فدراسیون فوتبال ایران در حالی در دوبی به دنبال قرارداد با آدیداس است که نگاهی به قرارداد تیمهای ملی و باشگاهی در دنیا نشان میدهد ما در این زمینه تا چه اندازه عقب هستیم. این خود کم بینی در اعطای امتیاز حامی تیم ملی هم جریان دارد و ارقام دریافتی از شرکت فناپ بانک پاسارگاد با نمونه های خارجی فاصله بسیار زیادی دارد.
به گزارش تابناک ورزشی، دبیرکل فدراسیون فوتبال و برخی از مسئولان فدراسیون در حالی برای امضا و نهایی کردن قرارداد با شرکت تولید کننده پوشاک ورزشی آدیداس به دبی رفتند که شنیدهها حاکی از آن است که این قرارداد نیز همچون سایر قراردادهایی که در چند سال اخیر با تولیدکنندگان پوشاک خارجی بسته شده چنگی به دل نمیزند و با قراردادهای حرفهای و روز دنیا اختلاف فاحشی دارد.
فدراسیون فوتبال تاکنون در خصوص جزییات این قرارداد مطلبی منتشر نکرده و پیگیریهای خبرنگاران برای اطلاع از این موضوع تاکنون نتیجهای نداشته اما سفر به امارات و نه آلمان، مرکز اصلی شرکت آدیداس و امضای قرارداد با یک پخش کننده محلی و نه حضور سران شرکت آدیداس در ایران - اولین تیم آسیایی صعود کننده به جام جهانی 2018 روسیه- نشان از ضعف در ارتباطات بین المللی فدراسیون و هنر چانهزنی آنها داشته و همه اینها نشان از یک قرارداد یک طرفه به نفع شرکت تامین کننده پوشاک دارد.
فدراسیون فوتبال، باشگاههای مطرح ورزشی و حتی کمیته ملی المپیک در سالهای اخیر قراردادهای مختلفی را با برندهای گوناگون منعقد کردهاند که در اکثر آنها نه تنها شرکت تولید کننده پوشاک مبلغی را بابت اسپانسرشیپ به آنها پرداخت نکرده بلکه مبالغ قابل توجهی را به عنوان هزینه پوشاک خود دریافت و صرفاً به ارائه تخفیفهای چه بسا جزیی به تیمها بسنده کرده و از این فضای ایجاد شده نهایت بهره را برده و سودهای هنگفتی عاید خود کردهاند.
این اتفاق نادر در حالی در ایران تبدیل به یک رویه شده که با نگاهی گذرا به ورزش روز دنیا اختلاف فاحش میان رویکرد مدیران ورزشی ایران و سایر کشورهای حرفهای را متوجه میشویم. وقتی برنامه مدونی برای در اختیار گذاشتن جایگاه تیمهای ملی خود نداشته باشیم قطعا در مسیر جذب حامیان مالی و تامین البسه تیمها با مشکلات عدیدهای روبهرو میشویم.
در آستانه جام جهانی و در سالی که فوتبال باید بیشترین بهره را از درآمدهای فوتبالی ببرد، این سود بیشتر به جیب حامیان و اسپانسرها می رود تا اینکه چیزی خارق العاده نصیب خودشان شود. نمونه بارز این مورد هم در قرارداد لباس تیم ملی که تا اینجا بیشتر به خرید تک فروشی شبیه بوده ، دیده می شود.
همچنین شرکت فناپ وابسته به بانک پاسارگاد که تا سال آینده دارنده امتیاز انحصاری حامی تیم ملی است، هم رقم چندان قابل ذکری را پرداخت نکرده و فدراسیون فوتبال از این محل پول مناسبی دریاقفت نکرده است.
بد نیست برای روشن شدن بیشتر موضوع مروری بر جزییات قراردادهای تیمهای ملی و باشگاهی داشته باشیم.
قراردادهای اسپانسر پوشاک در فدراسیونهای ملی
تیم ملی برزیل: قرارداد برزیل با شرکت نایکی که از سال 2008 تا 2018 اعتبار دارد 34 میلیون دلار است که آن را تبدیل به چهارمین رقم سنگین قرارداد بین المللی کرده است.
تیم ملی اسپانیا: قرارداد آدیداس با اسپانیا تا پایان سال 2018 از 27.3 میلیون دلار در سال که در 2010 بسته شد به 32.73 میلیون دلار در سال افزایش یافته است.
تیم ملی انگلیس: نایکی توانست امبرو را کنار بزند و با انگلیس تا پایان سال 2018 قرارداد 45 میلیون دلاری در سال ببندد که دومین قرارداد بزرگ فوتبال بین المللی است. نایکی پنج قرارداد از 10 قرارداد بزرگ بین المللی را بسته است.
تیم ملی آلمان: آدیداس مبلغ سالانه 37 میلیون دلار سالانه به فدراسیون این کشور میپردازد که آن را بدل به سومین قرارداد بزرگ کرده است.
تیم ملی ایتالیا: پومای آلمانی که فقط یکی از 10 قرارداد بزرگ بین المللی را دارد با ایتالیا از سال 2002 قرارداد بسته و از سال 2012 هم آن را تا پایان 2018 تمدید کرد، با رقمی بالغ بر 27.5 میلیون دلار در سال.
تیم ملی آرژانتین: آرژانتین از سال 1974 تاکنون با آدیداس قرارداد دارد و در سال 2011 قرارداد خود را برای 11 سال تا پایان 2022 به مبلغ 11 میلیون دلار سالانه تمدید کرد.
تیم ملی فرانسه: قرارداد فرانسه با نایکی در سال 2011 به مبلغ 474 میلیون دلار برای 7 سال و نیم (سالانه 70 میلیون دلار) که منجر به پایان همکاری 32 ساله فرانسه با آدیداس شد. این فدراسیون توانسته با فولکس واگن آلمان هم قرارداد پنج ساله به ارزش 27.5 میلیون دلار ببندد.
تیم ملی سوئیس: پوما با سوئیس قرارداد 4 ساله به مبلغ 1.5 میلیون دلار در سال تا پایان سال 2016 بسته و هنوز از تمدید آن اطلاعی در دست نیست.
تیم ملی کره جنوبی: نایکی قرارداد اولیه خود که 16.3 میلیون دلار برای 5 سال بود و در 2007 تمام میشد را برای چهار سال به مبلغ 27 میلیون دلار (24 میلیارد وون کره) تمدید کرد. آدیداس برای این قرارداد با نایکی رقابت میکرد و پیشنهاد چهارساله به مبلغ 29.3 میلیارد وون کره (پنج میلیارد وون بالاتر از نایکی) ارائه داده بود.
با این حال کرهایها نگران بودند که قرارداد جدید با آدیداس سبب شکایت قانونی نایکی به دلیل بندی از قرارداد قبلی شود و به همین دلیل ناگزیر از امضای قرارداد با نایکی شدند. نکته اینکه در آستانه جام جهانی 2014 هم این مبلغ 27 میلیون دلار ذکر شد.