حس دروغ تزویر ریا

در ان برهه چنین رفتارهایی بورس بوده انگار. فریادی دروغین بوسیله و بنام عشق برای دیده شدن . مردان حرف بودند وگرنه خیلی ها برای عشق خالصانه درخشیدند و جان دادند و خوش زیستند بی آنکه بر کسی نمایان کنند و جار بیهوده و نابجا بزنند.
نویسنده خواسته خود را اسطوره جا بزند نمیدانست که با این دروغ ها نمیتواند ره به جایی ببرد.
یک اهنگ ننواخت و نتوانست بنوازد ولی کل موسیقی اصیل را هم پسند نداشت.
اینها حال روز نرمال نداشتند رنگ طلا شاید زدند ولی خود طلا نبودند

سهراب سپهری کوچولو را به احمد شاملو «بزرگ» شما ترجیح میدهیم

شاملو سفر بی انتهاست... سفر که بی انتها باشه عشق هم بی انتهاست

کتابی که ساعتها وساعتها خواننده راغرق فکر وخیال های جورواجور ورنگارنگ ومملو از غم وشادی به فراخور حال خواننده اش میکنه

عشق زمانی عشق و عشق زمانی حتی تلخیاش شیرینه که به معشوقت نریسی و خودت تو خیالت این حسو با تخیلات شیرینت اینقدر قوی میکنی که میشه عشق و اگر هر کسیم جای شاملو با این سن نسبت به آیدا و شرایط بد اونروزای شاملو رو هم داشت شاعر که هیچ عارف میشد . حالا اگر شاملو با اون زن میرفت زیر یک سقف و سال 41 نه 403 بود و شرایط اقتصادی الان خوندن نوشته هاش خیلی جالب بود

به نظر میرسه شاملو داره از عمق تنهایی و بی کسی خودش حرف میزنه که قرارمسکنی به نام آیدا دردهای درونی شو تسکین بده. این اسمش عشق نیست.

الان این تبلیغ بود؟؟؟

شاملو ادم خود شبفته ای بود

شاملو نویسنده ای بزرگ و کم نظیر بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟