حلقه مفقوده‌ای که در اردو‌های جهادی دانشجویان دیده می‌شود

همراه با آغاز فصل تابستان، بسیاری از تشکل‌های دانشجویی در دانشگاه‌های مختلف کشور اقدام به برگزاری اردو‌های جهادی دانشجویی می‌کنند؛ اردو‌هایی که با هدف کمک به مردم مناطق محروم کشور طراحی می‌شود و از سویی نیز با تجربه‌های ارزنده‌ای برای دانشجویان حاضر در اردو‌ها همراه است.

به گزارش «تابناک»، اردو‌های جهادی دانشجویان که همه ساله میزبان تعداد زیادی از دانشجویان علاقه‌مند به انجام خدمات خیرخواهانه است، با همه محاسن و منافعی که برای مردم مستضعف در بسیاری از نقاط دورافتاده کشور دارد، عیب و اشکالاتی را نیز همراه خود دارد که اگر اصلاحاتی درون آن صورت بگیرد می‌تواند بر کارایی‌های بیافزاید.

در آستانه فرا رسیدن فصل تابستان و روز‌های تعطیلات بسیاری از تشکل‌های دانشجویی در راستای بهره گیری از اوقات فراغت دانشجویان به ویژه دانشجویان کارشناسی اقدام به برگزاری اردو‌های جهادی دانشجویی می‌کنند؛ اردو‌هایی که تعداد زیادی از دانشجویان علاقمند را برای کمک رسانی به مناطق محروم به این مناطق اعزام می‌کند.

امسال و همانند سال‌های گذشته بسیاری از دانشگاه‌های بزرگ و کوچک کشور اقدام به برگزاری اردو‌های جهادی کردند و تعداد زیادی از دانشجویان علاقمند به این اردو‌ها اکنون در مناطق محروم کشور مشغول به خدمات رسانی به هموطنان هستند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که کمک‌ها و فعالیت‌هایی که این اردو‌های جهادی در مناطق دور افتاده و کمتر برخوردار کشور صورت می‌دهند شامل مواردی مثل خدمات آموزشی برای دانش آموزان گرفته، فعالیت‌های عمرانی، فعالیت‌های مشاوره‌ای و... را شامل می‌شود.

با اینکه اردو‌های جهادی در بسیاری از نقاط کشور استمرار دارد و تقریباً در برخی دانشگاه‌های بزرگ به یک سنت سالیانه تبدیل شده، اما خروجی‌های این اردو‌های جهادی آنچنان که باید و شاید چنگی به دل نمیزند.

پس از گذشت بیش از ۱۰ سال از شکل گیری اردو‌های جهادی دانشجویی و سفر‌های خیرخواهانه که دانشجویان کشور به نقاط محروم دارند، انتظار این است که این اردو‌ها توانسته باشد نتایج قابل ذکر و تاثیر گذاری را در توسعه مناطق هدف ترتیب داده باشد، اما بررسی‌های دقیق حکایت از آن دارد که این انتظار با آنچه در مقام عمل رخ داده است، فاصله دارد.

از جمله نقص‌هایی که در اردو‌های جهادی به وضوح می‌توان ردیابی کرد موضوع عدم برنامه‌ریزی صحیح و مطالعات علمی است. از دانشگاه‌هایی که مجری برگزاری اردو‌های جهادی می‌شود انتظار واقعی این است که پیش از برگزاری هرگونه اردوی جهادی اقدام به مطالعه و ارزیابی مناطق هدف نمایند و پس از شناسایی نقاط قوت و ضعف منطقه و بر اساس یک برنامه کاربردی طرح‌های حمایتی و جهادی خود را پیش ببرند.

اما معمولاً این اتفاق عملیاتی نمی‌شود و دانشجویان با کمترین آگاهی از نیاز‌های مناطق هدف نیز توانمندی‌های مناطق محروم به این مناطق اعزام می‌شوند و اقداماتی را در دستور کار خود قرار می‌دهند که یا با توانمندی‌های منطقه همخوانی ندارند و یا اجرای آن بدون حضور دانشجویان نیز ممکن است.

برای مثال حضور دانشجویان در یک منطقه محروم و تصمیم آن‌ها برای نوسازی مسجد و یا سایر اماکن عمومی مثل نانوایی یا پارک تفریحی در حالی محور کار دانشجویان در اردو‌های جهادی قرار می‌گیرند که که این مسائل اگر پیش از این نیاز مردم آن منطقه از کشور بوده باشد، قطعاً ترتیب عملیاتی شدن آن داده می‌شد و اگر هم امکان عملیاتی شدن آن تاکنون وجود نداشته است، قطعاً نیاز‌های اساسی تری در منطقه وجود دارد که چه بسا از نظر دور مانده است.

با اینکه در مناطق محروم کشور نیازمندی‌های مهم و موثری وجود دارد که حضور دانشجویان به خوبی می‌تواند عاملی مهم برای اصلاح آن باشد، اما این اتفاق بدون داشتن مطالعه و آگاهی از پیش انجام شده و نیز برنامه ریزی‌های دقیق و مستمر قطعاً به نتیجه مثبت منجر نخواهد شد؛ اتفاقی که شاهد هستیم پس از سال‌ها تکرار اردو‌های جهادی همچنان نتوانسته است اثر آنچنان که باید و شاید قابل ذکری را در مناطق محروم عملیاتی کند.

با این حال برگزاری اردو‌های جهانی دانشجویان فارغ از اینکه حاوی نکات و مزایای مثبت برای مناطق هدف باشد یا خیر برای دانشجویانی که در این اردو‌ها حاضر می‌شوند دستاورد‌های ارزشمندی را به همراه خواهد داشت که نمی‌توان از آن چشم پوشید.

دانشجویان حاضر در اردو‌های دانشجویی اردو‌های جهادی با حضور در این اردو‌ها و لمس نزدیک محرومیت‌هایی که در بسیاری از نقاط کشور وجود دارد، قطع خواهند توانست در آینده با ورود در پست‌های اجرایی کشور از تجربیات میدانی خود برای مدیریت صحیح استفاده کنند و تلاش‌های خود را در مسیر مرتفع شدن محرومیت به کار بگیرند.