هجران کسی که برای ازدواج مد نظر داشتم و ابتلا به کرونای شدید از اتفاقات تلخ 1400 بودن و خرید آپارتمان اتفاق خوب امسال بود برام.

لعنت بر نمکی و دیگر جاسوسان روس که ورود واکسن را بلاک کردند.

امسال بجز دروغ و ریا کاری از مسولان دولت قبلی و فعلی چیزی نشنیدم .

سال ۱۴۰۰ سال خیلی خوبی بود.شرکت ما کلی پول داد دم عیدی.همه بدهی هامو دادم.سال عالیییی بود

حقوق ما هم واریز نشد عزیز... من کارمند دانشگاه جامع علمی کاربردی هستم.
برای کارکنان سازمان مرکزی دانشگاه حقوق را واریز کردند که خدای نکرده صدای تهرانی ها در نیاید، اما به کارکنان استانها حقوق اسفند را ندادند... الان ساعت ۱۷ روز ۲۸ اسفند هست و چیزی ته حسابمان نمانده...

عشقی بر خاطر حزین مجنون صحرا بود که گذشت از پی خاکستری که بر باد نشسته بود

کامنت های عزیزان رو که خوندم دیدم چقدر جای شکر خالیه ، چقدر جای الحمدالله خالیه ، خدایا هزاران بار شکر برای سال ۱۴۰۰ و سالهای پیش از اون ، برای لبخند دخترم ، برای زنده موندن پسرم ، برای وجود همسرم ، برای دیدن چهره مادرم ، برای وجود پدری که هرگز ندیدمش، برای تمام بیماری ها ، سختی و اذیت های برای تمام خوشی ها و ناخوشی ها که از من من ساخته ، برای خودت ، برای دیدن شناختن کلی آدم خوب مهربون .

من پدر و مادرم رو در سانحه تصادف از دست دادم. هیچ وقت کوتاهی مسئولین رو که باعث شدن تریلی های کهنه جایگزین نشن و همچنین ایران خودرو رو نمیبخشم.

تاراج اموال مردم در بورس و ناتوانی دولت در کنترل بورس که وعده رئیس جمهور بود وبیچارگی وبدبختی و سوخت کل ثروت وپس انداز مردم که هچگاه قابل بخشش نخواهد بود .

شیرینی که اصلا نبود. تلخی هم تا دلت بخواد. کل زندگی در ایران تلخی و مرارت است.