بنده متولد ۱۳۵۱هستم سال ۱۳۶۶که زمان جنگ بود که اکثرادرمنطقه ما کم کسی میرفت سربازی جبهه. نام نویسی کردم که سنم کم بود سال۱۳۶۷منواعزام کردند چون یک وظیفه میدانستم خوشبختانه یک ماه درجبهه بودنم اتش بس وسرنجام صلح شد حالا دراین مدت خدواکیلی نه استخدامی نه وامی هیچ گونه تهسیلاتی ازاین انقلاب وحکومت ندیدم درخیلی جاهاکه کارت ملی همراهم نیست پایانه خدمت به یک ترپچه هم نمی ارزه حالایک پسر دارم که رفت سرخدمت پنج ماهی خدمت کرد در دوران خرمت نامزد کرد که بادقت چه ازدواج کسری خدمت بگیره ایست خدمت زده بود باخانواده عروسی بعدازچندی مشکلات نرفت سرخدمت حالا فراری حساب میشه نمیدونم پسراون مردی که در زمان جنگ سنش تقاضا نمیکرد بازوررفت جبهه برای وطنش بجنگه سزاواراینه که پسرشو محاکمه کنند البته هزار مشکل مالی دارم مستئجر بیکار فکراینهاروبکنید کسانی که نمیزند سرخدمت هزارتا مشکل اقتصادی وخانوادگی دارند
اونایی که نرفتن خدمت بدونید بار شما روی دوش آنهایی هست که رفتن خدمت یادمه دوره خدمتم کمبود نیرو شدید بود پاسدار بودم بعد ۲۴ ساعت که پست تموم میشد میخواستیم بریم استراحت از همونجا مستقیم میبردنمون کار های خدماتی انجام بدیم . چرا؟
چون سرباز کمه پاسدار ها میدونن چی میگم
بیسواد باسواد فرقی نداره من زحمت کشیدم لیسانس. گرفتم ۳۱ سالمه پایان خدمت ندارم الان برم خدمت بیام استخدام بشم تو ی جایی میگن شرایط سنی باید بخوره به درد نمیخوره تو این شلوغی کی میره خدمت زنو بچه دار گناهه