حتی اصغر فرهادی نیز شانس دریافت اسکار 2018 را نداشت

 

اگر قرار بر انتخاب بر اساس فرم بود و از مضمون عبور می‌کردیم، طبیعتاً «ماجرای نیمروز» به کارگردانی محمدحسین مهدویان، گزینه مناسبی بود که با فرم و ساختاری متفاوت مخاطب را تحت تأثیر قرار داد. با این حال به نظر می‌رسد انتخاب فیلم نرگس آبیار که باعث شد او نخستین کارگردان زنی باشد که نماینده ایران در این عرصه شده، انتخاب قابل تحمل تری نسبت به برخی گزینه های قرار گرفته در این لیست باشد که جزو بدترین آثار کارگردان هایشان محسوب می‌شوند.
 
البته باید به تجربه و سابقه هیأت انتخاب احترام گذاشت و بر دیدگاه کارشناسی چهره‌هایی چون سیروس الوند کارگردان، مجید انتظامی آهنگساز، محمد بزرگ نیا کارگردان، کمال تبریزی کارگردان، سید جمال ساداتیان تهیه کننده، رسول صدرعاملی کارگردان، جواد طوسی منتقد، رضا کیانیان بازیگر تأکید کرد و در عین حال فراموش نکرد که انتخاب هر یک از نه فیلم دیگر لیست نیز تأثیری در فرآیند قابل پیش بینی نداشت.
 
باید پذیرفت سینمای ایران فیلم قوی برای معرفی به اسکار نداشت و هیچ کدام از فیلم‌های «برادرم خسرو» ساخته احسان بیگلری، «بیست و یک روز بعد» به کارگردانی سید محمدرضا خردمندان، «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» اثر حمیدرضا قربانی، «رگ خواب» به کارگردانی حمید نعمت‌الله، «لاک قرمز» اثر سید جمال سیدحاتمی، «ماجرای نیمروز» ساخته محمدحسین مهدویان، «مالاریا» به کارگردانی پرویز شهبازی، «نفس» اثر نرگس آبیار، «وارونگی» به کارگردانی بهنام بهزادی و «ویلایی‌ها» ساخته منیر قیدی، شانس قرار گرفتن در لیست 9 فیلم نامزد اسکار را نیز نداشتند.
 
دومین جایزه اسکار اصغر فرهادی نیز باعث خواهد شد تا سال‌های متمادی جایزه اسکار به کارگردان ایرانی تعلق نگیرد و با توجه به سیاست اسکار در توزیع جوایز اسکار غیرانگلیسی زبان -که اصغر فرهادی یک استثای تاریخی بود- میان دو جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان از یک کشور بیش از یک دهه فاصله می‌افتد.
 
به تعبیر ساده تر حتی اگر فرهادی فیلمی قوی تر از «جدایی نادر از سیمین» می‌ساخت و به عنوان نماینده ایران برای اسکار 2018 معرفی می‌شد، شانس چندانی برای بردن جایزه اسکار تازه‌ای نداشت. نفسِ معرفی یک فیلم به عنوان نماینده یک کشور نیز ارزش اقتصادی و فنی خاصی به همراه نمی‌آورد و صرفاً در کشورمان می‌تواند برای کمپانی که سرمایه یک فیلم را تأمین کرده، رزومه ی کاذب محسوب شود. بنابراین مناقشه بر سر انتخاب یا عدم انتخاب نماینده ایران برای اسکار 2018 اساساً چندان قابل طرح نیست و باید از کنار آن گذر کرد.