سلام دکتر فوف العاده ای بودند
وقتی تشخیص بر این شد که من تمور نادری دارم گفت باید صبر کنی دستگاهش وارد بشه داخل ایران تو این دوران فقط بهم امید دادند بعد از 9 سال سال 95 برای اولین نفر وارد اتاق جراحی شدم جراحی فوقالعاده ای کردند
بعد تو خود بیمارستان بهم گفت دیگه پاتو تو مطب من نمیزاری حالت خیلی خوبه
هرموقع میرفتم پیشش میگفت مگه نگفتم نیا تو چیزیت نیست
دلم واقعا براش تنگ شده زندگیمو مدیونشون هستم روحشون شاد
در دوران طرحم در بیمارستان کاشانی بودم که ایشون هم بود،همچنین از همشهریانشان هم بودم،سواد داشت،اما به نظرم بدی هم زیاد داشت،حیف که ما مردم مرده پرسی هستیم،خلاصه اینکه آدم های خیلی بهتری داریم
من تهرانم ولی سی سال پیش مادر همسایشون بود و ایشون مادر منو مداوا کردند.هنوزم که هنوزه مادرم میگه هیچکس دکتر نوریان نمیشد.چقدر دست بخیر بود .هم خودش و هم خانوادش.روحش شاد .خدا به خانم نازنینش و فرزندانش صبر بده
روحش شاد
وقتی تشخیص بر این شد که من تمور نادری دارم گفت باید صبر کنی دستگاهش وارد بشه داخل ایران تو این دوران فقط بهم امید دادند بعد از 9 سال سال 95 برای اولین نفر وارد اتاق جراحی شدم جراحی فوقالعاده ای کردند
بعد تو خود بیمارستان بهم گفت دیگه پاتو تو مطب من نمیزاری حالت خیلی خوبه
هرموقع میرفتم پیشش میگفت مگه نگفتم نیا تو چیزیت نیست
دلم واقعا براش تنگ شده زندگیمو مدیونشون هستم روحشون شاد