بازدید 23010

چرا در دومین کشور پر دانشگاه جهان، آرزوی دانشجویان بر باد می رود؟

چند روز دیگر سال تحصیلی جدید آغاز می شود و دوباره دانشگاه های کشور، میزبان میلیون ها دانشجوی جوان و پرانگیزه خواهد شد؛ دانشجویانی که با امید و آرزوهای فراوان وارد دانشگاه می شوند، اما از آینده مبهم و آشفته ای که در انتظار آنهاست، اطلاعی ندارند. مثل صدهاهزار دانش آموخته کنونی که جوانی شان رفت، ولی به آرزوهایشان نرسیدند.
کد خبر: ۷۲۸۹۰۸
تاریخ انتشار: ۱۹ شهريور ۱۳۹۶ - ۱۶:۱۵ 10 September 2017
اوضاع تأسف بار دانش در دومین کشور پر دانشگاه جهانچند روز دیگر سال تحصیلی جدید آغاز می شود و دوباره دانشگاه های کشور، میزبان میلیون ها دانشجوی جوان و پرانگیزه خواهد شد؛ دانشجویانی که با امید و آرزوهای فراوان وارد دانشگاه می شوند، اما از آینده مبهم و آشفته ای که در انتظار آنهاست، اطلاعی ندارند. مثل صدهاهزار دانش آموخته کنونی که جوانی شان رفت، ولی به آرزوهایشان نرسیدند.

به گزارش «تابناک»؛ همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید و حال و هوای اواخر شهریور ماه ـ که بازار نام نویسی دانشگاهی را داغ و میلیون ها جوان ایرانی را بر سر کلاس های درس می کشاند ـ مروری بر وضعیت گذشته تا حال دانشگاه های ایرانی خالی از لطف نیست؛ دانشگاه هایی که در یک بازه زمانی کوتاه آمارشان از نظر کمی به شدت افزایش یافت و کار به جایی رسید که تعداد دانشگاه های ایرانی از کشوری مثل چین نیز بیشتر شد.

شرایطی اسفناک که حتی دامان دانشگاه های معتبر ایرانی را که در نظام های رتبه بندی جهانی همواره پیشتاز و در عمل به رسالت های اصلی یک دانشگاه تا حدودی موفق بودند، نیز گرفت و این دانشگاه ها نیز هم اکنون اسیر سیاست های غالب، مسیر آشفته ای را می پیمایند.

در سه دهه اخیر، آنقدر دانشگاه و مرکز علمی در کشور افتتاح شد و آغاز به کار کرد که معرفی و پرداختن به تک تک آنها کاری بسیار سخت و طاقت فرساست؛ مراکزی که هرچند در بسیاری موارد از زیرساخت های حداقلی آموزش نیز بی بهره هستند، نام بزرگ دانشگاه را با خود یدک می کشند و شماره حسابشان برای دریافت شهریه از جوانان این کشور فعال است.

افزایش جمعیت جوان کشور و موج تقاضا برای تحصیل در دانشگاه که خیلی زود به یک ارزش تبدیل شد، ساخت دانشگاه هایی مثل آزاد، غیرانتفاعی، پیام نور، علمی کاربردی و... را به اصلی ترین برنامه مسئولان ارشد کشور تبدیل و انبوه بسیاری از جمعیت جوان کشور را راهی دانشگاه کرد؛ دانشگاه هایی که در بیشتر موارد استانداردهای علمی نداشتند و فرصت یک تحرک بزرگ اقتصادی و اجتماعی در کشور را فدای منافع برخی جریان های خاص کردند.

در این میان، دانشگاه های معتبر و سراسری نیز با احساس نیازی که به منابع مالی بیشتر داشتند، تحت تأثیر بازار اقتصادی خوبی که ایجاد شد، خود را وارد بازار موجود کردند و با راه اندازی فضاهایی مثل پردیس و دوره های شبانه، زمینه را برای جذب دانشجویانی که کیفیت علمی پایین تری داشتند، باز کردند و به این شیوه گام در مسیری گذاشتند که علم و دانش را فدای پول و سرمایه می کند.

شرایطی که به آن اشاره شد، خیلی زود تعداد دانشگاه های ایران را پنج برابر کشورهای پیشرفته جهان کرد و هم اکنون ایران با چیزی حدود 2640 دانشگاه، حتی از چین و هند نیز دانشگاه های بیشتری دارد و تنها ایالات متحده آمریکا، آن هم با 310 میلیون جمعیت را بالاتر از خود می بیند.

اوضاع تأسف بار دانش در دومین کشور پر دانشگاه جهان

آمارهای عجیب به اینجا ختم نمی شود و از میان 2640 دانشگاهی که در کشور فعال است، سهم وزارت علوم از جمعیت دانشجویی ٦٨‌درصد و سهم دانشگاه آزاد ٣٢‌درصد است و این تعداد دانشگاه سالانه 5 هزار میلیارد تومان از بودجه کشور را به خود اختصاص می دهد.

در چنین فضایی و بر اساس اطلاعیه های رسمی وزارت علوم، تنها 13 درصد دانشجویان که حائز رتبه های برتر کنکور می شوند، از امکان تحصیل رایگان برخوردارند و 87 درصد دانشجویان کشور پولی و با پرداخت شهریه های سنگین مدرک می گیرند و فارغ التحصیل می شوند.

شرایطی که هم اکنون بر دانشگاه های کشور حاکم است، نخبه پروری و توسعه علم و دانش را کاملاً به حاشیه کشانده و جمع زیاد دانشجویان فارغ التحصیل را به بازار کاری تحمیل می کند که یارای پاسخگویی به آنها را ندارد.

تمرکز بیش از حد بر درآمدزایی و کاهش قابل توجه کیفیت علم، بین دانشگاه و صنعت نیز فاصله ای بزرگ ایجاد کرده است و هم اکنون جمع زیادی از دانش آموختگان دانشگاهی حتی اگر بازار کاری برای فعالیت باشد، توان فعالیت خوب و مفید را ندارند.

وضعیتی که کارایی دانشگاه را در حل معضلات کوچک جامعه مثل مگس های سفید نیز از بین برده و در چنین وضعیتی، داشتن انتظارهای بزرگ از این مجموعه مهم کشوری را به رویا تبدیل کرده و از آن سو به شکلی کنترل ناشدنی فساد علمی و اقدام هایی نظیر پایان نامه و مقاله فروشی را در کشور گسترش داده است.

این همه بحرانی که سیاست های کلان چند دهه گذشته بر سر دانشگاه آورد نیست و هم اکنون دانشگاه حتی از رسالت های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خود نیز تا حدود زیادی فاصله گرفته است.

دانشگاهی که در گذشته نه چندان دور پیشاهنگ جریان های اعتراضی و مطالبات بر حق مردمی بود، اکنون و تحت تأثیر چالش هایی که به آن گرفتار است، دیگر خود را وارد موضوعات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی روز نمی کند و هنر بزرگ مسئولان دانشگاهی حل و فصل مشکلات داخلی آنهاست.

اکنون می توان مراکز دانشگاهی نوساز و تازه تأسیس را در هر کوچه و پس کوچه یافت و شرایط خنده داری را که این مراکز از نظر زیرساختی دارند، دید و بر آن گریست؛ دانشگاه هایی که رشته محل هایی که برای تدریس انتخاب می کنند، بیش از آنکه دغدغه کلان ملی باشد، مطابق با خواست و سلیقه جامعه و تقاضا طراحی می شود.

بنابراین، انتظار بهبود اوضاع از دانشگاه های کشور تنها در شرایطی محقق خواهد شد که وضعیت کنونی تغییر کند و ضمن حرکت این مجموعه ها در یک مسیر منطقی و مدل جهانی، سیاست های منفعت طلبانه نیز جای خود را به سیاست های دانش محورانه بدهد.

مادامی که این انتظار تحقق نیابد و برنامه های کلان متولیان آموزش و پژوهش کشور منطبق با نیازهای حقیقی جامعه نباشد، ترسیم افقی روشن از آینده یک امر محال و ناممکن است.
سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۱۲
در انتظار بررسی: ۴
انتشار یافته: ۶۲
عمرمون به باد رفت و هیچ!
1- یکی از علل اصلی و آشکار گسترش دانشگاه ها در ایران، تأخیر در نیاز به اشتغال بود که نتیجه ناپیدای آن تأخیر در ازدواج، گرایش به تجرد دایمی و بروز برخی مسایل از جمله کاهش موالید، افزایش طلاق گردید.
2- تحول دانشگاه مرهون تحول واقعی آموزش و پرورش است. ضرورت دارد دغدغه اصلی آموزش و پرورش برای ورود دانش آموزان بیش تر به دانشگاه ها به دانش آموزان جامعه پذیرتر، مهارت یافته تر و آماده برای تحقیق و پژوهش تغییر یابد. با 18 نوع مدرسه رتبه بندی شده(یک نوع دولتی، و 17 نوع مختلف غیردولتی) فقط می توان فرزندان خانواده ها را خوانا و نویسا ساخت و نه دانا و توانا. مدارس کنونی فرساینده دوران کودکی و نوجوانی فرزندان خانواده ها شده اند. دانش آموزان پس از ورود به دانشگاه تازه به اتلاف بیش تر عمر دوازده ساله خود در رشته های تجربی، ریاضی و انسانی پی می برند، مگر رشته های مهارتی و هنرستانی.
3- دانشگاه کم کارآمد حاصل آموزش و پرورش فرسایش گر دوران تحصیلی در مدارس است.
چرا نتایج نمیان
مشکل اصلی تیتر مطلبه! دومین کشور پر دانشگاه جهان!
تعداد دانشگاه ها باید متناسب با بازار کار باشه! رشته ها باید متناسب با نیاز کشور باشه! دانشگاه باید با بازار کار در ارتباط باشه! هر کی که فوق لیسانس و دکتری داشته باشه نباید استاد بشه! هر کی که دوست داشت نباید بره دانشگاه! دانشگاه واسه کسیه که بخواد درس بخونه نه کسی که مدرک بخواد!
ایرانیان قومی هستند که هر ارزشی را که پراهمیت است لوس و بی ارزش میکنند. قومی که هر چیزی را در جای نامناسب به کار می برند جایی که حرف عشق است مثل ازدواج به پول پدر دختر و یا به وضعیت مالی پسر و مهریه فکر می کنند یعنی تجارت و جایی که حرف از تجارت است یا در جلسات قراردادی از مسائل عاطفی استفاده می کنند.
بایستی دانشگاه ها در یک دیگر ادغام شوند.
وزارت علوم و مسئولین دانشگاهها که از فرهیخته ترین قشر این مملکت هستند در پاسخگویی و رفع موانع و بوروکراسی بدترین وضعیت را دارند. حالا ببینید وضع بقیه مردم چطور است. فرزند بنده خارج از کشور لیسانس گرفته برای ثبت نام در دانشگاه فقط چند ساعت وقت صرف کردیم. برای ثبت نام در ایران بیش از چند ماه وقت لازم است. بورکراسی که بیداد می کند. بعضی مراحل هم که کلا مسخره است مثلا سیستم تاک راه انداخته اند اما اجبار می کنند که بروید مهر سفارت را هم بزنید اصلا به عقل این قشر فرهیخته نمی رسد که از یک شهر به پایتخت رفتن برای مهری که سفارت اصلا هیچ ارزشی افزوده ای در آن ندارد برای چیست حال اگر فرضا به ایران برگشته باشید باید بار دیگر عزم سفر کنید و بروید و مهر بزنید تا مدرک ارزشیابی شود . یا برای ثبت نام هزار جور مدرک می خواهند که چی شود؟؟!!!
از لحاظ کمیت دوم هستیم ولی از کیفیت دانشگاه (نحوه تدریس استاد کتابی که تدریس میشه لوازم و امکانات .......)

از آخر احتمالا دوم هستیم . مصیبت ما فقط این نیست اگه به هر کجای این مملکت نگاهی بندازیم بهانه ای واسه تاسف

خوردن میشه پیدا کرد حال سوال بسیار مهمی که پیش میاد اینه:

این کشور تا کی باید این گونه اداره بشه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
جوانی شمع ره کردم که جویم زند گانی را
نجستم زندگانی را گم کردم جوانی را
اگر بعد از دوره اول متوسطه هزینه ای که خانواده ها ودولت برای کسب مدرک افراد متحمل میشوند صرف زیرساختهای تولیدی و آموزش مجازی واقعی شود جامعه ای سرزنده و پویا خواهیم داشت...
حناب تابناك هر گردي كه گردو نيست تعدد دانشگاه شرط نيست كيفيت شرط هست توليد علم و صنعت شرط هست بخدا دانجشويان فارغ التحصيلي را در رشته هاي مهندسي مي شناسم كه از محاسبه كردن مساحت دايره عاجز هستند پول بده مدرك بگير
وظیفه سازمانهای مختلف از جمله دانشگاهها به خماری کشیدن مردمه. یه مدت سرت تو مدرسه گرم باشه، یه مدت سرت به کنکور، یه مدت سرت به دانشگاه، یه مدت سرت به مراحل بالاتر تحصیلی و یه مدت به کار و بیکاری و همین طور تا کلا متوجه نباشی چی به چیه.
این تعدا د زیاد دانشگاه با این کیفیت پایین نشان دهنده اوج بی کفایتی ، بی مسئولیتی در حق فرزندان این مملکت است . لذا لطفا با دانشگاه های درجه یک کشور های غربی با آن شدت سخت گیری و سطوح اموزشی مقایسه نشود.
فقط پزشكا خوب پول ميزنن تو جيب بقيه علافند
تا وقتی این دانشگاهای آزاد و پیام نور و غیرانتفاعی جمع نشه و تفکر مدرک گرایی از بین نره وضعیت کشور همینه که هست
به عنوان يك عضو هيات علمي كه از وزارت بهداشت به وزارت علوم منتقل شده و هر دو جا را ديده ام و در دانشگاه آزاد درس داده ام علت همه اين مسايل (و بسياري مسايل ديگر كه از بيرون از محيط آكادميك ديده نمي شوند) را در نداشتن نظام آكادميك در كشور مي بينم. ما به لحاظ مبنايي فلسفه اي براي آموزش عالي نمي دانيم يا قائل نيستيم. به همين ترتيب سازماندهي موضوع هم به همان اندازه فكر نشده و ابلهانه است. زماني آماري مي خواندم در مورد تعداد پذيرفته شدگان كارشناسي پليمر در كشور (150 نفر در هر سال در دولتي ها، 1000 نفر در هر سال در آزاد و 2000 نفر در پيام نور) جالب است كه فقط يك دانشكده پليمر با كيفيت (پلي تكنيك) و يكي دو دانشكده متوسط (تهران و سهند) داريم و بقيه فاقد زيرساخت لازم هستند. كدام كشور دنيا دانشگاه علوم پزشكس زير نظر وزارت بهداشت دارد و اداره بهداري را در دانشگاه علوم پزشكي ادغام كرده است؟ كجا سيستم عظيمي مثل دانشگاه ازاد دارد و در هر ده كوره با امكانات صفر و در رقابت با پيام نور دانشگاه مي زند؟ كمي فكر كنيم!
به جز عده ای از اساتید دانشگاه ها که طی سالهای گذشته به این وضعیت معترض بودند اکثریت اساتید به دلایل مادی شخصی و نه منافع ملی بر طبل گسترش دانشگاه ها کوبیدند تا کلاس های بیشتر داشته باشند، راهنما یا مشاور پایان نامه ها شوند و حتی در خیابان انقلاب تهران به طور نامحسوس به فروش پایان نامه و مقاله آی اس آی مشغول شوند. الان حتی قبولی در دوره دکتری هم مثل آب خوردن شده چون با پول می توان ثبت نام کرد و بعد هم با پول دکتری گرفت. تغییر وزرا و وجود شورای عالی انقلاب فرهنگی هیچ تحولی در این وضع ایجاد نکرده است. در واقع تمام دم و دستگاه سیاست گذاری کشور توانایی برنامه ریزی و هدف گذاری کلان ندارند و حتی اگر چنین سندی هم تهیه کنند فقط برای نمایش به مسئولان بالادست است.
با ۱۰ میلیون میشه فوق گرفت. شما به این می گویید شهریه سنگین؟
تیتر خوب اشاره کرد به موضوع
چرا ما باید این همه دانشگاه داشته باشیم
سوییس دو تا دانشگاه صنعتی اصلی ETH و EPFL رو داره
خروجی این دو تا دانشگاه رو با تمامی دانشگاه های ما فقط مقایسه کنید تا اوضاع دستتون بیاد.
برای ما جالبه تو این شرایط که تابناک این مقاله رو مینویسه و بدون شک خیلی از بزرگان این مملکت این بحث ها رو میدونن و این مقاله ها رو میخونن چرا باید این کار غلط ادامه پیدا کنه؟جدای از اینه که چاره ای نیست؟پس چرا همگی دست جمع این مملکت رو رها نمیکنن به اونایی که شایسته ترند؟مردم چه کنن؟و هزار سوال دیگه...
من دانشگاه تهران درس خوندم که ای کاش همون دیپلم باقی می موندم.حداقل میگفتم دیپلممو کار ندارم...
انقدر ناامیدم که حد نداره
دوست من که تو رشته ی خودش نفر اول بود دانشجو دکتری که بود انصراف داد گفت این هم فشار روحی و استرس رو باید تحمل کنم اخرش هم باید بیکار باشم و این جوان نخبه خانه نشین شده!!!
توی این کشور فقط پزشکی ارزش وقت گذاشتن داره. اونم نه به خاطر کیفیت بالا بلکه بخاطر مافیای حاکم بر صنف پزشکی.
دانشگاهی من در آن تحصیل میکردم فقط یک استاد فارغ التحصیل رشته ما داشت برای فوق لیسانس امسال 16 دانشجوی دکتری هم در آن رشته گرفته چه کسی میخواهد درس بدهد؟
تازگی ها خیلی میبینم افراد مشهور برای مردم آرزوی آگاهی میکنند هروقت این آرزو به واقعیت تبدیل شد وضع کشور هم درست میشه
مردم برای آگاهی باید هزینه کنند برای کسانی که اون ها رو آگاه میکنند نه اون هایی که به جهل و نادانیشون اضافه میکنند
همه علافن
اتفاقا دریافتی مدرسان حق التدریس مهندسی مثل مکانیک هم بخور نمیر است و استاد عملا ارج و شان اجتماعی هم ندارد . هر فردی رفته یک مجله فیک و تقلبی زده به اسم مجله علمی از مردم پول میگیره
علتش واضحه. دانشگاه مهمترین رسالتش آمورش فن و تکنیک و هنر هست اما دانشگاه های ما تجهیزات آزمایشگاهی و کارگاهی لازم را ندارند و طبیعتا با ۴ تا ابزار از رده خارج تکنولوژیک و شکسته و خراب، پرفسور تحویل جامعه داده نمیشود و اینگونه است که این همه فارغ التحصیل فن نیاموخته بیکار داریم
ماشالله چقدر دانشگاه داریم.خدا زیاد کنه.
متاسفانه وجود دانشگاههایی همچون علمی کاربردی و پیام نور بخصوص مدیریتهای ضعیف آنها اعتبار دانشگاههای کشور و همچنین درس خواندن را از بین برده است دانشگاههای کاربردی روسای فنی می خواهد ولی دانشگاه علمی کاربردی در چند سال گذشته با فارغ التحصیلان ریاضی و علوم سیاسی و نهایتا در حال حاضر با مجموعه اساتید بدون تجربه و رزومه کاری دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران اداره می شود و این باعث بدترین دوران این دانشگاه گردیده است.
با سلام
اوضاع بسیار بدتر از آمار بالاست
طبق اعلام وزارت علوم از سال 84 تا 92 آمار غیر انتفاعی ها از 44 موسسه و دانشگاه به 358 عدد رسید
دانشگاه آزاد وضع بدتری دارد و در این سالها فقط بعنوان یک نمونه با یک مجوز در چند شهر دانشجو می گرفت آنهم در مقط ارشد و دکتری
از پیام نور و علمی کاربردی که اصلا نگیم که بدون داشتن اصول اولیه زندگی دانشجو گرفتند
در این بین حتی دولتی ها هم جا نماندند مجازی، شبانه و ...
اگر همه دنیا هم به ما هجمه فرهنگی می کردند اینقدر علم در این جامعه بی ارزش نمی شد که خودمون کردیم
هر چند خود کرده را تدبیر نیست ولی جلوی ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است
دوستان عزیز فقط و فقط برین سراغ پزشکی و مشاغل بیمارستانی
در غیر این صورت باید چشم به اپلای و خارج رفتن داشته باشین چون غیر از رشته های پزشکی بقیه رشته ها بی ارزش هست در ایران
در طرف یک ارشد فارغ التحصیل دانشگاه تهران
نمی دونم از چه منبعی این اطلاعات رو برداشتید تعداد دانشگاه های استرالیا ۴۳ دانشگاه هست که شامل ۴۰ دانشگاه عمومی ۲ دانشگاه بین المللی و ۱ دانشگاه خصوصی کوچک هست‌. شاید برخی موسسات فنی دیگر نیز در امار جمع شده اند که تحت عنوان دانشگاه محسوب نمی شوند و مدارکشون دانشگاهی نیست. ولی تمامی دو هزار دانشگاه ایران مدرک مشابه تحت عنوان کاردانی کارشناسی ارشد یا دکتری رو ارایه می دهند.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۴:۴۶ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۰
گفتیم کمکی هم به استرالیا کرده باشیم که پیش ملتش شرمنده نشود
اين راهبرد براي سرگرم كردن جوانان شلوغ دهه 60 بود
به طور مثال از سال 90 تا 95 جمعيت نظام مهندسي شهر ما از 7000 به 17000 نفر رسيده است.
الان هم با دوره هاي تحصيلات تكميلي عده اي رو سرگرم كردند و بعضي از فارغ التحصيلان يا خونه نشين شده اند يا در كارهاي خدماتي كه نيازي به تحصيلات اكادميك ندارد مشغول به كارند
در صورتيكه اگر منافع جمع و كشور در اون دوره لحاظ شده بود و مشكلات تحريم اقتصادي و سياسي نبود مي شد از توان بالقوه اين همه جوان در راه توسعه چرخ اقتصاد كشور بهره مي برد به جاي فرهنگ مصرف گرايي و دلال بازي ارز و طلا
اگر دهه 60 از بازار كار بماند يك تعداد زياد نيروي مصرف كننده روي دست كشور مي ماند كه سهمي در توليد ندارند
كافي است به امار مجردان دهه 60 توجه كرد.
ان شالله با مديديت صحيح راهي براي حضور دهه 60 ها در عرصه توليد كشور باز شود
جواب توی خود سوال هست.
کدوم دانشگاه
وقتی ،ارزشها عوض میشوند ،بی ارزشها ،ارزشی میگردند؟
بعید می دانم امیدی برای بهبود شرایط وجود داشته باشه
تعداد اصلا مهم نیست. کیفیت مهم است.
همه شدن مدرک بدست بدون تجربه و توان کار عملی
من بنگاه دار ماشین می شناسم دو ساعتی میره دانشگاه درس میده تو بنگاه همه بهش می گن استاد دانشگاهه
این شده وضعیت دانشگاه و دانشجوی ما
ظاهرا سه چهار نسل دیگه باید بگذره و احتمالا متولدین 1430 به بعد در سال های جوانیشون که میشه 1450 به بعد خواهند توانست روی آیندشون که میشه 1450 تا 1500 برنامه ریزی کنن !!!
دست رو دلم نزار تابی
چرا خورشید می تابه؟ چرا میچرخه زمین؟ عشق من بگو چرا ، تو فقط بگو همین... اگه عشق من تو نیستی ی ی ی..
بعضی سئوالاتت در همین حده تابناک جان!!! دوست داری تکرار مکررات بگی و بشنوی
اینا ک چیزی نیست ؟ من در تبریز در موسسه غیرانتفاعی ای ( مسئولینش دوست داشتند گفته بشه دانشگاه غیرانتفاعی ) درس خوندم که جزو هفت موسسه برتر غیر انتفاعی کشور بود و به اندازه یه مدرسه هم امکانات نداشت و واقعا از دوستام خجالت میکشیدم که نشون بدم دانشگاهمون کجاست و امکاناتش در چه حده . واقعا باید به حال چنین موسساتی گریست که هزاران مرتبه حتی از دانشگاه ازاد هم کمتر بودند .
در ایران دانشگاهی وجود ندارد!
فقط مدارس بزرگی هستند که تحت نام دانشگاه فعالیت دارند!
رشته کامپیوتر office را بلدنبود کار کند به مدت 4 سال اموزش دیده بود چه دانشگاهی کلاهی بزرگ بر اینده ایران است که خروجی ان شده تو صف نذری برود بایستد
این هم ازلطف دولت دست پاکهاست وقتی ریئس دولت با مرحوم آیت الله هاشمی سردانشگاه آزادبه لجبازی افتاددانشگاه از دکان بقالی بیشترشد.هرکارخانه وشرکتی امروزدانشگاه داری می کنن\
بیشتر از مهندس نیاز به متخصص هست.
در کشورهای صنعتی این کار را کارگاهها و کارخانجات با همکاری مدارس فنی حرفه ای و دانشگاهها انجام میدهند.
سیستم و نظام آموزشی ایران یک سیستم معیوب (هم از نظر محتوا و هم از نظر فرم) است که تنها زندگی جوان ها را بر باد میدهد! مخصوصا در تحصیلات تکمیلی...
فقط پزشکا هستند ک ظرفیت دانشگاه ها رو اجازه ندادن بالا ببرن و بیمار نیستن بقیه ج مهندسی چ علوم انسانی و.... تقریبا همه رشته ها اشباع شدن
مگر آرزو جوانان مهم است؟
مگر دانشگاه ها تو این کشور برای پیشرفت تاسیس میشوند؟
شش سال از عمرم رو تو دانشگاه سراسری (تبریز) گذرندم و تو دوره کارشناسی رتبه یک گروه بودم ولی در نهایت الان تو تهران (به دور از خانواده) دارم بعنوان تحصیل کرده ماهی یک و سیصد میگیرم.
چرا؟
اصلا کسی به فکر مردم هست؟
نامردی تایید نکنی تابناک
وقتي هرکی اجازه تاسس دانشگاه ميگيره اگر جز اين ميشد تعجب داشت هرکجا که دفتر ودستکي راه ميفته فوري مجوز تاسيس دانشگاه علمي کاربردي ميدهند که انهم اکثر همکاران خودشان هستند هم استاد ودانشجو ومدرک ميگيرند که اشل حقوق را ببرند بالا وفقط سر انهايي کلاه ميرود که به اميد گرفتن مدرک وپيدا کردن شغل ميروند شرکت ميکنند در کلاسهاي دانشکده اخرش مسافر کشي ميکنند
اگر یک کار خوب تو این مملکت ایجاد شده باشه ایجاد همین تعداد دانشگاه در کشور است. درست است که تعداد فارغ التحصیلان زیاد است و درست است که بیکاری زیاد ، ولیکن سطح آگاهی مردم و واونهم توی شهرهای و روستاهای کوچک کشور چگونه به این سرعت بالا می رفت. به هر حال یک آدم باسواد بیکار بسیار با ارزشتر از آدم بی سواد بیکار است.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۴:۰۱ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۰
داداش حساب حساب عمره که میره و برنمیگرده
پنج هزار ميليارد تومن ، حدود يك و نيم ميليارد دلاره براي اين همه دانشگاه، در حالي كه بعضي از دانشگاه هاي آمريكا به تنهايي اين همه هزينه دارند.امتحانات بايد از استاد محوري خارج و سازمان سنجش برگزار كننده امتحانات باشه.
تابناک چند بار پیام دادم توجهی نکردی دیگه نمیدونم غیر این سایت دردمو به کی بگم. لطفا پیگیری کن تابناک. چرا منی که بخاطر مشکلات مالی خانواده مجبور شدم وسط دانشگاه ترک تحصیل کنم و تو شغل آزاد کمک خرج پدرم باشم الان که بعد چند سال یکم خودمو پیدا کردم و میخوام برگردم و تو رشته های بدون کنکور ادامه تحصیل بدم چرا سد سربازی نباید بذاره من درس بخونم؟ واقعا چرا؟ جرم من این بود که از خانواده مرفه نبودم که نخوام مجبورا ترک تحصیل کنم؟
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۹:۳۴ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۶
برو سربازی عزیزم .
من فوق ليسانس مهندسي صنايع دانشگاه صنعتي شريف دارم ، اگر برگردم به سن 18 سالگي اصلا دانشگاه نميرم 7 سال عمرم تلف شد.
البته دانشگاه و درس رو دوست دارم ولي با اين شرايط افتضاح پشيمونم برا همين ديگه دنبال دكتري نرفتم و نخواهم رفت.
تابناک دستت درد نکند. کاری فوق العاده انجام دادی بالاخره عیوب از این طریق دیده می شود.
چطوریه آمریکا که مغزهای تمام دنیا از اونجا سر درمیارن و جمعیتش هم چهار برابر ایرانه تعداد دانشگاه هاش 24 درصد از ایران بیشتره و یا ژاپن که سطح دانشگاههاش جزء بهترین دانشگاههای دنیاس و جمعیتشم چند برابر ایرانه یک چهارم ایران دانشگاه داره. دانشگاه که فقط ساختمون نیست باید دید کی توش تدریس میکنه و کی ازش میاد بیرون .
چون فقط پزشک و دندون پزشک و دارو ساز ارزش دارن . انگار بقیه مردم هیچی نمی فهمن .
چون تو این مملکت فقط پزشکا آدم اند .
این شرایط ماحصل مدیریت دلال سالاری است
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هفدهم رمضان