اختصاص مناطق حفاظت شده به صنعت، خیانت به نسل آینده است/ توافقات بین اعضای کابینه، باعث این تصمیم شد

 بار دیگر اعطای مجوز به برخی طرح های جنجالی که سال ها با مخالفت هایی همراه بود، خبرساز شد، چون شورای عالی محیط زیست، با کاهش 77 هزار هکتاری مناطق حفاظت شده کشور موافقت کرده است که البته برخی منتقدان بر این باورند، این کاهش پیامدهای زیانباری از نظر زیست محیطی و بین المللی برای کشور خواهد داشت.

به گزارش «تابناک»؛ پس از گذشت بیش از 66 ماه از استقرار دولت دوازدهم، تعیین تکلیف پروژه های نیمه کاره شدت گرفته و همین باعث شده تا شورای عالی محیط زیست، با کاهش 77 هزار هکتاری از مناطق حافظت شده موافقت کند.

زهرآبی، سرپرست معاونت محیط زیست و تنوع زیستی حفاظت محیط زیست، دلیل آن را کاهش ارزش زیستگاهی و مشکلات اقتصادی برخی مناطق عنوان می کند و می گوید: در برخی مناطق، هم در انتخاب این مناطق اشکالاتی وجود داشته و هم در طول زمان، برخی از زیستگاه ها ارزش زیستی خود را از دست داده اند.

وی افزود: در بسیاری از مناطق، روستاها و مناطق حفاظت شده در تداخل هستند و در بسیاری از موارد، اجرای طرح های روستایی را ناممکن می کرد؛ اما برخی موارد، حتی در برخی شهرها حریم مناطق حفاظت شده با حریم شهری در تداخل است و هیچ جایی که بخواهد فعالیت اقتصادی صورت گیرد، وجود ندارد.

با این حال، محمدرضا تابش، تنها نماینده حاضر در این جلسه و عضو این شورا در خصوص این موضوع گفته است: تنها در صورتی می توان به تصمیم کاهش مناطق حفاظت شده امید داشت که منجر به ایفای مسئولیت های اجتماعی و افزایش تولید و اشتغال شود.

این نماینده مجلس گفت: پیشنهاد ما این بود که این موارد را یک به یک بررسی کنیم و بعد از بررسی های لازم و کارشناسی شده، آنها را از زیرمجموعه های مناطق حفاظتی خارج کنیم، چون در حال حاضر و در این فصل که هیچ کارشناسی نمی تواند در این مکان ها باشد، از نظر زیستگاهی و جانوری منطقه را بررسی کند؛ اما ما در اقلیت بودیم و در جلسه گفتند که توافقاتی بین وزرا و سازمان محیط زیست شده و از نظر عواقب اجتماعی هم استاندارها به توافق رسیده بودند و نتیجه آن این شد که این مصوبه به تصویب برسد.

این در حالی است که بنا بر کنوانسیون تنوع زیستی «ناگویا» در سال 2010 ما تعهد داده ایم که وسعت مناطق حفاظت شده خود را از 10 درصد به 17 درصد تا سال 2020 افزایش دهیم؛ اما در حال حاضر این مناطق، تنها 11 درصد از خاک ایران را شامل می شود.

اکنون هشت سال از این تعهدنامه می گذرد و تنها دو سال دیگر فرصت باقی است تا به این وسعت برسیم. این در حالی است که تنها 11 درصد از کل مساحت کشور به این مناطق اختصاص دارد و هنوز 6 درصد از این مناطق محقق نشده است. به گفته کارشناسان، هنوز حدود 6 درصد از مناطق زاگرس نشین جزو این مناطق به شمار می آیند.

با رجوع به نقشه های مناطق محیط زیست، می توان به این نتیجه رسید که بیشترین سهم از این مناطق مربوط به منطقه های بیابانی است و در مناطق دیگری مانند منطقه های هیرکانی و منطقه ارسباران و منطقه زاگرس نشین که جزو بهترین و با کیفیت ترین مناطق زیستی به حساب می آیند حتی به رقم 10 درصد هم نزدیک نشده اند.

اکنون با این وضعیت، قرار است 77 هزار هکتار دیگر نیز از این مناطق کاهش یابد و با توجه به شرایط موجود، قطعا این کاهش ها از مناطق بیابانی نخواهد بود و شامل مناطقی کسی می شود که کمترین سهم را از حفاظت دارند. اکنون اگر این موضوع در شرایط موجود، توجیهی برای افکار عمومی دارد، تضمینی برای رضایت آیندگان این سرزمین نخواهد بود.