تاریخ چند دهه نشون داده جمهوری آذربایجان الی رغم کمکهای ایران از همان ابدای استقلال و کمکهای انسان دوستانه ایران همیشه دوستی ایران یکطرفه بوده و با اینکه مردم شریف این خطه شیعه بودن از دولت مردان انها به جز خیانت چیزی آید ایران نشد .جاسوسی برای اسرائیل و شعار راه قره باغ از تبریز میگذرد ساخت تارخ واسم جعلی برای ناحیه شمالی ارس بوجود آوردن گروه های جدایی طلب و کمک به نقشه تجزیه ایران اخراج تمامی کمیته های امداد امام خمینی بلوکه کردن سرمایه ایرانیان موقیم آن کشور و اخراج آنها و مسائل مربوط به چاههای نفتی میرزا کوچک خان رژه همجنس بازان جلوگیری از پخش اذان و هزار کارشکنی دیگر و حالا هم قصد اتصال نخجوان با اشغال ارمنستان دارد .ایران حتی روادید نیز را از همان ابتدا برای تردد نخجوان با آذربایجان حذف کرد کاری که آنها انجام ندادند واقعا این دوستی یکترفه بسه .
یک خواهش از برادران فارس زبان لطفا جبهه گیری های نژادمرستانه را کنار بگذارید آیا شما نسل کشی ترکها توسط ارامنه در ارومیه کهنه شهر وخوی وسلماس در آزربایجان غربی را برسمیت میشناسید
۱. بعد از شروع کشتار ساکنین ترک منطقه قره باغ بدست سوداگران داشناکسیون در سال ۱۹۹۲، یک میلیون ترک آذربایجان از خانه های خود در شوشا، خان کندی، قوبادلی و سایر شهرهای قره باغ رانده شدند و به شهرهای مختلف آذربایجان مثل باکو و گنجه پناه بردند. لذا ترکیب جمعیت قره باغ تماما ارمنی شد.
۲. اگر این منطق مورد تایید یک شخص و یا حزب خاصی باشد، معنیش اینه که هر جائی که ارامنه زندگی میکنند، یک ارمنستان کوچک نیز باید تشکیل گردد. یعنی یک عدد در ایران، یک عدد در ترکیه، یک عدد در فرانسه و یک عدد نیز در آمریکا.
۳. دیگر عصر کشور گشائی بسر آمده و مرور زمان (سی سال) باعث نمیشود که سرزمینهای اشغال شده متعلق به آذربایجان یواش یواش فراموش شده و به ارمنستان واگذار شود.
۴. حزب داشناکسیون که توسط ارمنیهای ناسیونالیست در زمان امپراطوری عثمانی تاسیس شد، با رویای ارمنستان بزرگ سعی کرد که مردم ارمنی رو برای برپائی این رویا ترغیب بکنه و تا حدود زیادی موفق شد. ولی اکنون پس از سی سال تلاش بیخود و آوارگی میلیونها ترک آذربایجان و (در حال حاضر ارمنی)، همه چی داره به مرزهای ازپیش تایین شده برمیگرده.
۵. بازنده اصلی سودای داشناکسیون (ارمنستان بزرگ) مردم بیچاره ارمنی بودند. چراکه بعد از اشغال آذربایجان، با اینکه سازمانملل چهار قطعنامه صادر کرد و خواستار خروج فوری داشناکسیون و نظامیان ارمنی شد، ارمنستان با امتناع از این قطعنامه ها موجب انزوای خود در جامعه بین المللی شد و سی سال تمام هیچ یک از شرکتها و سرمایه گذاران دنیا در آنجا سرمایه گذاری نکردند و دود اقنصاد متلاشی شده ارمنستان به چشم مردم فقیرش رفت.
۶. گرجستان با اینکه کشوریست مسیحی، ولی با روابط بسیار تنگاتنگ اقتصادی، فرهنگی و سیاسی با آذربایجان و ترکیه، عملا از شمال ارمنستان رابطه روسیه را با ارمنستان قطع کرده. چرا که بجای دوستی روسیه و ارمنستان، دوستی آذربایجان و ترکیه را انتخاب کرده و این استراتژی گرجستان با تغییرات ساختار سیاسی گسترده اش همیشه پا برجا بوده.
من به نظرم ایران موضع خوبی گرفته است. از طرفی هر گونه اشغالگری را رد کرده است. تغییر مرز را مردود دانسته است. گفته است به جای کشت و کشتار به حق خود قانع شوید و از طریق مذاکره باهم کنار بیایید. خوب وقتی یک طرف قبول ندارد، جنگ هم ادامه می یابد.
اصلا این جنگ یک پیام مهمی برای هم وطنان منصف و حق طلب دارد. آذربایجان نزدیک به 30 سال منتظر ماند تا مجامع بین المللی بدون جنگ و خونریزی حق آنها را بدهد. الان به این نتیجه رسید که حق گرفتنی است نه دادنی. در نتیجه در موضع مقاومت برآمد. امید است تا با اخراج متجاوزان به حق خود برسد. این همان منطقی است که ما در 8 سال دفاع مقدس پیگیر آن بودیم. امروز هم در فلسطین، یمن، سوریه و دیگر کشورهای منطقه جریان دارد.
ترک زبان والسلام