ی پرستارم این برجی بیست تومن حقوق کفاف ۱۰ روز زندگی را نمیدهد ۲۲ سال سابقه دارم دیگه وقتی فقر فشار میاره دیگه شخصیتی وحود نداره میخوام استعفا بدم برم ی پیکان بار بخرم برم ضایعات بخرم حداقل برجی ۶۰ میلیون درآمد داره
من خودم شخصا از دست پزشکهایی که دارن کار ما پرستارها رو زیاد میکنن دارم از این سیستم میام بیرون،پزشکها الکی برای مریضها سرم میدن ،دارو زیاد میدن،نوار قلب بیخودی میدن،چون از همه اینا درصدی تپل پول میره تو جیبشون و مردم رو می چاپن،پرستارا رو الکی خسته میکنن،بعد یه کهکشان راه شیری فاصله حقوقی با هم دارن،هیچ بازرسی دولت روی عملکرد پزشکها نداره،پزشکها شدن خدا تو ایران
ضمنا تعداد زیادی از پرستاران مهاجرت کردن و درحال مهاجرت هستند.
متاسفانه مسولین ریشه یابی نمیکنند که علت مهاجرت چیست؟!
حقوق پایین و ناعادلانه، اضافه کار اجباری بعلت کمبود نیرو و با مبلغ ناچیز و چندین علت دیگر.
یک پرستار در ایران حقوقش 25 میلیون هست و درکشورهای اروپایی 300 میلیون تومان.
تبعیضهایی که تو کادر درمان هست تو هیچ اداره و سازمانی نیست مخصوصا نیروهای پرستاری که واقعا اگر نباشن بیمارستانها بایستی تعطیل شون در حرفه پرستاری همه سعی میکنن از بالین جدا وپستهای مدیریتی بگیرن بخاطر همین موضوع همه برای هم میزنن و فقط ظاهر سازی میکنن تو این وسط فقط افرادیکه واقعا فعال هستن و کار خودشون رو صد چندان انجام میدهند و هیچ پارتی ندارن ضرر میکنن
من خودم دانشجوی ترم آخر پرستاری هستم و چیزایی که دیده میشه اصلا قابل تحمل نیست.خیلیا رو میشناسم که بعد اینکه طرح رفتن برای استخدامی اقدامی نکردن و پرستاری رو برای همیشه گذاشتن کنار.حتی آدمایی رو میشناسم که طرح رو هم نرفتن و با وجود این چهار سال تحصیلی که کردن حاضر نبودن برن طرح که مدرکشونو بگیرن و .. .
الان رو نمیدونم ولی برام سواله برای چند سال بعد واقعااا کی قراره تو بیمارستان از بیمارا نرسینگ کنه!!فکر نکنم دیگه کسی بخواد بمونه.قدیمی ها که دارن بازنشست میشن و از بچه های نسل ما هم قطعااا تو این مسیر نمیمونن.یا میان بیرون میرن تو یه کار دیگه با اینکه مهاجرت میکن.
وقتی در ایننن حد بی عدالتی و حتی بی احترامی هست و حقوق به شدت پایین نسبت به کاری که داره انجام میشه و شیفت های اجباری و زیاد بخاطر کمبود نیرو و ... وجود داره .وقتی راهی هست که میشه به این عذاب خاتمه داد خب چرا ندیم؟!