در حاشیه - کرمان
حاشیه نشینی عجین شده با اخبارناراحت کننده از فقر، ناهنجاری و اعتیاد. مردم حاشیه نشین کلان شهرها مردمی ساده، بی اطلاع از قوانین،گریبان گیر اعتیاد، اکثرا بیسواد، قشرکارگر و مهاجر از شهرها و روستاها یا افغان هستند.
اما در شهرک چهارده معصوم و الله آباد که روبروی ترمینال جدید شهر کرمان واقع شده داستان کمی متفاوت‌تر است. زمین‌های این شهرک که در فاصله ۴۰۰ متری روستای شیشه گر و در کنار بزرگراه واقع شده در گذشته کوره‌های آجرپزی بوده و تملک زمین‌ها شخصی.
بعد از گسترش شهرنشینی و تعطیل شدن کوره‌های آجرپزی صاحبان این زمین‌ها شروع به فروش زمین‌هایشان به صورت قطعات کوچیک به اشخاص کم درآمد و مهاجر که اکثرا بضاعت مالی نداشتند و به امید پیدا کردن کار به شهر مهاجرت کرده بودند نمودند.این خرید و فروش طبق سندهای دستی موجود از سال ۶۴ و حتی قبل‌تر رواج داشته ومردم به چشم همان روستانشینی در آنجا ساکن شده‌اند و کم کم اقدام به ساخت خانه و سرپناه کرده‌اند و اما در تمام این سال‌ها هیچ ارگان دولتی نه از این مناطق بازدید کرده و نه در پی واگذاری امتیاز خدمات شهری به این مناطق شده. درتمام این سال‌ها هیچ صحبتی از غیرقانونی بودن و دولتی بودن زمین‌ها هم مطرح نشده ولی بعد از ساخت ترمینال جدید به مردم اخطار تخلیه شهرک داده شد. اکنون به بهانه‌ی حاشیه نشینی و منبع فساد مجبور به ترک خانه و زندگیشان شدند. حالا که زمین ها مرغوب شده مردم بی پناه و فقیری که صدایشان به جایی نمی‌رسد بازیچه زورگویی و در آمد زایی مسئولین شدند تا با خرابی خانه آنها برج‌های بالا برود که آنها از آن هیچ سهمی ندارند و غم آوارگی و خراب شدن خانه شان در یک صبح سرد زمستان بر زندگیشان سایه افکنده.غمی که در سایه بی قانونی این شهر و بی اطلاعی مردمش از حقوق شهروندی هر روز بزرگ‌تر می‌شود.
اما در شهرک چهارده معصوم و الله آباد که روبروی ترمینال جدید شهر کرمان واقع شده داستان کمی متفاوت‌تر است. زمین‌های این شهرک که در فاصله ۴۰۰ متری روستای شیشه گر و در کنار بزرگراه واقع شده در گذشته کوره‌های آجرپزی بوده و تملک زمین‌ها شخصی.
بعد از گسترش شهرنشینی و تعطیل شدن کوره‌های آجرپزی صاحبان این زمین‌ها شروع به فروش زمین‌هایشان به صورت قطعات کوچیک به اشخاص کم درآمد و مهاجر که اکثرا بضاعت مالی نداشتند و به امید پیدا کردن کار به شهر مهاجرت کرده بودند نمودند.این خرید و فروش طبق سندهای دستی موجود از سال ۶۴ و حتی قبل‌تر رواج داشته ومردم به چشم همان روستانشینی در آنجا ساکن شده‌اند و کم کم اقدام به ساخت خانه و سرپناه کرده‌اند و اما در تمام این سال‌ها هیچ ارگان دولتی نه از این مناطق بازدید کرده و نه در پی واگذاری امتیاز خدمات شهری به این مناطق شده. درتمام این سال‌ها هیچ صحبتی از غیرقانونی بودن و دولتی بودن زمین‌ها هم مطرح نشده ولی بعد از ساخت ترمینال جدید به مردم اخطار تخلیه شهرک داده شد. اکنون به بهانه‌ی حاشیه نشینی و منبع فساد مجبور به ترک خانه و زندگیشان شدند. حالا که زمین ها مرغوب شده مردم بی پناه و فقیری که صدایشان به جایی نمی‌رسد بازیچه زورگویی و در آمد زایی مسئولین شدند تا با خرابی خانه آنها برج‌های بالا برود که آنها از آن هیچ سهمی ندارند و غم آوارگی و خراب شدن خانه شان در یک صبح سرد زمستان بر زندگیشان سایه افکنده.غمی که در سایه بی قانونی این شهر و بی اطلاعی مردمش از حقوق شهروندی هر روز بزرگ‌تر می‌شود.
مردم این محله‌ها هم در کوچه‌های خاکی و پر گل و لای و انبوهی از نخاله‌های ساختمانی که به صورت غیرقانونی در اطراف آنجا تخلیه می‌شود بدون داشتن آب لوله کشی،خط تلفن،گاز و برق زندگی کرده‌اند. به دلیل نداشتن خدمات شهری خود اقدام به سیم کشی از تیرهای برق کرده‌اند و از هر تیر چندین سیم گرفته اند که با وزش باد و بارش باران سیم ها قطع می‌شود جوری که بیشتر شب‌ها شاید برق قطع باشد؛ دیگر به بود و نبود برق عادت کرده اند و خودشان می‌دانند که سیم های برق تو در تو دیگر نمادشان است می‌گویند« بنویسید شهرک تار عنکبوت...
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۲۳
انتشار یافته: ۴
بی همتی خود مردم است هر روستای که مردم همت کنند روستا آباد می شودمگر ما روسایی نیستیم یک زمین کشاورزی را به یک کشاورز و زمینی به همین متراژ کیفیت به کشاورز دیگر می بینیم یکی از این کشاورزها بهتر از کشاورز دیگر در آمد و ابادی آن زمین فرق می کند پس اگر پول توزیع شود و همت نکیم یک شهر روستا اباد نمی شود فقر و فقر و فقر و فقر
و .....
واقعا اینجا ایرانه پس کو سند کاهش فقر