صورت مساله این نیست آیا فرزند این یا ان برود یا نرود. صورت مساله ریا کاری و یا دورویی مسولان است که از یک طرف شعار مرگ بر آمریکا و غرب می دهند و از طرف دیگر فرزندان و اموال خود را به آمریکا یا دیگر کشور های غربی منتقل می کنند. دو رویی بدترین گناه است. یعنی خود یک چیز بگویی و در خفا خود ضد ان عمل کنید. مسولان از قرار معلوم از همه می ترسند غیر از خدا.

بهترین راهکار
۱. حقوق همه مسئولین اعم از وزرا و استانداران..، مشاوران تراز اول و نمایندگان به حقوق کارمندان برسد ، ببینیم واقعا عشق خدمت به خلق هنوز در وجودشان موج می زنه یا خیر؟ کلیه حقوق و مزایا هم مانند همه کارمندان دولت
۲. فرزند هر مسئولی تا زمانی که در خدمت به سر می برد حق ندارد از طرف کشور به سفر خارج یا ماموریت خارج برود. عمه و خاله و دایی و داماد و... هم همینطور

درصورتی فرزندان آنان حق دارند در خارج زندگی کنند که اولا به بیت المال دسترسی نداشته باشند و دوما همان آزادیهای مدنی که فرزندان آنها از آن برخوردارند ملت ایران هم از آن آزادیها برخوردار شوند. جدای این موارد اصلا هیچ مسیولی که تابعیت خارج را دارد و یا فرزندانش تابعیت دارند نباید سمتی در مملکت داشته باشد زیرا هم امکان اختلاس توسط آنها بالاست و هم امکان اینکه جاسوس آن کشورها شوند وجود دارد.

رفتن یا نرفتن کسی منع قانونی ندارد ولی فرزندان مسئولین وقتی در خارج باشند نباید به آنها پست ومقامی داده شود چون چنین مسئولان به واسطه فرزندان خود از منابع کشور مایه میگذارند واز مقام خود در جهت دست اندازی به بیت المال وخارج نمودن آن استفاده میکنند که گاه وبیگاه وضعیت این دست فرزندان که کم نیستند وچطوری با چه وضعیتی زندگی میکنند منتشر میشود

خاموش شدن روحیه حتی توانمندترین افراد را ناتوان می کند و روحیه بسان بنزین برای هواپیمای غول پیکر است
اگر کسی بخواهد جامعه ای را تخریب کند کافی است روحیه آن جامعه را تخریب کند
انتقاد خوب است و لازم اما ناامیدی حرام است و حرام
باید ایستاد و درست کرد و در این راه ثابت قدم بود و اراده مردم را عاقلانه و بدون خشونت جاری و ساری کرد
علت مهاجرت ها بخاطر بی ارزش شدن پول ملی و نامتوازن بودن درامد با هزینه ها و اختلاف شدید درامدها و فضای کسب و کار با خارج است

اول اینکه مهم نیست مشکل اونجاست که با رانت کسی میشه مدیر و بعدش هم مردم آزادانه نقدش نمیکنند و اگر نه در یک سیستم شفاف که عملکردها نقد و سنجیده بشه اینکه فرزندانش خودش هم میتونه خارجی باشه اصلا . دوما مگر شما چند تا وزیر مثلا صنعت و معدن میخواهید که نمی ت‌وانید یک نفر فرزند داخل وطن دوست با سواد انتخاب کنید تازه از بین هفتاد و پنج میلیون . نگفتن هشتاد چون اون پنج میلیون درگیر خارجن

قانون شود فقط کشورهای دوست و برادر ، لبنان، عراق،سوریه ، روسیه می‌توانند بروند!!!

یِک کار طبیعی است برای بقا . تنها راهش اینه که مردم در کارها مشارکت داده شوند و امید به ماندن بیشتر شود وگرنه همه میخواخند بروند ولی فرزندان مسولین رااحت تر می روند چون هم پول دارند هم پارتی
اون دسته از مسولینی هم که نمی روند تمام امکانات خارج را در داخل برای خود
هیه می کنند

به نظر من مسولیت دادن به فرد دو تابعیتی خیانت به کشور است کسی که این کشور را برای زندگی فرزندش مناسب نمی داند نباید در این کشور مسول باسد

چرا فرزندان ما نمیتونن برای پیشرفت و یه زندگی بهتر از ایران برن چون همه درها رو مردم عادی بستن .به نطر من اشکال نداره که آقا زاده ها برن امریکا زندگی کنن ولی به شرط اینکه دیگه هیچ سیاستمداری شعار مرگ بر امریکا نده