پلیس درباره چرایی خرید و محل استفاده «تویوتا لندکروزها» پاسخ بدهد

27 اسفند ماه 96 و در حالی که چند روز بیشتر تا پایان سال نمانده بود، خبر ورود «تویوتا لندکروزهای 2018» به ناوگان پلیس کشور منتشر شد؛ اتفاقی که باعث به روز شدن خودروهای پلیس در کشور می شود و پس از این، نیروی انتظامی را دارای خودروهایی می کند که کمک بیشتری به پلیس جهت گشت زنی و انجام وظایف مربوطه در رویدادهای مجرمانه و غیرقانونی خواهد کرد، چون در بسیاری از موارد خودروی پلیس باید سریع با شتاب و انعطاف پذیر باشد، اما در این بین، چند نکته مطرح و قابل توجه است.

به گزارش «تابناک»؛ سیر بهره گیری از خودروهای مختلف در ناوگان پلیس کشور، رویه های مختلفی را شاهد بوده است. از دهه ۱۳۲۰ که خودروهای آلمانی، انگلیسی و آمریکایی به خدمت شهربانی کل کشور درآمدند تا امروز که از بنز، پژو، زانتیا، ماکسیما، سمند، مگان، سراتو توسط نیروی انتظامی بهره گرفته شده است، شاید کمتر کسی به نوع خودروها و تجهیزات به کار رفته در آنها توجه کرده باشد، ولی آنچه مسلم است اینکه صرف‌نظر از قدمت طولانی استفاده از خودرو در این بخش، تنها ظرف چند سال اخیر، شاهد ارتقای تجهیزات در این خودروها بوده‌ایم؛ به عبارت دیگر، خودروهای پلیس شاید بیش از شصت سال جز به چراغ‌های گردان، بی‌سیم و بلندگو به چیز دیگری مجهز نبوده‌اند، ولی امروز به سیستم‌هایی نظیر دوربین‌های خودکار، دستگاه‌های GPS، لوازم تشخیص مصرف نوشابه‌های الکلی توسط رانندگان، امکانات ماهواره‌ای و رایانه‌ای تجهیز شده‌اند.

در دهه ۱۳۲۰ مدلی از بنز قدیمی، حدود ۶۷ سال پیش یعنی در سال ۱۹۴۰ میلادی ساخته و برای به کارگیری در شهربانی روانه تهران شد. دهه ۱۳۳۰ فولکس‌واگن قورباغه‌ای‌شکل با دو رنگ مشکی و سفید که به یک چراغ‌گردان آبی‌رنگ و یک دستگاه بی‌سیم با برد محدود مجهز شده بود از جمله وسایل نقلیه مورد استفاده پلیس راهنمایی و رانندگی در آن زمان بود. در دهه ۱۳۳۰ خودرو دیگری که در این دهه به کار گرفته شد، بنز بود. در این دو دهه شهربانی کل کشور تقریباً تمام دوران حکومت پهلوی اول و ابتدای دوره پهلوی دوم را با خودروهای آلمانی گذراند.

در دهه ۱۳۴۰ آغاز دوباره ورود خودروهای آمریکایی، دوج‌های کرنت شش‌سیلندر که حداکثر سرعت آنها به ۲۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید. دهه ۱۳۵۰ در تمام دهه ۱۳۵۰ در کنار لندرور انگلیسی خودروهای آمریکایی بیوک، شورولت رویال و بنز۲۳۰ به کار گرفته شدند و در دهه ۱۳۵۰ بنزهای ۲۳۰ پلیس روی سقف خود و در وسط آن دارای یک بلندگو بودند که با اهرمی از داخل اتاق به سمت چپ و راست حرکت می‌کرد.

در دهه ۱۳۶۰ بنز ۲۵۰ هم از جمله خودروهایی بود که در دهه‌های ۵۰ تا ۷۰ مورد استفاده پلیس قرار گرفت. این خودرو آلمانی شش سیلندر بود و با چراغ‌های افقی می توانست ۲۰۰ کیلومتر در ساعت را بپیماید. در دهه ۱۳۷۰ خودروهای شرقی مانند تویوتا کریسیدا ساخت ژاپن وارد ناوگان پلیس ایران شدند. این خودرو چهارسیلندر و قادر بود ۲۰۰ کیلومتر مسافت را طی یک ساعت بپیماید. دهه ۱۳۸۰ عصر به کارگیری خودروهای سمند، زانتیا، پژو ۲۰۶ و بنز ۲۴۰E. خودروهایی که به ایربگ، سیستم‌های ترمز ABS و بی‌سیم‌های دوربرد و بلندگوهای پیشرفته، رایانه و امکانات ماهواره‌ای مجهز شده‌اند.

پس از کش و قوس‌های فراوان و ورود خودروهای دیگری همچون سمند و 206 تا مزدا 3، سوزوکی ویتارا و کیا سراتو به ناوگان پلیس، در آخرین اقدام نیروی انتظامی کمتر از یک ماه است از لندکروزهای 2018 خود که به ناوگان این نیرو پیوسته، رونمایی کرده است؛ شاسی بلند قدرتمند و البته گرانی که به عنوان خودروی پلیس در جاده های کشور پس از این به انجام مأموریت خواهند پرداخت.

آن گونه که در مشخصات تویوتا لندکروزهای مورد استفاده پلیس آمده، این خودرو یک شاسی بلند فول سایز تویوتا است که از یک موتور 8 سیلندر تنفس طبیعی و بنزینی 5.7 لیتری بهره می برد و از طریق سیستم تزریق مستقیم سوخت، توانایی تولید 381 اسب بخار در 5600 دور در دقیقه و 543 نیوتون متر در 3600 دور در دقیقه را داراست. گیربکس به کار رفته در این خودرو ژاپنی نیز از نوع 8 سرعته خودکار بوده و قدرت موتور این شاسی بلند 8 سرنشین نیز از طریق این جعبه دنده به تمام چرخ ها (4WD) منتقل می شود.

دقیقا چند روز پس از اعلام خبر ورود تویوتا لندکروزها به ناوگان پلیس بود که رهبر انقلاب در پیام نوروزی شان مطابق با سنت هر ساله، شعار سال 97 را اعلام کردند و این سال را «سال حمایت از تولید ایرانی» نام نهادند؛ اتفاقی که بر اساس آن دستگاه های دولتی و حکومتی موظف هستند در صورت نیاز به کالایی که مشابه آن در داخل تولید می شود، از آن بهره گرفته و خرید کالای ایرانی را در اولویت قرار دهند؛ موضوعی که پیشتر هم در ذیل سیاست های «اقتصاد مقاومتی» مورد تأکید و توجه قرار گرفته است.

البته شاید نیاز پلیس به خودروهایی که امکانات لازم برای انجام مأموریت های این نیرو داشته باشد، پاسخ قانع کننده و مبسوطی باشد که احتمالا نیروی انتظامی به چرایی خرید خودروی چند صد میلیونی تویوتا لندکروز خواهد داد و به این موضوع اشاره خواهد شد که پس از فرسوده شدن بنزهای گروه C و E توسط نیروی انتظامی خودروهای زیادی از تولیدکنندگان داخلی دریافت و توسط پلیس مورد استفاده قرار گرفته که هیچ یک احتمالا پاسخگوی نیاز پلیس نبوده است. تا اینجای کار قبول، اما دو نکته در این رابطه همچنان جای ابهام و سؤال دارد.

اول اگرچه قدرت، توانایی و امکانات، تویوتا لندکروز بر کسی پوشیده نیست و این خودرو کمک شایانی به پلیس در مأموریت های خود خواهد کرد، چرا نیروی انتظامی سراغ خودرویی رفته که قیمت آن پس از تحولات نرخ خودروی خارجی به حدود 700 میلیون تومان رسیده است و به دنبال آن هزینه های نگهداری و قطعات و لوازم آن هم خرج بالایی روی دست پلیس خواهد گذاشت؟

اگر نیاز به خودرویی با امکانات تویوتا لندکروز بود، حتما نیروی انتظامی می توانست با بررسی های بیشتر از میان خودروهای خارجی، خودرویی مشابه کیفیت تویوتا لندکروز و با همین امکانات، اما با قیمت کمتر جایگزین کند، چرا یکباره تصمیم به خرید تویوتا لندکروز چند صد میلیونی گرفته شد و برای تنویر افکار عمومی، بهتر است مشابه آنچه در مورد خرید بنز برای پلیس اتفاق افتاد، درباره چگونگی تصمیم گیری برای خریداری این خودرو، نحوه خرید و خریدار این خودرو برای پلیس توضیحات لازم داده شود.

پس از خریداری و بهره گیری از این خودرو توسط نیروی انتظامی اعلام شد که ورود تویوتا لندکروز به ناوگان پلیس به منظور انجام بهتر مأموریت ها و بهره گیری از خودروهایی توسط پلیس است که از سرعت، شتاب و انعطاف پذیری لازم برخوردار باشد. در واقع این سخن به معنای بهره گیری از تویوتا لندکروزها در جریان مأموریت ها و عملیات بخش های مختلف نیروی انتظامی است؛ اما به تازگی در برخی خبرها آمده است که تعدادی از فرماندهان ستادی نیروی انتظامی و راهور، خودرو‌های قبلی خود را با لندکروز‌های چند صد میلیونی تعویض کرده‌اند و این خودرو‌ها که باید در مناطق عملیاتی و در اختیار یگان‌های مأموریتی قرار بگیرد، زیر پای مدیران و فرماندهان ستادی قرار گرفته است. پاسخ به این پرسش هم از موارد دیگری است که افکار عمومی انتظار دارند پلیس زودتر درباره آن توضیح بدهد؟