تگزاس تا سال آینده جای ایران و عراق را در تولید نفت خواهد گرفت
بنا بر پیش‌بینی‌ها ایالت تگزاس در آمریکا و صنعت نفتی که طی سالهای اخیر رشد فوق‌العاده چشمگیری در این ایالت داشته است، تا یک سال آینده در حجم تولید نفت از عراق و ایران پیشی خواهد گرفت و به عنوان سومین تولیدکننده بزرگ نفت بعد از روسیه و عربستان، خود را به دنیا معرفی خواهد کرد.
به گزارش «تابناک»؛ این موضوعی است که بخش اقتصادی خبرگزاری سی‌ان‌ان به نقل از گزارشی از بانک بزرگ سرمایه‌گذاری HSBC بیان کرده است. در این گزارش پیش‌بینی شده که رشد فوق‌العاده سریع تولید نفت در ایالت تگزاس طی دو سال گذشته می‌تواند منجر به آن شود که همزمان با افزایش بهای نفت در بازار جهانی تگزاس، جای دو کشور بزرگ تولیدکننده نفت اوپک در حجم تولید را بگیرد.
این تحول که در پی کاهش هزینه‌های کشف و استخراج نفت در میدان نفتی بزرگ «پرمیان باسین» رخ داده، منجر به آن شده است که به گفته HSBC اگر ایالت تگزاس را یک کشور در نظر آوریم، می‌تواند تا سال آینده جای عراق و ایران را در تولید نفت جهانی بگیرد.
یکی دیگر از مهم‌ترین دلایل این تحول، بهای بالای نفت به ویژه نفت شیل در آمریکا و همچنین رسیدن تولیدکنندگان بزرگ همچون عربستان سعودی به بالاترین حجم تولید نفت خود بوده که منجر به تلاش در تگزاس برای افزایش تولید نفت ارزان شده است.
مهم‌ترین نکات جالب‌توجه در مورد تولید نفت تگزاس به همین میدان نفتی پرمیان باسین بازمی‌گردد که به عقیده برخی از متخصصان، حجم ذخایر نفتی آن با بزرگ‌ترین میدان نفتی متعارف جهان در عربستان سعودی یعنی میدان نفتی الغوار برابری میکند. رشد سریع فنّاوری منجر به کاهش چشم‌گیر هزینه‌های تولید و استخراج نفت از میدان پرمیان و سایر میادین نفتی شده و می‌تواند تولید نفت را حتی در صورت سقوط بها به 40 دلار در هر بشکه همچنان سودمند کند.
«باب مک نالی» مدیرعامل گروه صنعتی فعال در حوزه انرژی «رپیدان» بیان کرده: رشد تولید نفت در تگزاس بی‌نظیر است و میدان نفتی «پرمیان باسین» در این ایالت برای بازار جهانی نفت یک نعمت بزرگ است.
تحول بزرگ در تگزاس یک جنبه مهم دیگر نیز دارد و آن این که افزایش حجم تولید نفت در کل ایالات‌متحده را به شکلی رقم خواهد زد که منجر به کاهش و حتی قطع وابستگی ایالات‌متحده به نفت خاورمیانه شود، تا جایی که «اسکات شفیلد» مدیرعامل «پایونیر نچرال ریسور» بیان کرده که تا پاییز ایالات‌متحده به بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت دنیا تبدیل می‌شود.
این در حالی است که در اواخر دولت باراک اوباما (حدود دو سال قبل) یک کاهش شدید در سطح تولید نفت در میادین نفتی تگزاس رخ داده بود و حجم تولید نفت از این ایالات با کاهشی بی‌سابقه روبه رو شد. به گونه‌ای که بعد از رشد فوق‌العاده تولید نفت تگزاس در سال 2014، سال میلادی 2016 به عنوان رکوردی در کاهش تولید نفت از این میادین نفتی ثبت شد. اکنون بعد از دو سال تولید نفت تگزاس به قدری افزایش یافته که می‌تواند سرآغاز تحولی بزرگ در تاریخ نفت آمریکا باشد.
مجموعه تولید نفت از دو میدان بزرگ پرمیان و «ایگل فورد» در تگزاس در سال 2014 برابر با 2.5 میلیون بشکه در روز بود که طبق پیش‌بینی‌ها در سال 2019 به بیش از 5.6 میلیون بشکه در روز خواهد رسید؛ یعنی بیش از نیمی از تولید نفت کل ایالات‌متحده آمریکا.
این در حالی است که کل تولید نفت عراق طبق پیش‌بینی برابر با 4.8 میلیون بشکه در روز و تولید نفت ایران نیز برابر با 3 میلیون بشکه در روز پیش‌بینی شده است.
این آمریکایی که مرگ بر بهش میگویید همین است. یک ایالتش از دو کشور بیشتر نفت تولید میکند، اقتصاد یکی از ایالت هایش با پیشرفته ترین کشورها قابل مقایسه است. خود ایالات متحده آمریکا را حالا فرض کنید. حالا در نظر بگیرید چه قدر از توان و انرژی این کشور صرف مسایلی مانند لباس جوانان، انهدام باند های مد و لباس می‌شود و چه قدر صرف پیشرفت فناوری و فرهنگ و علم وقتی این خبرا میشنوم مثلا درباره نفت گه گفتید و وقتی میبینم که هنوز تحریمی شروع نشده چطوری پنجاه درصد ارزش ریال از دست رفته و چه مشکلاتی فعلا قبل از تحریم به وجود آمده و چطوری دارن اقتصاد کشور رو فلج میکنن. هر دم از این باغ بری میرسد............. همون موقع كشف نفت شل سال 2008 بايد تصميم ميگرفتيد.الان راهي رو از لحاظ سياسي رفتيد كه از لحاظ اقتصادي جوابگوي اون راه نبوده است.
خدا به مردم و كشور ايران رحم كند.
توانا بود هرکه دانا بود زدانش دل پیر برنا بود بابا طرف دنبال پوله اصلا به هیچی کار نداره فهمش سخت نیست بالاخره کار خودش را کرد . حالادر رتبه سوم ایستاده است . مطمئن باشید اگر عربستان خطایی بکند او را هم در این زمینه شکست خواهد داد . و جنگ اصلی نفت بین روسیه و آمریکا خواهد بود. در آینده ای نه چندان دور دوباره به سراغ منابع نفتی ایران و عراق خواهد آمد و دوباره رونق اقتصادی در این دو کشور شکل خواهد گرفت اما آمریکا اشتباه دهه 70 میلادی را در حوزه خلیج فارس تکرار نخواهد کرد . خب پس تحریم نفتی ایران هیچ مشکلی بوجود نمیاره هر تنگه ایی رو هم خواست ببنده به عنوان یه مهندس نفت . یه بغص تو گلوم گرفته . یه بغض بزرگ به اهستگی وپیوستگی تولید نفت خود را افزایش می دهند ومشتریان اصلی نفت را هم از بالا به پائین برای خود می خواهند رشد اقتصادی هم در حدی نیست که این افزایش تولید نفت را مصرف کند به همین خاطر به کشورهایی مانند ونزوئلا ایران ولیبی صدمه می زنند تا جای انها را بگیرند در دراز مدت پالایشگاههای انها برای نفت این کشورها هم مناسب نخواهد بود خب خداراشکر ررا بچه هامون تو امریکا شغل ایجاد میشه پیشرفت پشت پیشرفت. با هم مسابقه گذاشتن ایران با این همه استعداد نیازی به فروش نفت نداره و بیشتر مایه دردسر ایران بوده .شاید سبب خیر بشه این موضوع 
| 
با برخی مسئولین ناکارامد از گشنگی میمیریم در دوران رياست جمهوري باراك اباما شايعات بسيار قوي و گاهاً اعلام سياست جديد إيلات متحده مبني بر تمركز بيشتر روي مسائل جنوب شرقي اسيا ( شرق دور ) به گوش ميرسيد. به نظر ميرسد كه اين سياستي تدوين شده و استراتژيك براي امريكا باشد . شايد تحولات و يا ادامه نا ارامي ها در منطقه خاورميانه به عنوان مزاحمي براي اجرايي كردن اين تصميم استراتژيك باشد كه فقط اجراي انرا به مدت محدودي عقب انداخته است. ميتوان سياست امريكا براي خروج از برجام و توافقات نسبي با روسيه وتشديد تنشها در خاور ميانه را براي سرعت در حل و فصل مناقشات منطقه اي كه متحد اصلي و حياتي ان يعني اسرائيل در ان به عنوان يك كشور وجود دارد و حاضر است ، در نظر گرفت. به عبارت ديگر امريكا ميخواهد قبل از ترك نسبي منطقه و يا عدم اولويت اصلي مسائل خاورميانه در سياست خارجي خود، فضاي أرام، امن و پايداري را براي اسرائيل مهيا كند تا در صورت خروج و يا حضور كمرنگتر سياسي- فيزيكي در منطقه منافع خود و متحد اصليش ، اسرائيل ، تضمين شده باشد. تمايل ترامپ براي خروج فيزيكي نظامي از مراكز بحراني همچون سوريه و عراق نشان دهنده تداوم پيگيري اين سياست استراتژيك ميباشد. همچنين است سياست مذاكره و مماشات با روسيه در مورد منطقه خاورميانه و نزديكي بيش از پيش اسراييل به روسيه ( كه قطعاً با چراغ سبز امريكا انجام ميپذيرد ) تا خيال امريكا از پايداري امنيت اسراييل بعد از اعمال سياست استراتژيك به شرحي كه رفت از هر جهت راحت باشد.
يكي از بزرگترين دلائل عدم اولويت خاور ميانه در سياستهاي جديد بين المللي امريكا ( به غير از تضمين امنيت اسراييل) موضوع هزينه- فايده ان ميباشد. امروزه با توجه به كشف منابع جديدي از ذخائر نفتي در امريكاي شمالي كه به مدد تكنولوژيهاي جديد قابل استحصال است ميتوان متصور بود كه سلطه و اهميت مناطق نفت خيزي همچون خاورميانه كه چندين دهه در غالب سازمان اپك كنترل انرژى و ماده اوليه بسيار مهمي را در اختيار داشته اند كمرنگ شده و كمرنگتر هم خواهد شد.
عمليتي شدن استخراج نفت شيل از منابع بسيار غني مانند انچه در تكزاس امريكا در حال انجام است ميتواند مهر تأييدي بر اين مدعا باشد. اين دگرگوني در توليد انرژى و تبعات سياسي - اقتصادي ان مقوله ايست كه در اينده بيشتر خواهيم شنيد.
در حالیکه آمریکا طی سالهای اخیر تهدیدی جدی برای اقتصاد و امنیت دنیا محسوب شده، و کشورهای اروپایی از داشتن منافع مشترک با آمریکا متضرر گشته اند، باید ارزیابی کرد که آیا کشورهای دنیا بازهم به افزایش منافع مشترک با آمریکا تمایل خواهند داشت و یا به این نتیجه می رسند که یک تهدید بزرگ باید به تدریج منزوی گردد؟ روسیه که خودش اینهمه نفت تولید میکنهنفت ایرانو برا چی میخره؟
نفت آمریکا نفت شیل هست و فناوری که در زمینه استخراج این نفت بدست اوردن قابل تحسینه و از طرفی کشف میادین پی در پی نفت سبز در دریای شمال توسط انگلیس و نروژ و کشف میادین عظیم نفت شیل در کانادا و از طرفی تبدیل شدن روسیه به یک قطب نفتی گازی به این سوال دامن میزند که آیا ممکن است نفت ایران بی ارزش شود؟