من خدا رو شاهد میگیرم حتی سی دی دیدم و شکستم...حتی برای شما گریه کردم ...چون از جنس خودت بودم ...فقط گفتم حاشا به غیرت این مردان ایران زمین....دلم میخواست دکتر شریعتی زنده بودند و جواب دندان شکن ب مردان می دادند که با زندگی یک دختر با احساس بازی نکنند ...ولی الان خیلی خوشحالم چون جای خودت قرار گرفتی ....عجب صبری خدا دارد...موفق باشی
اصحنه ی اعطای جایزه به خانم ابراهیمی صحنه ی تاثیرگذار و منقلب کننده ای بود...، چه حس غریبی!!! ... حس شرمساری از احساس گناه جمعی ما ایرانیان ... که اکنون ، درعصر فرو پاشی اخلاق و فرهنگ تمدنی بزرگ ، از ایرانی بودنمان ، به لطف همت و غیرتمان، فقط یک اسم باقیمانده است ، که آنهم به زودی از شناسنامه هایمان محو خواهد شد... احساس غریبیست ... احساسشرم و عذر تقصیر نسبت به بغض گره خورده در گلوی دخترغریب و آواره ی ایران، کهروزگاری ، همه ... مست و هلهلهزن ، در ردای غصبیپاکی و عصمت و غیرت ، جفاییبزرگ درحقشروا داشتیم ...
تویی که میای اینجا تز میدی خودت فیلم شخصیشو ۱۰ دور دیدی. دزدیاتو کردی دروغاتو گفتی و میگی، هزار جور فسق و فجورتو کردی بعد گیر میدی به طبیعی ترین بخش خصوصی یک فرد که توسط یک فرد دیگه پخش شده. خاک.