به گزارش تابناک به نقل از همشهری آنلاین، کسانی که وقتی وارد سایت سنجش شدند، یکهو راهی نورانی پیش رویشان سبز شد و فرشی قرمز برایشان پهن و گروهی دیگر که وقتی رمز ورودشان را زدند، یکهو دنیایشان تیره و تار شد و نام دانشگاهشان جلو اسم‌شان چنین نقش بست: مردود! دانشگاهی که انگار خورشیدش بی‌فروغ است و آسمانش قعر چاه است و روزش شب تار.
گروهی خندان شدند و گروهی گریان، گروهی در حال پروازند و گروهی در حال سقوط! البته باید حال هر دو گروه را درک کرد و با شادی‌شان، شاد و در غم‌شان شریک شد، اما به این دو گروه صادقانه باید گفت که این شادی و غم، تنها بخشی از زندگی است، نه همه آن. قبول، راه دانشگاه، مسیری سبز و هموار است برای رسیدن به دریا، اما تنها راه رسیدن به دریا، جاده چالوس نیست. اتوبان قزوین- رشت و جاده هراز و فیروزکوه هم مارا به دریا می‌رسانند و چه‌بسا، راه در این مسیرهای جایگزین، خلوت‌تر و هموارتر نیز باشد.
شرکت در آزمون کنکور سال بعد، ثبت‌نام در رشته‌های دانشگاهی تکمیل ظرفیت، ثبت‌نام در دوره‌های کوتاه‌مدت مهارتی مثل شیرینی‌پزی، تعمیر خودرو، جذب‌شدن در بازار کار، یادگیری مهارت‌های هنری و هزارهزار راه نرفته دیگر تنها بخشی از انتخاب‌هایی است که بازماندگان از تحصیل در کنکور امسال می‌توانند تجربه کنند تا به دریای موفقیت برسند.
البته باز هم باید پذیرفت همه انسان‌های موفق، بارها و بارها شکست خورده‌اند، اما برخاسته‌اند و دوباره به مسیر، ادامه داده‌اند و همه توپ‌های دنیا، برای بلندشدن، زمین خورده‌اند و آنگاه اوج گرفته و بالا رفته‌اند. پس با کمی هوشمندی می‌توان تجربه شکست در کنکور سراسری امسال را به فرصتی برای بازنگری و رشد تبدیل کرد و روحیه خویش را نباخت و برای قرارگرفتن در مسیر، از خداوند مدد گرفت و تلاشی دوباره کرد.
تا وقتی سهمیه های کنکور نتایج فوق العاده ای به وجود می آورند خیلی از جوانان ما که سهمیه ندارند باید هم ناراحت و گریان باشند. والا دختر من هم با تراز 6700قبول نشد واسه معلمی،ولی کسایی دیگه با تراز 6400 تو همین شهرقبول شدند و وارد دانشگاه شدن،دخترم دو ساله پشت کنکور مونده امیدشو از دست داده از بس سرش تو کتاب بوده چشمش ضعیف شده.چرا اینطوری آینده بچه‌ها رو میسوزونید مگه انسان نیستید این چه ظلمیه که در حق این بیچاره ها میکنید؟ با معدا ۱۲ و۵ نمره زیر ده نهایی وبدون هیچ سهمیه ای از پزشکی تبریز قبول شدن عدالت هستش تا وقتی که همه چی سهمیه ای باشه ما هر چه درس هم بخونیم آخرش جایی نداریم به قول خودتون هر کی خوشش نمیاد جمع کنه بره 