در همه کشورها گارگران خارجی به مدت 1 سال 2 سال ویزای کار میگیرند بعد میرند. اینچا میاند که بمانند با 8 نه نفر عائله .خرج تحصیلشون را هم ما باید بدیم به علاوه صد تا چیز دیگه. اگر این هزینه ای که برای اینها میشه به کارگر ایرانی بدند با جون و دل کار میکنه .مگه تو این چند هزار سال ما کارامون را خودمون انجام نمی دادیم.
در کشورهای دیگر، بازنشستگان از امکانات و تسهیلات فراوانی برخوردارند و پس از بازنشستگی با استفاده از حقوق بازنشستگی خود به کشورهای مختلف دنیا سفر میکنند و دارای حقوق مکفی و آسایش خاطر هستند موضوعی که اصلاً قابل مقایسه با وضعیت بازنشستگان کشور ما نیست و مقایسه بازنشستگان کشور ما با آنها یک قیاس معالفارق است.
اگر به کشورشون برگردونده نشن نهایتا طی ۱۰ سال آینده همین دانش آموزا و بچه هاشون چنان به لایه های جامعه رسوب میکنن که دیگه شناخته نمیشن و نمیشه کاری کرد، جامعه افغانی در ایران ابر بحرانه