بازدید 7754
اعتراض به داوری جشنواره فیلم فجر در حکم یک سوءرفتار تاریخی

چرا برخی سینماگران ایرانی درباره کن، برلین و ونیز چنین جسارتی ندارند؟

در واقع همین فیلمسازان در بستر حرفه ای قواعد بازی را می پذیرند؛ قواعد بازی که تأکید دارد وقتی فیلمی به یک جشنواره ارائه شد، عدم پذیرش آن فیلم و یا عدم اهدای جایزه به آن فیلم توسط هیأت های انتخاب و داوری پذیرفته شد.
کد خبر: ۶۶۵۰۰۹
تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۳۹۵ - ۲۳:۴۳ 07 February 2017
چرا برخی سینماگران ایرانی درباره کن، برلین و ونیز چنین جسارتی ندارند؟
پس از مشخص شدن ترکیب نامزدهای سیمرغ سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، اعتراض ها نه تنها از سوی فیلمسازی که فکر می کردند «سهم شان» را نگرفته بودند، اوج گرفت بلکه حتی از سوی سینماگرانی که فیلم هایشان در بخش های متعددی کاندیدا شده بودند و جز پیشتازان بودند، نیز اعتراض هایی را شاهد بودیم تا بدین ترتیب مشخص شود که اعتراض به داوری حکم یک سوءرفتار تاریخی را پیدا کرده است.
 
به گزارش «تابناک»؛ سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر با همان حواشی همراه بود که این رویداد در بیش از دو دهه اخیر همراه بود. تقریباً از همان دورانی که حضور امثال انوار و بهشتی در سینما دیگر مشهود نبود و فضای خاص دهه شصت به گونه ای تغییر کرده بود که سینماگر جسارت اعتراض به مدیریت جشنواره را داشت، آهسته آهسته اعتراض ها به ترکیب فیلم های منتخب و برندگان جشنواره آغاز شد و دوره به دوره شدت گرفت.
 
این اعتراض ها در یک دهه اخیر بیشتر و بیشتر شد، تا آنجا که در این دوره شاهد انصراف دو نامزد فیلم «خفگی» فریدون جیرانی در اعتراض به عدم کاندیداتوری این فیلم در بخش های اصلی بودیم. تقریباً هیچ دوره ای از لااقل بیست دوره اخیر جشنواره را نمی توان مشاهده کرد که انتخاب فیلم ها و یا داوری ها حاشیه ای به همراه نداشته باشد و بنابراین آنچه ار روز گذشته به عنوان اعتراض رخ داد و امروز به اوج رسید، اتفاق تازه ای نبود و «تابناک» به محض اعلام نامزدها، این موضوع را پیش بینی کرد.
 
با عدم اهدای سیمرغ به شماری از فیلم ها مطرح می شود؛ رویکردی که از فقدان روحیه حرفه ای در سینمای ایران حکایت دارد و همین فیلمسازان وقتی در فضای حرفه ای چون جشنواره های برلین، ونیز و کن قرار می گیرند، کوچک ترین اعتراضی به عدم انتخاب فیلمشان یا عدم اهدای جایزه به ساخته شان نمی کنند. فیلمساز بدون توجه به اینکه داوران این رویداد چه سال فیلم ساخته اند یا نساخته اند یا با چه مکانیزمی انتخاب شده اند و یا بر چه مبنایی رای میدهند، منتخبین را می پذیرند.
 
بنابراین حتی اگر ضعف هایی در داوری وجود دارد -که غیرقابل کتمان است- حتماً فیلمسازی که پذیرفته اثرش در این رویداد با این شرایط حضور داشته باشد، حق اعتراض و انصراف ندارد و چنین رفتاری با هر استدلالی غیرقابل پذیرش است. صحنه جشنواره فجر سی و پنج سال پابرجاست و همگان با مشخصات این رویداد آشنا هستند و بنابراین فیلمساز با پذیرش همه این اماواگرها و کیفیت داوری ها، وارد جشنواره شده است. در همین دوره اگر فیلمسازی به محض مشخص شدن ترکیب داوران، در اعتراض به ترکیب داوران انصراف می داد نیز قابل پذیرش بود اما اعتراض در این زمان، جرزنی است.
 
در واقع همین فیلمسازان در بستر حرفه ای قواعد بازی را می پذیرند؛ قواعد بازی که تأکید دارد وقتی فیلمی به یک جشنواره ارائه شد، عدم پذیرش آن فیلم و یا عدم اهدای جایزه به آن فیلم توسط هیأت های انتخاب و داوری پذیرفته شد. کافی است همین جنس اعتراض و انصراف یک سینماگر ایرانی و یا حتی بومی در جشنواره کن رخ دهد تا شاهد سال های متمادی بایکوتِ غیررسمیِ همان سینماگر توسط جشنواره به دلیل رفتار خلاف اخلاق حرفه ای باشیم.
 
نکته جالب اینکه جشنواره های بین المللی معتبر اساساً هیأت انتخاب ندارند و دبیر یا مدیر جشنواره با مشاوره از چند فیلمساز و روزنامه نگار، تشخیص می دهد که چه فیلم هایی به این جشنواره ها راه یابد و استقلال داوری نیز معنای خاصی ندارد؛ فضایی که اگر در جشنواره فجر حاکم بود، نقدها شدیدتر بود، چرا که سینمای ایران هنوز محفلی و خارج از چارچوب حرفه ای اداره می شود و اگر اتفاق تلخی رخ می دهد، مشخصاً به واسطه همین فضای محفلی و خویشاوندسالاری است که صدر تا ذیل سینمای ایران را در بر گرفته است.
سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هجدهم رمضان # شب قدر