میگم وضع هممون یکیه، اگه با خودکشی درست میشد، دست جمعی باید اینکارو میکردیم

باسلام
بنده کسی رو که قصد خودکشی داشت با این سخنان مانع اش شدم
آدم ضعیف یامعتاد دست به این کار میزند
حالا میخوای پشت سرت بگن معتاد بوده برو خودکشی کن

میلیاردها سال نبوده‌ای و میلیاردها سال هم نخواهی بود. فرصت زیادی برای نبودن داریم! این چند سال فرصت کوتاه را غنیمت بدان.

اگر به مرحله ای رسیدی که هیچکس دوستت نداره و تو هم هیچ کس را دوست نداری همان بهتر که بمیری اما اگه فقط یک نفر از مردن تو و نبودنت ناراحت میشه پس دلیلی برای ادامه زندگی داری و مفید هستی ضمنا عجله چرا عاقبت همه خواهند مرد پس به خودت فرصت بده چون فقط یک بار این فرصت به تو داده شده شاید.

با توجه به آمار بالای خود کشی در کشورهای شرق آسیا، سریال 8 قسمتی خوبی به نام بازی مرگ ساخته شده که بسیار برای جلوگیری از خودکشی موثر است. پیشنهاد میکنم این سریال را ببیند.

زندگی اینقدر هم جدی نیست که جدیش گرفتید . این نیز بگذرد

تمام کامنت هارو که نگاه میکنی ملت همیشه در حال خودزنی پیشنهاد رفتن از ایران را مطرح می کنند. آخه تحقیق هم چیز خوبیه
برید ببینید آمار خودکشی در همان جاهایی که خیلی دوست دارید برید چقدره؟ شعور اکتسابی نیست

کار اشتباهیه نکن چون پشیمون میشی

متاسفانه خود من به دلیل افسردگی زیاد علیرغم تحصیلات عالی و مدارک معتبر بین المللی و سمت های بالا در شرکت های سرویس دهنده خدمات دیتاسنتر بارها تلاش کردم و هر بار به شدت هم تلاش کردم ولی اتقاقی که می خواستم در نهایت نیوفتاد و مجبور به ادامه زندگی شدم. حتی دو بار به کما رفتم و مدت ها در بیمارستانها بستری بودم که منجر به بستری اجباری من در بیمارستان روانی هم شد ولی باز هم تمام دیدگاه من این بود که زندگی ام را در این مملکت از دست داده ام و به هیچ کدام از اهداف و آرزوهای حتی کوچک نرسیده بودم. در این حالت برای من واقعا منطق این بود که نبودن بهتر است و بودن ادامه زجرها و شکست ها و بدتر از همه حالات وحشتناکی که از شدت استرس و ترس وحشتاک به من دست می داد. من به مدت ۱۸ سال بیرون روی شدید داشتم به صورتی که نمی توانستم از منزل خارج بشوم و بارها در مسیر محل کار خود کنترل خودم رو از دست داده و مجبور به بازگشت به منزل بصورت پیاده و دور انداختن شلوار و لباس زیر و کقش خودم می شدم. اینها همه به دلیل ترشح هورمون های بسیار وحشتناکی هستن که مغز ترشح می کنه مستقیما بر روی تمام اعضای بدن از جمله قلب و روده بزرگ و معده اثر داره. من شده بودم مدل آزمایشگاهی پزشکان و هیچ درمانی حتی درمان های شوک برق مستقیم به مغزم فایده نداشت. من بارها و بارها از راههایی که صلاح نیست اینجا مطرح کنم تلاش به خودکشی کردم ولی هر بار زنده ماندم و حتی چشمانم آسیب دید و عینکی شدم. من از کار بی کار شدم و الان ۵ سال هست که با توجه به تحصیلات عالی و توانایی های بالا بی کار هستم و به ۴۲ سالگی رسیدم. من الان به مدت ۳ سال هست که تحت درمان پزشک دیگری هستم و فقط با کمک داروهای بسیار زیاد و دوز های قوی در حال کنترل گیرنده های عصبی هستم که هورمون هایی که مغز من تولید می کنند بر روی گیرنده های عصبی تاثیری نداشته باشند. ولی در طول همین ۳ سال هم تعداد و دوز داروهای من ۴ تا ۵ برابر افزایش پیدا کرده که من بتونم راحت نقس بکشم و ترس و استرس وحشتناک تمام بدنم را نلرزاند. خب در این شرایط زندگی جهنمی بیش نیست. خودتان قضاوت کنید. اما به خاطر مادرم تصمیم گرفتم به مطالعات بسیار زیاد در حوزه تخصصی خودم یعنی آی تی ادامه بدم و حواس خودم رو به نوعی پرت کنم. و یک هدف دیگر هم برای خودم ساختم. آن هم تلاش برای ساختن پروژه های الکترونیک در حوزه هوشمند سازی منازل هست که با خرید و برنامه نویسی ماژول ها و بردهای محتلف کنترل کولر منزل و آبیاری گلدان ها و دیگر پروژه ها را کم کم آموختم و تلاش کردم با این کار هومون دوپامین که هورمون خوشحالی هست که پس از انجام کار مفیدی مغز آن را ترشح می کند در مغزم افزایش بدم و این کار واقعا تاثیر داشت. به هر حال الان من در حال آموزش تخصصی زبانِ انگلیسی دوره های متنوع و بسیار جدید آی تی و الکترونیک در منزل هستم و به لطف این تصمیم هایی که گرفتم الان هدف برای زندگی کردن دارم. مشکل بیرون روی ۱۸ ساله من نیز با ترک خوردن لبنیات و هر گونه گوشت به نوعی گیاه خواری برطرف شد آن هم به طرز شگفت انگیزی که پزشکان را شوکه کرده. من باید یا نباید یا جمله ای به کسی نمی گم فقط شرح حال زندگی خودم به عنوان یکی از وحشتاک ترین زندگی هایی که فکرش را هم نمیتوانید بکنید و تغییر آن مطرح کردم. فقط امید وارم این متن طولانی حوصله شما را سر نبرده باشد.
:)))

یه خبر خوب یه خبر خوب یه خبر خوب خدا هست، خدا هست، خدا هست، مطمئنم کمکت می کنه بهت قول میدم که کمکت می کنه