یادداشت فاکس درباره تقابل کی روش با رونالدو
هیجان روز جمعه و برای قرعه‌کشی جام جهانی در ایران به وجود آمده. ایران در گذشته در چهار جام جهانی بوده اما هرگز از مرحله گروهی عبور نکرده‌اند. مسابقات 2018 می‌توانست اولی باشد. همه چیز سر جای خودش بود، یک ترکیب ثابت، روند مقدماتی فوق‌العاده، تیمی پر از تجربه بین‌المللی و یکی از بهترین تاکتیسین‌ها در کنار تیم. تیم شماره یک آسیا بودن، جایگاهی که نشانه‌ای از بازی‌های چند سال گذشته بوده، یک نکته مثبت دیگر آن‌ها بود. ایران تنها کشور از کنفدراسیون آسیا بود به جای سید چهارم در سید سوم قرار گرفت.
اما همه این‌ها در نهایت به کار نیامد و هیجان به سرعت فروکش کرد. اسپانیا و پرتغال به طرز هیجان‌انگیزی حداقل برای کسانی که هوادار تیم‌های گروه نیستند در دو جایگاه اول گروه بی قرار گرفتند. خیلی زود سراغ ظرف سوم رفتند و ایران به همسایه‌های ایبریایی پیوست. اضافه شدن مراکش تسکین کوچکی بود اما سخت‌ترین حریف دقیقا از ظرف چهارم مشخص نمی‌شود. اما هنوز همه چیز از دست رفته. حداقل این بازی‌ها شکوه و شانس روبه‌رو شدن با دو تیم از بهترین‌ها را دارد.
کارلوس کی‌روش، سرمربی در نشان دادن هیجان‌اش سرعت به خرج داد. او گفت: «قرعه‌کشی جذاب و خیلی هیجان‌انگیز بود و بهتر از این نمی‌شد. بازی کردن مقابل پرتغال و اسپانیا و نشان دادن این که چرا اینجا هستند و شایستگی اینجا بودن را دارند. من مطمئنم که خوب کار خواهیم کرد. ما مثل همیشه تیمی در رقابت خواهیم بود و مهم نیست که چه اتفاقی می‌افتد، طرفداران ما افتخار خواهند کرد شاد خواهند بود.»
شاید هیجان‌انگیزترین دورنما چهار سال بعد از آن رودررو شدن با بزرگ‌ترین رقیب ستاره پرتغالی متوجه کریستیانو رونالدو باشد. در برزیل، ایران مقابل فینالیست بازی‌ها، بازی جانانه‌ای داشت. تیم آسیایی تیم آمریکای جنوبی را کاملا کنترل کرد و شانس خیلی خوبی در نیمه دوم داشت و یک پنالتی هم برای‌اش گرفته نشد. در حالی که بازی رو به پایان بود و یک امتیاز سرسختانه در دسترس قرار گرفته بود، لیونل مسی که خوب کنترل شده بود با یک لحظه جادویی از راه رسید و بازی را برنده شد.
این تابستان نوبت متوقف کردن رونالدو است. مهاجم پرتغالی یکی از غول‌های دنیای فوتبال در قرن بیست‌ویکم بوده است من او را وقتی در مرحله گروهی جام جهانی 2006 در فرانکفورت به ایران گل زد و پرتغال دو بر صفر برنده شد دیدم. او در آستانه بزرگی بود.
دیگر اینطور نیست. زمان به طرز اجتناب‌ناپذیری با همه مقابله می‌کند، حتی با مرد مادیرایی که زمانی که دوباره در میدان مقابل تیم ملی قرار می‌گیرد 33ساله است. ستاره رئال مادرید از قله‌اش عبور کرده با وجود آن که هنوز یکی از بهترین‌های جهان است و آمادگی‌اش تا اینجای فصل در ضعیف‌ترین شرایط چند سال گذشته بوده. با پرتغالی که شدیدا وابسته به نمادش است، امید برای ایران و دیگران در این گروه وجود دارد.
اگر کسی قادر باشد این ستاره را متوقف کند کی‌روش است. او این بازیکن را از زمانی که دستیار آلکس فرگوسن در منچستریونایتد بود به خوبی می‌شناسد. این دو آن‌چنان که مشهور است، یا شاید هم نیست در جام جهانی 2010 دوباره در کنار هم قرار گرفتند. آن‌جا، وقتی پرتغال از بازی‌ها به طرزی عجیب به دست اسپانیا در دور دوم حذف شد کلماتی بین آن‌ها رد و بدل شد.
وقتی بعد از بازی از رونالدو پرسیدند چرا پرتغال باخت او صرفا گفت: از کی‌روش بپرسید و به نظر می‌رسید این انتقادی به نبود روحیه تهاجمی در پرتغال مقابل قهرمان آینده مسابقات بود. به نظر می‌رسد این دو به نظر می‌رسد از آن زمان با هم صحبت نکرده‌اند.
کی‌روش کسی نیست که اجازه بدهد این تحقیرها فراموش شود. مربی 64ساله آن‌قدر دقیق است که برنامه‌ای برای مبارزه با تهدید رونالدو داشته باشد. شاید حتی اگر برنامه‌‌اش کارگر شود لذتی بیشتر از معمول هم ببرد. بازی با پرتغال، بازی آخر گروه و همیشه سخت است چرا که دیگر هیچ بازگشتی ممکن نیست. اگر ایران سه امتیاز از بازی اول‌اش مقابل مراکش بگیرد آن‌گاه موقعیت خوبی خواهد شد اگر چه تیم آفریقای شمالی هم همین‌طور فکر خواهد کرد.
نیاز اولیه برای ایران این است که سرنوشت رفتن به دور دوم را در دستان خودشان بگیرند. حتی برای‌شان بهتر این است که پرتغال در بازی با این تیم نیاز به امتیاز داشته باشد و حمله کند. آن وقت تیم ملی واقعا شانس خواهد داشت.
گروه بی سخت است اما هیجان‌انگیز هم هست. این آزمونی است که فوتبال ایران منتظر آن بود و کریستیانو رونالدو ستاره دنیا است که با بهترین دفاع و بهترین سرمربی آسیا رقابت خواهد کرد. اگر ایران بتواند این ستاره را کنترل کند آن وقت مرحله حذفی آن‌ها را فرامی‌خواند.
