سخنرانی «من یک آلمانی هستم» جان اف. کندی

پس از جنگ جهانی دوم و تسخیر آلمان توسط نیروهای متفقین، آلمان و پایتخت آن به چهار بخش تقسیم شد که هر کدام توسط یکی از کشورهای فاتح جنگ (آمریکا، بریتانیا، فرانسه و شوروی) کنترل می‌شد، اما چون شهر برلین در عمق قلمرو تحت کنترل جماهیر شوروی بود تنها راه رسیدن به برلین غربی از طریق قلمرو تحت کنترل شوروی بود. در اوج جنگ سرد، با هدف راه اندازی اقتصاد که بر اثر جنگ نابود شده بود یک برنامه اصلاحات پولی برای آلمان غربی اعلام شد که با توافق متحدان غربی فاتح جنگ، برلین غربی را هم شامل می‌شد، اما این اقدام با مخالفت شدید دولت شورروی روبرو شد. در نتیجه به منظور اجبار متحدان غربی برای واگذاری قلمرو خود در برلین غربی شوروی برلین مرزهای زمینی برلین غربی را بست و اجازه عبور آذوقه به این شهر را ندارد. اما هواپیماهای متفقین با اینکه خطر شروع یک جنگ جهانی دیگر وجود داشت این محاصره را شکستند و به مدت 11 ماه آذوقه و سایر کالای مورد نیاز مردم را از این طریق به برلین رساندند تا سرانجام بر اساس فشارهای وارده و تحریم هرگونه کالاهای صادراتی از کشورهای بلوک شرق توسط متحدین غربی، شوروی در ۱۲ مه ۱۹۴۹ محاصره را پایان داد. در جریان این محاصره و مقاومت متحدان غربی در کمک رسانی، شهر برلین به نوعی نماد مقاومت دربرابر پیشروی و اعمال نفوذ بیشتر شوروی در اروپا شناخته شد. پس از این مرز بین آلمان شرقی و غربی به جز در برلین کاملا بسته شد و صدها هزار نفر از شهروندان آلمان شرقی از این طریق به آلمان غربی پناهنده شدند و این کاهش نیروی کار خطر فروپاشی اقتصادی را برای آلمان شرقی ایجاد کرد تا اینکه در 1960 دولت آلمان شرقی به ریاست والتر اولبریخت دیواری را دور برلین غربی احداث کرد که مانع محافظ ضد فاشیست نام داشت و مقامات هدف احداث آن را جلوگیری از ورود جاسوس‌ها و مامورین آلمان غربی به شرق عنوان کردند اما در سرتاسر دنیا به دیوار برلین شناخته شد و هدف اصلی آن جلوگیری از عبور شهروندان شرق به غرب بود. با این کار آخر منفذ در پرده آهنین نیز بسته شد. غرب از جمله آمریکا زیر فشار بود که واکنش قدرتمندی به احداث دیوار نشان نداده است و به همین منظور کندی اصرار داشت سخنرانی کند که همزمان با دفاع از حق نیروهای متفقین در برلین به عنوان اشغالگران فاتح این را روشن کند که نمی‌توان حضور شوروی در آلمان را به چالش کشید.