فلسفه مربیگری برانکو به قلم آنالیزور ایرانی اش
شب پیش از بازی الریان در تهران. با برانکو پس از شام، درباره فلسفه فوتبال اش صحبت می کنم. پرسش این است: "یکی‌از ظریف ترین بخش های کار یک مربی، همگرا کردن چیزهای ذاتا واگرا نیست؟ اینکه در فلسفه فوتبال شما، هم صبوری بازیکنان در جریان بازی ضروری است و هم سریع بودن شان در بازی با توپ. "صبر و سرعت". یا: اینکه چگونه مربی در ابعاد مختلف، رفتار نسبتا ارام داشته باشد اما تیمش گرسنه و هجومی بماند؟ "ارامش و تداوم فوتبال هجومی"
برانکو: "من همیشه سعی کرده ام در زندگی‌ام نرمال باشم. تلاش برای نرمال بودن و نرمال رفتار کردن، یکی از اهداف همیشگی من در زندگی بوده و چیزی که در تیم ام می خواهم ایجاد کنم، همیشه این است که جاه طلب بمانیم و سختکوش، اما نسبتا نرمال." دو شب پیش از با الوحده در تهران، زمانی که دیگر برد ما کافی نیست و نیاز داریم الریان هم به الهلال در قطر امتیاز بدهد تا پرسپولیس از دور گروهی صعود کند، برانکو سر میز شام با دستیاران اش،
درباره میل درونی ما به خوشحال دیدن خانواده هایمان پس از هر برد حرف می زند. اینکه "چه لذت بخش است وقتی در فوتبال برنده میشوی، اعضای خانواده ات را می‌بینی که بهت افتحار میکنند. اما این هدف اصلی نباید باشد. هدف اصلی، سختکوش ماندن است. سختکوشی اگر وسیله باشد، میتواند موفقیت مقطعی ایجاد کند اما سختکوشی باید هدف مربی و تیم باشد، تا احتمال تکرار موفقیت بالا برود." ساعتی پیش اخرین تمرین ما برای بازی هفته اول لیگ انجام شد، در حالی که یکی از سختکوش ترین مردان تیم، همچنان سرمربی تیم است.
یک روز مانده به آغاز لیگ، این سیکل در ذهن ام مرور می شود که "پیروزی، اسودگی می اورد. آسودگی، تنبلی می اورد. تنبلی، بی نظمی می اورد. و بی نظمی، شکست." همین سیکل یکی از دلایل دست به دست شدن جام و افتخار در سطح اول فوتبال اروپا است. اهمیت تاکید برانکو روی سختکوشی، پس از مرور این سیکل، دوچندان میشود. اینکه باید گسست احتمالی ناشی از موفقیت را با دور ماندن از آسودگی کنترل کرد.
هر تیمی که تداوم در موفقیت داشته، چنین کلیاتی در فلسفه کارش نقش اساسی داشته است. پرسپولیس کمتر از دو ماه پیش یک فصل عالی را با قهرمانی در لیگ برتر و صعود به جمع هشت تیم نهایی لیگ قهرمانان به پایان رساند. اما تک تک ما باید در درون خودمان به این نتیجه برسیم که هدف، سختکوش ماندن در حد فصل گذشته است؛ انگار قهرمانی ای در کار نبوده است. هدف، فراتر از پیروزی یا شاد دیدن عزیزان است. هدف، سختکوش ماندن است؛ چیزی که می تواند تیم را دور از خودفریبی و تنبلی و بی نظمی و قطعیت شکست نگه دارد.
