راجب به بند آخر که پیشنهاد داده اید کارنامه سلامت رفتاری تهیه شود، به شدت مخالفم، به این دلیل که ما مشکلات زیادی در بخش های مختلف داریم !! و این مسئله باعث زورگیری می شود و طرف فرضا خاطی مجبور می شود باج بدهد و به همین صورت باج و باج گیری رواج پیدا می کند!

این کار از بین بردن معلول است و نه علت. متاسفانه در زمینه تمامی مشکلات داریم از علت دور میشیم و به سمت معلول میریم

سلام و 3 نظر:
1.آیا این کارنامه سلامت رفتار فقط شامل کسانی می شود که نویسنده محترم شرح داده اند(مزاحمت خودرویی نوامیس مردم) ؟ پس با این حساب بسیاری از مفسدان اقتصادی کارنامه سلامت رفتارشان پاک پاک است!
2. متولی تعلیم مردم برای کسب کارنامه سلامت رفتاری پاک کیست؟
3. تصور کنید اشتباهات مرسوم در درج خلافی یک خودرو در پرونده خودرو دیگر اینجا هم رخ دهد. چه شود!!!

با سلام
نباید بحث اراذل و اوباش با بحث مزاحمتهای خیابانی یکی گرفته شود. چرا که اکثر مزاحمین خیابانی جزو اراذل نیستند. ولی به نظر بنده بحث مزاحمت نه تنها کم اهمیت نیست بلکه در مواقعی بسیار مهمتر از دیگر بزه هاست ! باید با تمام امکانات و نیرو با این معضل برخورد کرد چرا که دیگر زن و بچه و ناموس مردم در کوچه و خیابان امنیت ندارد. و در این راستا استفاده از نظر کارشناسان بسیار مفید خواهد بود.

این طرح خیلی جالب به نظر می‌رسد، در عین حال خیلی انتزاعی. مزاحمت‌های خیابانی هر جایی می‌تواند رخ دهد، مهم آن‌ست که دور از چشم عموم باشد. تهیه این همه دوربین و نصب آنها در سراسر شهرهای ایران پهناور، ضبط این همه اطلاعات و بررسی آن برای کشف مورد مزاحمت کار عظیمی و پر هزینه‌ای‌ست. اگر به حجم اطلاعات فکر کنید با رقم نجومی روبرو می‌شوید که غیر عملی بودن آن را نشان می‌دهد.
برخورد با فرهنگ مزاحمت خیابانی و توهین جنسی ریشه‌ای عمیق‌تر در جامعه‌ی ما دارد. رفتاری‌ست که باید از نهاد اصلاح شود. این کار پرهزینه، تنها درمان موقتی‌ست برای مرضی که از جای دیگر به آسانی سربرمی‌آورد.

ميدانيد يكي از راههاي غربيان براي مطيع ساختن مردم نسبت به قانون چيست؟فرهنگ انها نيست.....دوربين هاي آنان است.

طرح بسیار جالبی است، اما فقط برای مقطع کوتاهی کاربردی است و بعد از مدتی به صورت یک برنامه جهت تفریح کاربرد پیدا می کند.
و در آن هنگام موقع آن می شود که از طعمه برای مقاصد دیگر استفاده شود... ایده طعمه گذاشتن از احمقانه ترین کارهای است می تواند به ذهن برسد، مگر برنامه دوربین مخفی درست می کنند که از متلک انداختن به مردم لذت ببرند.
باید برنامه های روانشناسی و آسیب شناسی این گونه برنامه ها قبل از مطرح شدن در جامعه در صورت پذیرد، بعد اجازه بدهند که کار به این گستردگی و با ریسک بالا را شروع کنند.
به عنوان مثال خانم و یا آقای که گوشه خیابان و یا مراکز عمومی و در جمع به گونه ای ظاهر میشود که باعث جلب توجه و معطوف شدن نگاه ها به خود میشود، به حتم از کمبود ها و نیازهای رنج می برد.
ابتدای به امر باید از افراد خبره و مشاوران کارکشته برای آگاه شدن از نیازهای انسانی و خواست های انسان برنامه تولید کرد و بعد رو به تخریب و سلب آرامش روانی جامعه پرداخت.

فرض کنید که دوربین هم گذاشتند و کلی امکانات تخصیص دادند که مردم را شکار کنند و آنها را تنبیه نمایند، ولی آ یا این باعث بازداری خواهد شد؟
سیاستگذارانی که درصدد رفع این مشکل هستند اول باید هدف خود را به روشنی مشخص نمایند و بعد به دنبال یک استراتژی مناسب برای دستیابی به آن باشند. درصورتی که هدف سیاستگذاران ترسانیدن افراد متخلف و نشان دادن اینکه می خواهند مشکل را حل کنند ، باشد؛ این راه حل حداقل برای مدت کوتاهی، راه حل خوبی است و باعث می شود که افراد خاطی با احتیاط بیشتر و بصورت مخیانه مبادرت به چنین اعمالی نمایند. ولی اگر قصد دارند که واقعا این مشکل را حل نمایند، این راه حل راه حل درستي نيست و راه حل درست در انجام اقدامات بلند مدت برای ارتقای وضعیت اقتصادی-فرهنگی مردم و افزایش کیفیت زندگی افراد است.

به نظرمن بهترین کار گرفتن ومصاحبه با اون اشخاصه که باید جوابگو باشند برای اعمال ورفتاری که انجام داده ومی خواهند بدهند.در ضمن نه تنها آقایان بلکه اون خانومهایی که باعث میشوند جونهای ما بروند پی اینکار نیز دستگیر ومصاحبه نمایند .باتشکر سید طاها

در امارات این طرح اجرا شده. نه آبروی بیگناهی ریخته و نه قبح مزاحمت از بین رفته است. ظاهرا برخی مزاحمین از احتمال اجرای چنین طرحی به وحشت افتاده اند واین نشاندهنده احتمال بالای موفقیت طرح است. ضمنا چه کسی گفته در کنار اجرای این طرح نباید به امور ریشه ای پرداخت؟