قطع مراودات تجاری کشورها
بهای اثربخشی تحریم‌ها بر کره شمالی
بنا به باور برخی تحلیل‌گران، تغییر رفتار کره شمالی تنها در صورتی ممکن خواهد بود که سایر کشورها خسارات ناشی از تحریم‌های وضع‌شده را برای مدتی مشخص تحمل کنند. سوال اساسی اما این است که آیا با پیوستن چین به دشمنان کره شمالی، نتایج مورد نظر ایالات متحده آمریکا حاصل خواهد شد؟
در حال حاضر چین بزرگ‌ترین شریک تجاری کره شمالی است. بر اساس گزارش‌ها، در سال ۲۰۱۵، حدود ۸۳ درصد از واردات و ۸۵ درصد از صادرات کره شمالی در سرتاسر مرز زمینی به این کشور وارد و از آن خارج شده است.
به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از بیزنس‌اینسایدر، دومین شریک تجاری کره شمالی، کشور هند است. این کشور ۳٫۵ درصد صادرات کره شمالی و ۳٫۱ درصد واردات این کشور را تشکیل می‌دهد. کره شمالی در سال ۲۰۱۵، در مجموع ۲۴۷ میلیارد دلار کالا و خدمات وارد کرد و دو میلیارد و ۲۸۳ میلیارد دلار صادرات انجام داد.
نمودار زیر صادرات و واردات کره شمالی را در سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد:
به دنبال آزمایش‌های هسته‌ای کره شمالی در ماه‌های اخیر و افزایش تنش‌ها میان واشنگتن و پیونگ‌یانگ، توجه ویژه‌ای به فعالیت تجاری چین و کره شمالی شده است.
هفته گذشته شورای امنیت سازمان ملل متحد، قطعنامه‌ای جدید را برای وضع تحریم‌های اقتصادی جدید علیه کره شمالی امضا کرد.
تحریم‌های جدید در نظر دارد، واردات نفت و فرآورده‌های نفتی به کره شمالی را قدغن کند، صادرات منسوجات را از این کشور ممنوع کند، قراردادهای کارگران کره شمالی که در چین مشغول به کارند، پایان دهد، قاچاق کالا را متوقف کند و در نهایت مانع سرمایه‌گذاری‌های مشترک شبه جزیره کره با سایر کشورها شود.
بر اساس تحریم‌های پیشین همچنین، واردات سنگ‌آهن، آهن، سرب، زغال‌سنگ و غذاهای دریایی از کره شمالی ممنوع اعلام شد.
تحلیل‌گران نظرات متفاوتی در این باره دارند. برخی معتقدند که بحران کره شمالی حل خواهد شد، اگر چین فشار اقتصادی بیشتری بر رژیم کره شمالی تحمیل کند. و موفقیت تحریم‌های اقتصادی علیه کره تنها به مشارکت چین بستگی دارد.
به باور آنها، تغییر رفتار کره شمالی تنها در صورتی ممکن خواهد بود که سایر کشورها خسارات ناشی از تحریم‌های وضع‌شده را برای مدتی مشخص تحمل کنند.
مطالعه بیشتر:
چین در کجای معادله آمریکا–کره شمالی است؟
در حال حاضر به جز چین، ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای عضو سازمان ملل متحد، متحمل خسارات بسیاری در رابطه با این تحریم‌ها شده‌اند.
این در حالی است که کره شمالی دهههاست که به تحریم‌های دیگر کشورها به خصوص آمریکا عادت کرده است. بنابراین اثربخشی و موفقیت تحریم‌های کنونی صرفا به کاهش حداکثری مبادلات تجاری چین و کره شمالی وابسته است.
کره شمالی انگیزه‌ای برای تغییر سیاست‌های خود نخواهد داشت مگر اینکه به این نتیجه برسد که مزایای تجارت کشورش با جامعه بین‌المللی بیش از منافعی است که امنیت نظامی و تسلیحات هسته‌ای برایش به ارمغان آورده است.
سوال اساسی اما این است: آیا با پیوستن چین به دشمنان کره شمالی، نتایج مورد نظر ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل متحد حاصل خواهد شد؟
به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از بیزنس‌اینسایدر، دومین شریک تجاری کره شمالی، کشور هند است. این کشور ۳٫۵ درصد صادرات کره شمالی و ۳٫۱ درصد واردات این کشور را تشکیل می‌دهد. کره شمالی در سال ۲۰۱۵، در مجموع ۲۴۷ میلیارد دلار کالا و خدمات وارد کرد و دو میلیارد و ۲۸۳ میلیارد دلار صادرات انجام داد.
نمودار زیر صادرات و واردات کره شمالی را در سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد:
هفته گذشته شورای امنیت سازمان ملل متحد، قطعنامه‌ای جدید را برای وضع تحریم‌های اقتصادی جدید علیه کره شمالی امضا کرد.
تحریم‌های جدید در نظر دارد، واردات نفت و فرآورده‌های نفتی به کره شمالی را قدغن کند، صادرات منسوجات را از این کشور ممنوع کند، قراردادهای کارگران کره شمالی که در چین مشغول به کارند، پایان دهد، قاچاق کالا را متوقف کند و در نهایت مانع سرمایه‌گذاری‌های مشترک شبه جزیره کره با سایر کشورها شود.
بر اساس تحریم‌های پیشین همچنین، واردات سنگ‌آهن، آهن، سرب، زغال‌سنگ و غذاهای دریایی از کره شمالی ممنوع اعلام شد.
تحلیل‌گران نظرات متفاوتی در این باره دارند. برخی معتقدند که بحران کره شمالی حل خواهد شد، اگر چین فشار اقتصادی بیشتری بر رژیم کره شمالی تحمیل کند. و موفقیت تحریم‌های اقتصادی علیه کره تنها به مشارکت چین بستگی دارد.
به باور آنها، تغییر رفتار کره شمالی تنها در صورتی ممکن خواهد بود که سایر کشورها خسارات ناشی از تحریم‌های وضع‌شده را برای مدتی مشخص تحمل کنند.
مطالعه بیشتر:
چین در کجای معادله آمریکا–کره شمالی است؟
در حال حاضر به جز چین، ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای عضو سازمان ملل متحد، متحمل خسارات بسیاری در رابطه با این تحریم‌ها شده‌اند.
این در حالی است که کره شمالی دهههاست که به تحریم‌های دیگر کشورها به خصوص آمریکا عادت کرده است. بنابراین اثربخشی و موفقیت تحریم‌های کنونی صرفا به کاهش حداکثری مبادلات تجاری چین و کره شمالی وابسته است.
کره شمالی انگیزه‌ای برای تغییر سیاست‌های خود نخواهد داشت مگر اینکه به این نتیجه برسد که مزایای تجارت کشورش با جامعه بین‌المللی بیش از منافعی است که امنیت نظامی و تسلیحات هسته‌ای برایش به ارمغان آورده است.
سوال اساسی اما این است: آیا با پیوستن چین به دشمنان کره شمالی، نتایج مورد نظر ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل متحد حاصل خواهد شد؟
