بازدید 8771
خوانده می‌شوید؛

اگر خبرنگار بودید، چگونه عمل می‌کردید؟

سراغ چه سوژه‌هایی می رفتید و چگونه وقایع را انعکاس می‌دادید؟ چه خطوط قرمز اخلاقی و حقوقی را مرز فعالیت‌هایتان در نظر می‌گرفتید؟ حفظ حیات رسانه‌ای را در راستای پوشش محدودتر اما بادوام‌تر ترجیح می‌دادید یا حاضر به قربانی کردنِ حیات رسانه و پوشش هر رویدادی به هر قیمتی و با پرداخت هر هزینه‌ای بودید؟
کد خبر: ۸۲۳۶۱۱
تاریخ انتشار: ۱۷ مرداد ۱۳۹۷ - ۲۱:۴۳ 08 August 2018

اگر خبرنگار بودید، چگونه عمل می‌کردید؟روزی که گذشت، علاوه بر هیاهوهای سیاسی، یک خط خبری پررنگ نیز داشت و آن یادبود روز خبرنگار مصادف با سالروز شهادت محمود صارمی، مسئول دفتر خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در کنسولگری ایران در مزار شریف بود. اهالی رسانه در ایران شهدای فراوانی در دوران دفاع مقدس و پس از آن در مسیر اطلاع‌رسانی تقدیم مردم ایران کردند که بزرگ‌‎ترین آنها در حادثه سقوط سی-130 نیروی هوایی ارتش ایران بود که 40 تن از خبرنگاران آسمانی شدند.

خبرنگاران ایران همواره کوشیده‌اند روی خطوط قرمز حداکثر اطلاع رسانیِ ممکن را داشته باشند و در این راه بسیاری از آنها با تبعات گسترده‌ای مواجه شدند که مسیر زندگی‌شان را به کلی تغییر داد؛ اما این پیاده‌نظام سخت‌کوش متوقف نشد و همچنان در صف اول نقد از درون و دفاع از ایران در مقابل متجاوزین قرار دارند. البته توده ای از مردم که به بخشی از خطوط قرمز و ملاحظات فنی و حقوقی رسانه‌ها آگاهی ندارند، انتظار نقدهای شدید و افشاگری‌هایی داشته و دارند و از رسانه‌ها در این زمینه گلایه‌مندند.

با پررنگ شدنِ مفهوم «شهروند خبرنگار / Citizen journalism» همزمان با ظهور گوشی‌های موبایل هوشمند، اکنون مفهوم خبرنگار نیز تغییر کرده و خبرنگاری با مفهوم سنتی، به عنوان خبرنگار حرفه‌ای خطاب قرار می‌گیرد. در این دوران دیگر نیازی نیست تا به یک رسانه متصل بود و صدای خود را به جهان رساند. با انتشار یک فیلم یا تصویر از یک رویداد در شبکه‌های اجتماعی چون اینستاگرام، فیس‌بوک یا توییتر، به سرعت ماجرا ابعاد جهانی پیدا می‌کند و چه بسا سرعت و ابعاد توجه افکارعمومی جهان به حدی باشد که غول‌های خبر، ناچار به پوشش شما برای استفاده از موج خبری باشد که در مقام شهروندان خبرنگار ایجاد کردند.

حضور در شبکه‌های اجتماعی و موضع‌گیری یا انتشار هر خبر در شبکه‌های اجتماعی، معمولاً هزینه‌های حقوقی کمتری برای ناشرانش دارد و حتی‌ می‌توان با هویت پنهان، چنین کاری کرد اما در رسانه‌های رسمی و شناسنامه‌دار، ماجرا فرق می‌کند و برای کلمه به کلمه باید پاسخگو ذینفع‌ها بود. با این حال عموم مخاطبان انتظار دارند، رسانه‌های رسمی به همان شکل که برخی در فضای مجازی فعالیت می‌کنند و چندان مسئولانه نیست، نسبت به انتشار خبر و نقد اوضاع اقدام نمایند.

اکنون از شما می‌پرسیم اگر خبرنگار بودید؛

  • سراغ چه سوژه‌هایی می رفتید و چگونه وقایع را انعکاس می‌دادید؟
  • چه خطوط قرمز اخلاقی و حقوقی را مرز فعالیت‌هایتان در نظر می‌گرفتید؟
  • حفظ حیات رسانه‌ای را در راستای پوشش محدودتر اما بادوام‌تر ترجیح می‌دادید یا حاضر به قربانی کردنِ حیات رسانه و پوشش هر رویدادی به هر قیمتی و با پرداخت هر هزینه‌ای بودید؟
سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۳
در انتظار بررسی: ۸
انتشار یافته: ۵۴
حتماً قدری شجاع به خرج میدادم!
قطعا استعفا میدادم..
وقتی مجالی برای پرداختن به واقعیت ندارم
هیچوقت حباب بازی نمیکردم
پاسخ ها
ایرانی
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۹:۰۷ - ۱۳۹۷/۰۵/۱۸
این جا خبر سیاه نمایید ست تا دلت
بخواد چاخان
پاکی حقیقت را به زیبایی نقاب دروغ نمی فروختم.
به هر نحوی که میشد در انعکاس واقعیتها سعی میکردم در کنار حق باشم
از ایران فرار میکردم.
منظورتون خبر نگاره یا مجیز گو؟!
عدالت را قربانی نمیکردم
حق را نمی فروختم
انسانیت را محکم نگهش میداشتم
خبرنگاری در ایران شغل مستقلی نیست. بنابراین نمیشه نظر داد ولی در کل:
درد مردم انعکاس میدادم و پیگیر مشکلات مردم بودم
دنبال ویژه خوارها میرفتم
مگر مغز ... خورده ایم در مملکت کاملا آزاد ایران خبرنگار شویم؟
صد کار بهتر دیگر هست
اولاً باید یک قانونی تو کشور ثبت بشه که اجازه نده که کسی که از یک موضوع نفی می بره، بتونه از اون استفاده کنه :

- مثلاً به کارمندان بانک، نباید وام پرداخت کرد؛ خبرنگاران نباید از شرایط حقوق خودشون در خبرگذاری و روزنامه خودشون، شکایت کنند

خبرنگار، فقط داره پول های کشور ایران رو حروم می کنه

یعنی ارز دولتی برای کاغذ می گیره و فقط یک قشر خاص میرن روزنامه می خرن

از گلوی مردم می گیرن و به روزنامه های دولتی و حکومتی رو راه می اندازن

روزنامه های خصوصی هم که دارن یارانه مطبوعات میگیرند

در هر کاری که عرضه و تقاضا وجود نداشته باشه، بیت المال ضایع میشه

درب تمام روزنامه های دولتی رو باید بست و یارانه مطبوعات رو قطع کرد و کاغذ دولتی هم نباید ارائه داد.

با سپاس
منظور شما خبر نگار در کجای دنیا است ؟ اگر منظورتان ایران است خبر نگاری معنی نداره ...
خبرنگارى و ثواب اخروى را رها كرده به شغل شريف دلّالى و لذائذ دنيوى مى پرداختم.
دروغ : "خبرنگار آزاد"
خبرنگار آزاد باید طبق قاعده از گرسنگی بمیرد.
اگر خبرنگاری از روزنامه و سایت و غیره حقوق می گیرد برای این است که با عینک آن روزنامه و نگاه آنها به دنیا نگاه می کند. بنابراین چیزی به نام خبرنگار آزاد وجود ندارد و متاسفانه ذات شغل خبر نگاری ، ارتزاق از طریق عقیده است
سعی میکردم دنبال شغل دیگری بگردم که درآمد بیشتری داشته باشد و تهدیدات کمتری داشته باشد و مجبور نباشم واقعیت ها رو جوری بیان کنم که بعضی ها میخواهند و هر روز سایش روح و روان مواجه باشم. سعی میکردم شغلی داشته باشم که با مسول جماعت سر و کار نداشته باشم و مجبور باشم بی کفایتی هایشان را به شکل دیگر بستایم.و روی واقعیتهای تلخ جامعه چشم ببندم و برای خوشامد دیگران جور دیگه ای جلوه دهم.
البته نظرات مردم رو هم سانسور نمیکردم بخاطر اختلاف عقیده

چون واقعا زشته کسی چندین سال چنین درس و علمی طی کنه اما از ابتدایی ترین موضوع یعنی شنید حرف منتقد حتی با تندی هراس داشته باشه


بدون تویی ک سانسور میکنی حکایت مثل کسیه که الان کنارت نشسته و در حال مناظره هستی

ایا اگه اون طرفت حرفی بزنع درست اما دردناک..تو بلند میشی دو دستی جلو دهنش رو بگیری؟

معلوم هرگز اینکارو نمیکنی

اما انتشار ندادن نظرات مخالف..مثالش مثل همون بستن دهان در واقعیات و کنار یک میزه
اگر خبرنگار بودم سعي در ارتقاي قدرت تجزيه و تحليل جامعه ميكردم تا اسير بازي ها و ترفندهاي رسانه اي نشوند
اگرخبرنگار بودم وبرای کار به خارج مثلا امریکا اعزام میشدم بجای تهیه گزارشات بی ارزش و حاشیه ای ریا کارانه وعوام فریبانه از محیط کارخانجات و ادارات وشرگتها وامکانات آسایش درمنازل و پیشرفتهای خارجیها گزارش میگرفتم
واژه شهروند خبرنگار هيچ ارتباطى به حرفه خبرنگارى نداره . مثل اينه كه من آب رادياتور ماشينم رو تعويض كنم بعد اسم خودم رو بذارم مكانيك . اون كسانى هم كه موتور جت رو ميسازن اسمشون باشه مكانيك و ....،،.. . افرادى هستند كه با استفاده از يك دوربين كه ميتونه متعلق به گوشى همراه باشه گزارشى رو تهيه ميكنن . يا يك رويداد رو به تصوير ميكشند . اين مثل همون تعويض آب رادياتور ماشين هست . خبرنگاران واقعى از آنجا كه ميبايست با تمام اخبار حوزه تخصصيشون دست و پنجه نرم كنند در علوم و هنرهاى متفاوتى به درجه خبرگى ميرسند . به عنوان نمونه ميتوان به علوم سياسى ، اجتماعى ، اقتصادى و .... اشاره نمود. طبيعيست به تبع اين خبرگى و در طول تاريخ در كنار پزشكان و وكلا از طبقه اجتماعى خاصى برخوردار بوده و خواهند بود . لازم به ذكر است كه شبكه هاى مجازى و بستر اينترنت نه تنها شغل خبرنگارى رو از بين نبرده كه با پيچيده تر نمودن فرايند انتقال پيام ، اهميت توجه به اين تخصص را از بيش از پيش گوشزد مى نمايد .
اگر خبرنگار بودم استعفا میدادم !
همیشه خود را وجدان بیدار جامعه می پنداشتم. ردای زشت تعصب و کوردلی را زیبنده قامت خود نمی دانستم. از ظلم به احدی چشم پوشی نمی کردم. همواره خود را به جای انسانی قرار می دادم که به خاطر عقاید، قومیت و باورهای مذهبی اش مورد تبعیض و بی عدالتی قرار گرفته. خود را همواره پرچمدار استقرار آزادی و عدالت در جامعه دانسته و جیره خوار و مرعوب هیچ قدرتی نمی شدم.
اولا تا وقتی شرایط قلدر مآبانه سیمای میلی عوض نکند و خبرنگاران جسارت لازم برای طرح مشکلات عدیده جامعه را به دست نیاورند ، شکاف بین مسئولان و مردم هر روز بیشتر میشود . ثانیا اگر من خبرنگار بودم حق مردم مظلومی را که حکومت شاهنشاهی با ایثار جان خود سرنگون کردند از مسئولان فعلی مطالبه می نمودم تا اکثریت ایرانیها در حسرت یک زندگی شرافتمندانه آه حسرت نکشند
من نمی گویم سمندر باش یا پروانه باش / گر برای سوختن آماده ای ، مردانه باش
به مسئولانی که عمر و سرمایه مردم بی پناه را بازیچه قرار داده اند می گفتم چگونه می خواهید از پل صراط عبور کنید؟
پاسخ ها
قفل
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۹:۰۳ - ۱۳۹۷/۰۵/۱۸
خبرنگار که نداریم اما خبر سانسور چی تا دلت بخوادفراوون
اگر را با مگر تزویج کردند / از او فرزندی آمد کاشکی نام!
در مصاحبه باروحانی کلید سئوالاتم را گم نمی کردم!
بعضی خبرنگارها خبر ندارند که خبرشان رفته و نگارشان مانده است!
خبرنگارانی که در حوزه های اجتماعی و بین الملل کار می کنند اغلب به دلیل دید خوبی که نسبت به شرایط اجتماعی و یا تحولات بین المللی دارند و قاعدتا قلم خوبی نیز دارند میتوانند؛ در حوزه نگارش و تالیف کتاب و رمان موفقیتهای خیلی خوبی داشته باشند. و شخصا بهترین کتابهای خارجی که خوانده ام تالیفات خبرنگاران بوده است.
البته اگر زمان کافی برای نوشتن کتاب داشته باشند. در سایت تابناک مخصوصا در حوزه بین الملل گاهی مسایل کامل شکل آموزشی دارند وپتانسیل تالیفات خوبی در این حوزه وجود دارد.
بوووووووووس
به مناسبت روز خبرنگار
برای همه ی عزیزان خبرنگار
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۷:۱۷ - ۱۳۹۷/۰۵/۱۸
البته خبرنگارانی که به علت عدم وابستگی به نهادی بیکار هستند.یا در زندان به سر میبرند.
استعفا میدادم حسینی بای خبرنگار اعزامی صداسبما مکه مکرمه
در ایران اصولا شغل واقعی خبرنگاری وجود ندارد و هرکسی خواسته کارش را درست انجام دهد حتما در زندان است و یا فرار کرده است .
و انهاییکه هستند یا مجیز گو و دروغ نویس نوکر قدرتند و یا اصلا طرف موارد چالشی اصلی نمیروند و کمی به نعل کمی به میخ و با احتیاط ادای کار کردن را در می آورند .
اول سوادمو بالا میبردم بعد رعایت اخلاق و اصل بیطرفی.
امروز تولد منم بود خخ
همان کاری را میکردم که همه خبر نگارهای داخل ایران میکنند یعنی فقط و فقط دروغ میگفتم ،با توجه به جهت گیری روزنامه یا وب سایت خبری و مالک آن خبر ها را تنطیم میکردم،از صداقت و منتشر کردن واقعیت ها پرهیز میکردم تا خدایی نکرده محکوم به جاسوس یا ضد انقلابی بودن نشوم
خبرنگار باید بتواند ساختار قدرت و ثروت یک گروه چماقدار که به نام انقلاب صحبت میکنند و به هیچ چیز بجز منافع شخصی و گروهی باوری ندارند را نقد کند، در غیر اینصورت بهتر است لبو فروش بشود و برای پیروزی انقلاب بعدی و تحقق آزادی صبر کند.
اگر خبرنگار بودم پشت مردم وای میستادم.....
اگر خبرنگار بودم:

۱- هر خبر را تا تحقیق دقیق در مورد صحتش منتشر نمیکردم. حتی اگر این کار به این قیمت تمام می شد که رسانه ما جزء رسانه هایی که زودتر از همه آن خبر را منتشر کرده اند قرار نگیرد.

۲- همیشه این مطلب را به خاطر می سپردم که آبرو از جان هم مهم تر است چون انسان شریف حاضر است بمیرد اما آبرویش نرود. پس نسبت به آبروی مردم حساس بودم.

۳- با توجه به مطلب شماره ۲ از انتشار اخبار مربوط به فسادهای اخلاقی و امور شخصی زندگی افراد مشهور خودداری می کردم اما فساد های سیستمی و حکومتی را بدون هیچ گونه کم و زیاد منتشر می کردم. در این زمینه باید دانست که همیشه رسانه های افشاگر فسادهای سیستمی هم نزد مردم و هم نزد مسئولین مورد احترام تر هستند. (در این زمینه اگر فیلم the post را تماشا نکرده اید، توصیه می کنم ببینید)

۴- همیشه سعی میکردم اگر مشکلی را مطرح می کنم راه حل های خودم یا افراد صاحب نظر را نیز ذکر کنم. غر زدن خالی چندان فایده ای ندارد.

روز خبرنگار مبارک
خبر را بدون کم و زیاد و جهت گیری در اختبار مردم میگذاشتم
من اگر خبرنگار بودم قطعا فوری از این کار توبه میکردم و می رفتم معلم میشدم!
سریعا مهاجرت میکردم
سؤال خوب و ساده اي است ولي پاسخ به ان به همان سادگي سؤال نيست. اول اينكه حوزه فعاليت در چه كشوري باشد كه به عنوان سؤال و در پاسخ به سؤال اصلي به ذهن ميرسد. اگر در همين كشور خودمان بودم كه نصيحت كاربر محترم را قبول ميكردم (و به ديگران هم توصيه ميكردم ) و شغل ديگري را انتخاب ميكردم.
علت هم روشن است . در كشور ما خبرنگار رسمي بودن هيچ حسني ندارد. بغير از خبرنگاران حوزه صدا وسيما ، مردم عادي اصولاً چند خبرنگار ديگر را به اسم و چهره ميشناسند؟ تقريباً هيچ. وقتي پاسخ تقريباً هيچ باشد مفهوم ان اين است كه خبرنگاري در كشور ما موجد جنبه معنوي برا قشر خبرنگار نيست چرا كه منظور از جنبه معنويت فقط اشتهار ان نيست بلكه شناخت مردم از روش و منش و اخلاق حرفه اي و اگاهي وي نسبت به موضوعات و سواد سياسي و اجتماعي و تبحر در حرفه و در يك كلام جرأت و جسارت چشم و گوش مردم در ديدن مسائل كشور و گزارش ان به مردم بدون اعمال غرض و يا نگاه جناحي است. ايا براستي در كشور ما خبرنگاري را در حوزه هاي مختلف از سياسي - اجتماعي تا ورزشي و فيلم و حوزه بانوان و فرهنگي و ادبي و غيره سراغ داريد كه بدور از وابستگيهاي خاص، امكان تهيه و انتشار يك خبر و واكاوي چرايي و تحليل مربوطه را بدون خود سانسوري مطالب را داشته باشد. أزادي بيان در كشور ما هرچه به حوزه عمومي نزديكتر شود دچار محدوديت بيشتري ميگردد. كاركرد روزنامه نگاري و خبرنگاري نيز در حوزه عمومي است لذا اين بليه بيشتر گريبان اين قشر را ميگيرد. زماني كه ايت الله يزدي در رأس قوه قضاييه بودند در توصيفي از اين صنف انهارا قلم بمزد ناميدند. اب هم از اب تكان نخورد. تعطيلي فله اي روزنامه ها و حبس و بند عده بسياري از سردبيران و خبرنگاران رسانه مكتوبي و بدنبال ان سايتها خبري در زماني كه قاضي مرتضوي كه معروف به همه نوع بد عمل كردني هستند چه در كسوت قاضي دادگاه مطبوعات و چه در كسوت دادستان تهران نشانه ظلم و ستم مضاعفي است كه به اين صنف وارد امد ولي باز هم اب از اب تكان نخورد. چرا؟ اينهمه در حاليست كه خبرنگار و سردبير بعضي روزنامه ها با وابستگي جناحي خاص از همه گونه مصونيت در همه حوزه ها برخوردار هستند. فيلم عصر عاشورا انطور كه مشهور است با امكانات رسانه ملي تهيه و توزيع ميشود و تقطيع كنفرانس برلين و پخش ان از رسانه ملي به قصد ونيتي كاملاً جناحي انجام ميشود ولي بازهم اب از اب تكان نميخورد . چرا؟ چرا اين صنف جرأت حمايت صنفي از همكاران خود را ندارند ؟ چرا فقط دو يا سه روزنامه كه كاملاً دولتي هستند فقط عمري طولاني دارند در حاليكه تيراژ درستي ندارند.
وقتي مقررات و قوانين نوشته شده و نا نوشته فرا روي صنفي به قدمت صنعت چاپ و راديو و يا حتي قبل از ان در كشوري مانند ما جريان داشته باشد بديهي است كه افراد اگاه و مطلع و بصير كه پتانسيل بالا يي براي خبرنگار به معني واقعي كلمه شدن را داشته باشند از ورود به اين عرصه با اينهمه تبعيض و محدوديت و خطرات حذر ميكنند و اين صنف در اختيار افرادي كه اين شغل را ممر زندگي خود ميدانند قرار ميگيرد. بدون انكه قصد توهين و تحقير خبرنگاران فعال در كشور را داشته باشيم متأسفانه احترام و شخصيت و جايگاه خبر نگاري در كشورمان مطابق با انتظارات مردم و اينكه منبع مورد وثوق مردم در كسب خبر و نظر باشد ، نميباشد. اين واقعيتي است كه وجود دارد و دست كم يك دليل هم انكه هنوز چهار دهه از انقلاب گذشته يك خبرنگار مستقل (از حاكميت ) نتوانسته يك مصاحبه ازاد با حتي رييس جمهوري داشته باشد و هر چه بوده مصاحبه خبرنگار رسانه ملي بوده كه جرأت حتي يك سؤال چالشي مورد نظر مردم را از هيچ رييس جمهوري نداشته است. در موضوعات سياست خارجي كه بيشترين تأثيرات را بر كشور و معيشت مردم داشته و دارد هنوز بيشتر تفسير مثلاً سخنراني مقام امريكاي منتشر ميشود تا اصل سخنراني. هنوز انتقاد در اين مقوله كه در سخن مردم به كرات رد و بدل ميشود ، در هيچ رسانه اي ديده نشده . هنوز جنگ مقوله مقدسي است و سياست خارجي نيز ممنوعه . چرا خبرنگاران اين قانون نا نوشته را نقد نميكنند؟ چرا؟ اگر ادعا نكنيم كه راه خبرنگاري در كشورمان راهي متنافر با رويه خبرنگاري در دنيا را ميپيمايد حداقل اين است كه هنوز راه طولاني در اين مسير در پيش داريم. خبرنگاران به شغل ديگري ورود كنند ارجح است چراكه از قرار از حقوق و مزاياي كافي و پايا و تضمين شده اي هم برخوردار نيستند.
می رفتم برای کیهان کار می کردم هم امنیت داشتم هم به نان و نوایی می رسیدم
تابناک حالت خوبه؟ خودت هنوز جرات نداری یا سرسپردگیت به حکومت مانع انتشار نظرات می شود و برخی نظرات را هم با دستکاری که عین رذالت است منتشر میکتی..........
جرات راست گفتن داشتیم ،،،،،سانسور نمی کردیم طرف مظلوم حق را می گرفتیم از کسی ی نمی ترسیدیم ،،،،،،حتی اکر بالاترین رشوه را پیشکش می کردند ان موقع در پول غرق نی شدیم
ایران و خبرنگار با هم نمی خونه فقط ......بگم سانسور می شه
راست می گفتم و راست چاپ می کردم
دروغگو را در هر سمت با دلیل رسواییش را چاپ و نشر می کردم
چاپلوسی نمی کردم
به دنبال کشف حقیقت به مردم بودم
با مخالفان هر چیز و هر طرح مصاحبه می کردم و نشر می دادم
خبرنگار در ایران خطابه خونه عزیزم .

هر چی رو که مسئولین میخوان باید بگه .
خبرنگاران به هيچ وجه نبايد عمل كنند. فقط جراح بايد عمل كند.
یا نبایدخبرنگار شد اگرهم شدید وقرارباشه زندگی کجدارمریضی داشته باشید ازهیچ خط قرمزی عبورنکنید .رسالت خودرافراموش کنید .ازحقیقت چیزی ننویسید .زندگی مشترک تشکیل ندهید .به امید خبرنگاری ریسک نکنید
یا خبر نگار نمی شدم اگر بودم دیگر اسم دزدها را ..ا...ل..ه...ج..نمی نوشتم چون همه اینها که تاکنون با این الفاظ نام برده شدند دزد بودند.
اگر در ایران خبر نگار بودم مانند برخی از خبرنگاران در حوزه ی علم و فرهنگ و هنر فعالیت میکردم مانند نمایشگاههای کتاب، همایش های علمی، مصاحبه با بزرگان علم و فرهنگ و هنر کشور.
اگر خبرنگار بودم و نظر سنجی را در رابطه با اینکه مقصر تنش های اقتصادی در کشور کدام قوه است ( مقننه یا مجریه یا قضاییه )در سایت مثلا تابناک میگذاشتم فارغ از ایدئولوژی و منافع اقتصادی و گروهی خودم ان نتیجه را منتشر میکردم نه اینکه وقتی دیدم اون نتیجه ای که من میخواستم از توی این نظر سنجی در نمی آید آن را از روی سایت بردارم و شتر دیدی که ندیدی
بدین خاطر 17 مرداد بنام روز خبرنگار نامیده شده که در17 مرداد سال 1377 فاجعه بزرگ حمله گروه طالبان به سرکنسولگری ایران در مزار شریف بوقوع پیوست و در نتیجه آن 8 تن از دیپلمات های عزیزان به اضافه شهید صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی به شهادت رسیدند که متاسفانه هشت شهید دیپلمات کشورمان نه تنها اسم و یادی از آنان نمیشود بلکه تا بحال هیچ پیگیری حقوقی در خصوص قتل عام آنان صورت نپذیرفته است و دیه شهدا از طرف دولت افغانستان پرداخت نگردیده که واقعا جای تامل داره آدم واقعا متحیر و متاسف میشه.
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هجدهم رمضان # شب قدر