حالا حتی اگر قطر را هم می بردیم، از کجا معلوم که می توانستیم اردن را شکست بدهیم و فاتح جام شویم؟ بعضی ها وعده وعیدهای بیخود داده بودند که ما قهرمان آسیا میشویم

از اول بیرانوند تمرکز نداشت. آقای قدوس کلی توپ لو داد و روی اعصاب همه بود. امید و طارمی کلا محو شده بودند و از همه مهمتر آقای قلعه نوعی یادش رفته گویا تعویض کنه و یا اصلا تعویض کردن بلد نیست. بهر حال تیم تا همینجا هم انتظارش ازش نمی رفت ولی می تونست با کمی چاشنی شانس به فینال برسه و جام را ببره حتی. متاسف شدم واقعا.

وطن فروشی موج میزنه .

حذف بازیکنانی چون نوراللهی و صیاد منش و بردن بازیکنان مسنی چون ابراهیمی و حاج صفی بازی ندادن درست به قاعدی و قلی زاده ،نتیجه خود را نشان داد

چون اصولا ما ایرانی ها در امور زندگی عقلانی و علمی عمل نمی کنیم و ببشتر تابع احساسات هستیم و معمولا در کارهای گروهی و مدیریت کلان با مشکل مواجهیم با یک برد مقابل ژاپن به سادگی تمام مشکلات بازی های قبلی تیم ملی را فراموش می کنیم و در این بازی معلوم شد نبود طارمی در بازی ژاپن اتفاق خوب و موثری بود. در این بازی طارمی با باید زودتر تعویض می شد.

وزیر ورزش دولت محرومان می خواست بره قطر ؟؟؟؟؟ خدارو شکر حذف شدیم

تمام نود دقیقه بازی با قطر را میتوان در جمله زیر خلاثص کرد:
تیم ۱۱ نفره ایران بازی را به بک نفر به نام‌ احمد عفیف باخت

دشمنان ایران به شماها ربطی ندارد که باختیم

عو عو عو عو
عو عو عو عو

چیزی که هست اینه که ما در حال صعود به قله های پیشرفتیم. و خیلی از مسئولان کشورهای افزیقایی به رییس جمهور گفتن که از این همه پیشرفت متحیرن. این باخت و عدم صعود هم مشکل کوچکی هست که انشاللاه ماشاللا مسئولان حلش می کنند. در مملکت ما هیچ بنبستی وجود نداره