با آرزوی بهترینها برای همه. شمابا آن زندگی خو گرفته اید خودتان گفتید هر کس رفته زود مرده درست گفتید. من روستا بودم آمدم شهر حالا بازنشست شدم ولی روحم هنوز توی روستاست. بیرون از آنجا چیزی نیست از زندگی لذت ببرید شاید اگر بیایید در یک روستا که اطرافتان آشناهایتلن آنجا باشند برایتان بهتر باشد در روستا هم می شود دامداری سبکترین کرد آنجا را بسپارید به جوانتر ها. با آرزوی شادی برای همه... ولی افسوس نخور...
خیلی زیبا بود . پر از عشق و البته آرزوهای زمین مانده . اما به راحتی میشه هم این خانواده رو به آرزوهاشون رسوند و هم درآمد آنها را چندین برابر کرد . من پیشنهادهایی دارم که در کمتر از یکی دوسال وضعشون به مراتب بهتر از الان بشه . اگر کسی به این خانواده دسترسی داره ، آدرس دقیقتر بده تا کمکشون کنم .
چند تا پیشنهاد خوب هم عجالتا براشون دارم :
1 - آگهی کردن این مکان در اینستا و فیس بوک و توئیتر
2 - اجاره دادن این مکان به گردشگران خارجی و ایرانی و طبیعت گردان
3 - تولیدات لبنی محلی و ارگانیگ و فروش آنها به گردشگران
4 - استفاده از گوشت دام ها برای تهیه غذای سنتی محلی
5 - ساخت آلونک برای اسکان گردشگران
6 - فضاسازی و زیباسازی با امکانات موجود
7 - فراهم کردن شرائط برای ازدواج اون دختر و رسیدن به آرزوهایش
عزیز این آدم ها در گوشه خلوت طبیعت خودشون از مواهب بیشتری برخوردارند
بی نام
باساخت آلونگها وپول سازی ها تواین جاهای بکر ودست نخورده مازندران ،شهر های مازندران به نابودی کشوندین مخصوصا تهرانی ها عین قارچ همه جا ی مازندران هستن بزادرید یه کم مردم شمال نفس بکشن.
روزبه
اونجا جاده ماشین رو نداره و همچنین دسترسی به
امکانات نیست برق تلفن گاز ندارن
فرزاد
گيريم همه اين كارهايي كه گفتي را كردند و پولدار شدند ! كه چي بشه!؟
پولدار بشوند كه بعد سالي دو براي تفريح بروند در جنگلهاي شمال ويلا اجاره كنند!؟ آنهم در ترافيك و گراني و ....؟؟؟؟
مریم
چی میگی نظرتو برای خودت نگهدا ر
سارا
۱۰:۵۸ - ۱۴۰۲/۱۲/۲۶
عزیزم بهترین زندگی را داری پیش بهترین آدم ها زندگی میکنی به دور از دودودم ماشین ودور از آدم های دورو لذت ببر از زندگی ..خدا یارو یاورت باشه
زندگی خیلی سختی داری کاش میشد تو روستا کنار مردم زندگی کنی شایدرویارویی با دیگران وهم صحبتی با آدمها بیشتر لذت ببری انشاالله سایه پدر و مادرت رو سرت باشه بتونی ازدواج کنی به آرزوهات برسی دختر سختکوش