کاش منم سهمیه داشتم

من در زمان جنگ در رشته تجربی درس می خواندم سوم نظری بودم دوست داشتم دکتر بشوم اما جنگ دوستانم را از بین ما برد و من درس را کنار گذاشتم و به جبهه رفتم و بعد از دو سال اسیر شدم و بعداز چند سال به وطن برگشتم آیا من اجازه دارم بعداز سالها فراموشی و شکنجه ادامه تحصیل کنم آیا حق امتیاز جداگانه دارم که درمقابل دیگران که سالها در خانه درس خواندن من به آرزوی جوانیم برسم

اولا کاملا فیکه.
افراد دارای سهمیه با خودشون سنجیده میشن یعنی خود اونایی که سهمیه دارن یعنی کلا جدا هستن

خود مسئولین حاضرن زیر دست دکتر سهمیه ای عمل جراحی کنند؟

بله کاملا فیک وساختگی هست

اونایی که سهمیه دارن بایدحمایت شوند ولی سهمیه دانشگاه واقعا منطقی نیست ازنظرمالی حمایت بشن یا ازهرطریق دیگه

حقشونه تومملکت خون دادن زحمت کشدین

من با سهمیه ها ی خانواده ی شهدا و ایثارگران مخالفتی ندارم .
اما اون مدیری که با دیپلم مسئولیت میگیره و در مدت دو سال با زد وبند و ... دکتر میشه چی...
ما گرفتار تصمیم گیری های غلط این افراد هستیم

در طول تحصیل هر حمایتی انجام بدن ولی تو رقابت عادلانه شرکت کنن.واقعا این سهمیه ها بی عدالتی محضه.کسانی این قوانین رو نوشتن که خودشون و فرزندانشون منفعت داشتن.

من سهمیه ایم و واقعا باید به ما ارزش و جایگاه بدن چون پدرانمان از جان و دل مایه کذاشتن