یک متخصص نازایی در گفتگو با «تابناک»؛
دولت به جای هزینه‌های درمان، تغذیه مادران باردار را تامین کند
منظور از توجه، توجه دولت و امثال وزارت بهداشت و حتی نهاد‌های خیریه و عام المنفعه است، وگرنه مردم کم و بیش در این خصوص اطلاعاتی دارند. اینکه کودک عضو رسمى بدن مادر نیست، اما از خون و غذاى او تغذیه مى‌کند و پرورش مى‌یابد و بنابراین غذاى یک خانم باردار می‌بایست طیف کاملی از مواد غذایی و احتیاجات مادر و جنین را در بربگیرد تا یکی از ایشان یا هر دو دچار مشکلات بعدی نشود.
«اگر دولت عزمی برای افزایش نرخ باروری دارد، به جای هزینه‌های فراوان در بخش درمان یا حتی حوزه پیشگیری، به خورد و خوراک مادران توجه نشان دهد.»به گزارش «تابناک»، در شرایطی که بسیاری از فعالان بخش بهداشت و درمان در کشورمان از توجه بیش از حد مسئولان به حوزه «درمان» و رها کردن بخش «پیشگیری» گلایه دارند، دکتر رحمانی بر این باور است که حوزه‌های مهم تری از پیشگیری هم هست که به شدت مغفول واقع شده است.
این متخصص نازایی در این باره می‌گوید: در اینکه پیشگیری بهتر از درمان است هیچ شک و تردیدی وجود ندارد، اما متاسفانه در کشورمان، مسئولان تمام توانشان را معطوف به بخش درمان کرده‌اند و توجه کمی به پیشگیری دارند. موضوعی که موجب شده هزینه‌های فراوانی به کشورمان تحمیل شود و اثرات مثبت آن هم محدود و اندک باشد.
وی می‌افزاید: این را می‌شود در مقوله بارداری به عینه دید که در آن از یکسو بر الزاماتی مانند زایمان طبیعی اصرار فراوانی می‌شود، تا جایی که متاسفانه گاه شاهد به خطر افتادن جان یا سلامتی مادران یا نوزادان هستیم، اما مسائل بسیار حیاتی مورد غفلت قرار می‌گیرد که گاه اثرات بسیار نامطلوبی برای جامعه به همراه دارد. مثل سو تغذیه که تقریبا مورد توجه کسی نیست.
این متخصص نازایی می‌افزاید: اگرچه امثال بنده به لحاظ تخصص، کمتر با این این دست موارد درگیر هستیم و بیشتر سر و کارمان با افرادی است که دچار نازایی و مسائل مربوط به آن هستند، اما بر اساس تخصص می‌دانیم که تغذیه مادر باردار و به تبع آن، تغذیه جنین از چه میزان اهمیت برخوردار است و توجه به آن ضروری‌ست، اما در عالم واقع می‌بینیم که این موضوعِ تا این اندازه بدیهی چگونه رها شده و مورد توجه هیچ کس نیست.
او می‌افزاید: منظور از توجه، توجه دولت و امثال وزارت بهداشت و حتی نهاد‌های خیریه و عام المنفعه است، وگرنه مردم کم و بیش در این خصوص اطلاعاتی دارند. اینکه کودک عضو رسمى بدن مادر نیست، اما از خون و غذاى او تغذیه مى‌کند و پرورش مى‌یابد و بنابراین غذاى یک خانم باردار می‌بایست طیف کاملی از مواد غذایی و احتیاجات مادر و جنین را در بربگیرد تا یکی از ایشان یا هر دو دچار مشکلات بعدی نشود. مشکلاتی که در مادر به شکل آشکارتر بروز می‌کند، اما در جنین، مکتوم‌تر است و در آینده جنین نمودار می‌شود.
رحمانی با تاکید بر اینکه تجویز برخی مکمل‌های غذایی و ویتامین‌ها برای مادران باردار در راستای تامینن همین نیاز‌های مادر و جنین است، می‌افزاید: اگر تنها کمی تامل کنیم، پی خواهیم برد که چه کسری از مادران باردار کشورمان توان مراجعه به پزشکان و متخصصان و در ادامه تهیه و مصرف این مکمل‌ها را دارند و چه تعداد از مادران، در این امر ناتوانند. اینجاست که می‌گوییم ضرورت دارد امثال وزارت بهداشت وارد عمل شوند و ترتیبی اتخاذ کنند تا مادران ناتوان شده با بارداری و کودکانشان را از نظر تغذیه حمایت کنند.
وی در پایان تاکید می‌کند: این همان چیزی است که منظور نظر جهانیان از پیشگیری است، اما متاسفانه در کشورمان پیشگیری به مقوله پیشگیری از بیماری‌هایی مانند سرخجه و فلج اطفال محدود شده است. گویی ضرورت دارد تاکید کنیم که پیش از آن پیشگیری‌ها –که البته بسیار ضروری هم هستند، پیشگیری‌های دیگری هم وجود دارد که یکی از آن‌ها تغذیه کامل مادران باردار است. پیشگیری‌ای برای جلوگیری از بروز نارسایی‌های فراوان در نسلی که آینده مملکت را باید بسازند.
