والله اول سال حقوق ما مشخص شد
از اول سال تا الان یه قلم کالا مثلا پنیر ببینید چند بار افزایش قیمت خورد دیگه حرف رو ادامه ندم بهتره وگرنه میشم ضد انقلاب....
تابناک جان منتشر کن

فقط همین سال یا 40 سال گذشته ؟!

بدبختی، فقر، فلاکت، عدم امنیت و سیاه

باگرانی در تمام اجناس روزگار سختی را برای مردم رقم زد و مسئولان فقط شعار می دهند در عمل هیچ سال بعد هم همینه

اگر نگاه دینی به زندگی داشته باشیم همه لحظات را مثبت می بینیم. به قول مولا علی (ع) باید منتظر گشایش بود و از رحمت خدا ناامید نگشت. یا پیامبر اعظم می فرمایند: دین دو نیمه دارد؛ یک نیمه آن شکر و نیمه دیگر آن صبر است.
البته همزمان باید تلاش کرد؛ در برابر بیعدالتی و ظلم مقاومت کرد و ... ولی بخاطر داشته باشیم که ما انسانها صاحبی داریم و آن خداوند یکتاست که بر همه ما احاطه دارد و به نیازهای ما کاملاٌ آگاه است. ممکن است یک روز، روزی فراخ بدهد و بدمست شویم و می گوییم خودم زحمت کشیدم و یک روز هم از ما بگیرد و ناراحت و اندوهیگین به او پناه می بریم. به قول قرآن، مؤمن اصلا حزن و اندوه ندارد. حضرت زبنب سلام الله علیها آن همه غم و اندوه و ناله و خون را زیبا می بیند (مارایت الا جمیلا) چون نگاهش به زندگی متفاوت است و در راه هدفش خسته نمی شود.
بنا براین زندگی زیباست و این هنر ما انسانهاست که بیائیم زیبایی ها را خلق کنیم. با محبت و کمک کردن به همنوعان؛ بارعایت اصول اخلاقی و هزاران کار دیگر که همه اش فرصت است لیکن در از دست آنها استادیم. کرونا و صدها بلا و غم و اندوه می آید و می رود همانطوریکه در گذشته ها همینطور بوده است اما من و شما چطور توانستیم هنرنمایی کنیم. اگر خوب هنرنمایی کردیم قطعا بردیم و در آرامش هستیم. حرف زیاد است و مجال، اندک.
من هم مثل شما برادر عزیز هستم که مطلب مرا می خوانی و روی گنج ننشسته ام ولی تکلیف خودم را با خدای خودک که در وجود من جای دارد و جز او وجودی دیگر معنا ندارد مشخص کردم. برای همه آرزوی لحظاتی خوش دارم ولی بنا بر تجربه بگویم که تنها راه رسیدن به این معنا، فقط و فقط بندگی خداوند باریتعالی و عمل کردن به آنچه که او می گوید می باشدکه مقلب القلوب و مدبر الامور، تنها اوست و مطمئن باش که فقط با یاد او (عمل به دستوراتش) آرامش خواهی یافت.

بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر بار دگر روزگار تلخ تر از زهر مار آید در این لعنت آباد

۹۶،۹۸

برای اکثر مردمان این سرزمین
کشور بودن ایران بی معناست

بیشتر به یک اردوگاه 80 میلیون نفری می ماند که باید کار کنی .کار کنی.درصف بایستی.درصف بایستی.
ویا از این اداره به آن اداره پاس کاری بشی
تا سال تموم بشه.
مانند یک پادگان

1 - سال های 98، 99 عزیزانی را از دست دادم که زندگیم را مختل کرد و 1400 عزیزی را به طور ناگهانی از دست دادم.
2 - بیکاری بیشتر به دلیل کرونا در سال های 98 و 99 و افتضاح تر، سخت تر و وحشتناک تر گرانی که فشاری به مردم سرزمینم آورد. از سخترین سخترین سخترین سال های عمرم بود. فکر می کنید کار به اینجا کشیده شده که سنگ قبر بهشت زهرا دزدیده شود؟ چرا...؟ اصلا" کسی هست جواب این ها را بدهد؟

حیات نباتی

قوت لایموت

هراس خشکسالی

وحشت مرگ

سایه جنگ

قدرت ...