دیپلماسی ورزشی ما چیزی کم از دیپلماسی در عرصه های دیگه نداره. پشت کردن به ورزشکاران اسرائیل دقیقا بر عکس مبارزه با اسرائیله و بهترین نمونه فرار از میدان رویارویی است. در نتیجه همه امتیازات ورزشی به سبد اسراییل ریخته میشه و این مساوی پیروزی اسراییل و شکست ماست. این از عرصه دیپلماسی سیاسی. در عرصه ورزشی هم کلیه زحمات طول عمر یک ورزشکار را بدست خود دود میکنیم و عملا به پسرفت ورزش در سطح ملی و بین المللی دامن میزنیم. کدام کشور از این کینه توزی افراطی سود میبره و کدام کشور ضرر میکنه؟ پاسخ این سوال روشنتر از روزه.

پوتین اینبار برای ما چه خوابی دیده؟ خدا میدونه

ورزشکاران مسلمان یا ورزشکاران ایران؟
خود فلسطینی ها با اسراییلی ها مسابقه میدن اونوقت ما شدیم ....

ورزش را سیاسی نکنید. ورزش برای دوستی است نه دشمنی

شانگهای سوراخه

در تیم فوتبال اسرائیل ورزشکار فلسطینی هست و بالعکس. اونوقت ما می خواهیم از دیپلماسی ورزشی برای عدم رویارویی ورزشکاران مسلمان با ساراییلی ها بگیم. ضمنا کدوم کشور مسلمان از رویارویی با ورزشکار اسراییلی اجتناب می کنه؟

اقای‌ رئیسی‌ از کی اجازه گرفته‌ رفته سمرقند کنار ورشکستگان ُاسی‌ منفور دنیا نشسته ؟!
نباید برای افتادن بدانند شرق‌ رفراندوم میکردند‌ آیا نمی بینند کشورهایی که در دام شرق افتادن مردمشان در چه فلاکت هستند‌ ؟!
مگر‌ مملکت ملل مردم نیست که رئیسی ۱۲ درصدی هرکاری دلش میخواد میکنه‌ ؟!
شانگهای اگر جای مهمی بود که رئیسی را تحویل نمیگرفت‌ !

این محمد صالح خودشم فهمید چی گفته؟