یادش بخیر که فقط خنده ها و خوشی ها اون زمان بود

چقدر دنبالشان بودم

یادش بخیر، چه روزهای خوبی که دیگه هیچ وقت تکرار نخواهد شد، درسته که‌ ما در هزار توی. زمانی به‌ دنیا آمدیم که‌ اصطلاحاً نسل سوخته لقب گرفتيم، اما از اولین کسانی هستیم که دنیا را در قاب شيشه ای دیدیم زمانی که با روشن شدن تلویزیون مادربزرگ ها چادراشون محکم می‌کردن، تا مردان توی تصویر تلویزیون اونا رو به چشم بد نگاه نکنه، یادش بخیر، کاش این تصویر عروسکی مرضیه برومند هم نبود، با اون عروسک‌های وحشت ناک.

وای یادش بخیر تمام عصر چشممان به تی وی سیاه سفید

??

چرا میگید ده شصت. اون موقع اون بچه گه داره فیلم را نگاه میکنه همشون متولدین ده پنجاه هستن و اون بچه های که داران فیلم بازی میکنن هم ده پنجاه هستن

سلام دوست دارم بازم به اون روز های دل نشین و زیبا برگردم
چه روز های خوبی بود