بی انصافیم یا خوشحال؟
عباس رجب سلمانی*
خوشحال شدن و خندیدن بخشی مهمی از زندگی ماست. گاهی انقدر دوست داریم که بخندیم که یادمان می رود سوژه ی خندیدنمان چیست; مخصوصا زمانی که سوار بر موج های رسانه ای شده باشیم و به قولی ته آن سوژه را دربیاوریم.
این روزها هم تب این سوژه ها داغ است; از "سمیه نرو..." گرفته تا "برق گرفتن از زباله ها". خب کاری خوب است که ملتی را بخندانیم و شاد کنیم اما گاهی یادمان نرود که خنده هایمان از روی عقل باشد نه از روی نقل.
من نه آدم سیاسی هستم و نه از سیاست سر در می اورم اما دلم برای کشورم می سوزد. من نه از کسی حمایت می کنم و نه دیگری را انکار اما دلم برای مردمان کشورم می سوزد. از خودم می پرسم که چرا وقتی یک نفر یک کار درست هم که انجام می دهد بدون اینکه بدانیم و بپرسیم و تنها به نقل از کسی شروع به دست انداختنش می کنیم.
با یک جستجوی ساده در اینترنت می بینیم که همه کشورهای بزرگ و پیشرفته دنیا از زباله هایشان برق تولید می کنند، و این بدین معنی نیست که میزان برق تولید شده توسط زباله ها با یک نیروگاه سد یا اتمی برابری می کند. حال کسی که امده و به جای دفن بیهوده زباله ها از انها برق کمی که شاید فقط بتواند یک پارک یا تفریحگاه را روشن نگاه دارد، آیا مستحق دست انداختن است؟
من نه به آقای قالیباف کاری دارم نه به سیاستهای ایشان و مطمئن باشید که هر کس دیگری هم که جای ایشان بود این مطلب را می نوشتم. آیا ما ایرانی ها برای انتخاب اصلح باید بی انصاف باشیم یا خیلی خوشحال بخندیم و از کنار انها بگذریم. قصد ندارم نام کاندیدایی که به او رای خواهم داد را بیاورم اما دفعه های قبل هم تنها کسی که به نظرم روی منطق و برنامه حرف می زد و برای مدیریت کشور یک نقشه راه داشت، محسن رضایی بود که انقدر دستش انداختیم که سخت بود او و برنامه های مدرن اقتصادی اش را جدی بگیریم. او از اقتصاد فدرالی حرف می زد و هر استان را با توجه به ظرفیت و توانایی اش می سنجید و شاید مجبور نبودیم امروز توئیت کنیم: "کاش یک درصد از نفت (خوزستان) را برای مقابله با ریزگردها می گذاشتند".
بله "می گذاشتند" چون که اخیرا یاد گرفته ایم که برایمان انتخاب کنند و ما تنها سوار بر موج شویم. از نوشتن این مطلب نه قصد بر تخریب جناحی دارم و نه تمجید از آن. تنها خواسته این است که با عقل و تدبر انتخاب کنیم و بیهوده کسی را به سخره نگیریم. مگر روحانی برای دیپلماسی کشور کاری نکرد کارستان و مگر همین شهردار تهران از خاکی های تهران بوستان نساخت؟
فرقی ندارد چه کسی. مهم اینست که اگر به کسی رای می دهیم با دلیل و برهان باشد. خاطرم هست که سال 88 به هر کس می گفتم چرا به محسن رضایی که برنامه دارد رای نمی دهی؟ پاسخ یه چیز بود: ادم خوبیه اما رای نمیاره. رای که از کره ماه نمی آید و ماییم که آنرا می سازیم. امیدوارم در این دو هفته مانده به اتخابات به جای دست انداختن وخندیدن فکر کنیم و بهترین انتخاب را انجام دهیم.
* مدیر گروه اندیشه رادیو فرهنگ و دانش‌آموخته دکتری زبانشناسی
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
با سلام و عرض ادب من قبل از انقلاب 20سال داشتم و از یاران نواب صفوی بودم و دنبال مطالعه تاریخ تمام کشورهای دنیا بودم و با واژه ای برخورد کردم ..که هر انقلابی انقلابی اش را می بلعد ..که هروقت بیاد می اوردم باعث رنجش من می شد ..خداوند روح بزرگ التر ناتیو انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و حاج احمد خمینی وشهدای دولت رجایی و باهنر و نماینده گان مجلس شورای اسلامی و از دوستداران امام خمینی شهید مطهری و غیره که همگی فدای انقلاب اسلامی ایران شده اند..و از نزدیک تمام لحظه های دل خراش و این دردهای جدایی رهبرانقلاب وفرزند صدیقش وبقیه شهدای نامبرده فوق را یکی پس از دیگری لمس نمودم که مصبتی بزرگ بر روح و پیکرم وارد شده است .وحال با واژه ی اقای رضایی ادم خوبی است اما رای نمی اورد ..این روزگار تلخ دوباره دارد تکرار میشود .از دهان خودی های از خدا بی خبر که فقط فکر و ذکرشان به دنبال مادیات بوده نه معنویات ..لعنت خدا بر کسی که چشم دیدن سرباز فداکار ایران و فاتح 8سال دفاع مقدس کشور مان اقای رضایی را نمی تواند ببیند . اقای رضایی با تفکر و تشخیص درست یک انقلابی برای پیشرفت اهداف انقلاب مسیر نظامی را طی نموده که با دور اندیشی در دراز مدت کشور مان احتیاج مبرم به اقتصاد دان پویا دارد که صادقانه با تفکر درستش پا به عرصه مسیر علم اقتصادی نمود و با مدیزیت کلان اقتصادی جهان اشنایی کامل و رشد نمود و من نوعی که جزو جوانان دوران انقلاب اسلامی ایران و سرباز گمنام امام خمینی بودم ..هیچوق در این لحظه حساس تاریخی ایران این مسولین جمنا را نمی بخشم که سفره وحدت را با تفکر کودکی شان نتوانستند به نحو احسن بر پا کنند و با تفکر شک و تردید به همدیگر که احتیاج به رای گیری هم نبود یکصدا به اقای محسن رضایی رای ندادند.که غوغا و موج بزرکی در این مناظره ها توسط اقای محسن رضایی بوجود میامد و مردم ایران با حضور بیشتری در این انتخابات شرکت مینمودند..متاسفانه در این مناظره ها دیده می شود و این مصیبت بزرگی است که هیچ یک از اعضای کاندیدای مناظره اقتصاد دان نیستند و با توجیه کردن واژه ها و شعار های پوپولیستی و غیر رسمی و نداشتن برنامه مدون و زیر بنایی..و مردم ایران را به رعب و وحشت دعوت نمودن این تفکرها در شان یک کشور انقلابی نمیباشد که مردم ایران از یک طرف نداشتن تمکن مالی و از طرفی دیگر سر در گمی اعضای کاندیدای محترم مناظره ..که با بیان شان نمی گویند که برنامه نخست شان اول به اسیب بزرگی چون ترمیم معیشت مردم ایران بپردازند که سر در گمی در میان جامعه ما بیداد میکند و از نظر سنجی که نمودیم در یک بخش 35درصد شرکت ثابت در انتخابات را دارند و بقیه همه می نالند . امید واریم بزرگان کشور سر افراز ایران اسلامی تدبیری برای مناظره سوم و بقول اقای رضایی مناظره بیندیشند و ملت اران را یک هفته به بی خیالی رها نکنندو هفته اخر برای رسانه های خارجی ها محیا نکنند که انها بیکار نمی نشینند و مردم ایران را به سمت فرد مورد نظرشان هدایت میکنند ..ما فرزندان گیل و دیلم همه یاران رضایی هستیم و وظیفه میدانیم بخاطر اقای محسن رضایی به اقای قالیباف رای بدهیم ..حمیدهیبتی ساداتی لشت نشا .