سوژه
سروش رفیعی، برنده بزرگ بازی بزرگ
او در هر دو بازی پرسپولیس و تراکتورسازی در این فصل پیراهن قرمز بر تن کرد، در بازی رفت با تراکتورسازی توانست خود را نشان دهد و با پاس های دقیق و زیبا هم تیمی های خود را در موقعیت حمله قرار داد اما امروز برای رفیعی روز دیگری بود.
سروش رفیعی امروز همه کاره بازی بزرگ فصل بود، ستاره ای که نیم فصل دوم به پرسپولیس آمد و امروز شاید بهترین بازی عمرش را برای این تیم به نمایش گذاشت، رفیعی مرزهای خوب بودن در فوتبال ایران را جابه جا کرد.
به گزارش تابناک ورزشی، امروز روز او بود، شاید زمانی که انگشت سبابه اش را به رنگ قرمز جوهری کرد و بعد از زدن بر زیر قرارداد با قرمزها به دوربین نشان داد، به این بازی فکر می کرد.
به بازی برابر تیمی که مجبور بود به دلیل باطل شدن کارت پایان خدمتش، در آن بازی کند. آن موقع فکر می کرد چگونه در میانه زمین با محمد نوری و عالیشاه و کرار بجنگد و پاسش را چگونه برای مهاجمین ارسال کند تا زهردار تر شوند و بوی گل بدهند.
بیایید کمی عقب برویم تا به امروز و درخشش منحصر به فرد رفیعی برسیم:
سروش رفیعی مرد بازی های بزرگ است، این را قبلا نشان داده است و امروز بازهم آن را ثابت کرد. او در تیم اسکوچیچ در لیگ سچهاردهم همه کاره بود، برابر استقلال و پرسپولیس گلزنی کرد تا فولاد در نیم فصل آنها را دبل کند و البته در نیم فصل دوم بدون حضور او بازهم شکستشان دهد. البته او فصل قبلش نیز با فولاد قهرمان شده بود اما این سروش کجا و آن کجا!
ستاره مودب و همیشه خندان فولادی ها برابر سپاهان به صورت برگردون گل تساوی را در اصفهان زد و درثانیه های پایانی برای تیمش در بازی با ملوان و گسترش فولاد گل های سه امتیازی زد تا همان موقع مشخص شود چه ستاره ای در راه تیم ملی است.
سرنوشت و تقدیر دست به دست هم داد تا سروش فصل قبل و نیم فصل اول لیگ جاری را در تراکتورسازی بگذراند و سپس بازیکن آزاد شود. اردوی دبی فرصت خوبی بود تا رفیعی فکرهایش را برای تیم بعدی اش انجام بدهد. سرنوشت هم اتاقی و همشهری اش ساسان انصاری در انتخابش تاثیری نداشت و تصمیم گرفت که شاگرد برانکو ایوانکوویچ شود و به تیمی بپیوندد که طرفدارش بود.
او در هر دو بازی پرسپولیس و تراکتورسازی در این فصل پیراهن قرمز بر تن کرد، در بازی رفت با تراکتورسازی توانست خود را نشان دهد و با پاس های دقیق و زیبا هم تیمی های خود را در موقعیت حمله قرار داد اما امروز برای رفیعی روز دیگری بود.
هنوز بازی شروع نشده بود که کارگردان تصویر بسته ای از هافبک نورآبادی پرسپولیس به نمایش گذاشت که در حال دعا بود، شاید او به خوبی روز درخشان رفیعی را پیش بینی کرده بود.
هنوز دو دقیقه بیشتر از بازی نگذشته بود تا جنگجویی رضاییان و وحید امیری توپ را به هافبک خلاق تیم شان برساند و رفیعی که به خوبی با مدافعان تراکتور آشنا بود با یک پاس زیبا طارمی را در موقعیت گل قرار دارد و طارمی این بار بعد از دریبل اخباری توپ را وارد دروازه کرد، طارمی در بازی رفت و در همان ابتدای بازی چنین موقعیتی داشت که بعد از دریبل اخباری نتوانسته بود از آن استفاده کند.
این پاس گل برای سروش رفیعی کم بود، دقیقه 24 و پاس زیبای او پشت هادی محمدی توپ را به وحید امیری رساند تا پس از چند رفت و برگشت توسط رامین رضاییان به گل تبدیل شود و اختلاف دو برابر شود.
رفیعی در دقیقه 64 بازهم از هوشش استفاده کرد و در حالی که همه مدافعین تراکتوری منتطرذ بودند تا با یک پاس رو به جلو رضاییان را در موقعیت عالی قرار دهد، سانتر کرد تا وحید امیری در میان بلندقامتان خط دفاعی و البته اخباری بیرون نیامده، دروازه را باز کند.
او در این بازی تنها روی سه گل تاثیر نداشت، حرکات زیبا در میانه زمین، کنترل عالی بازی در موقع دفاع و حمله و همکاری با محسن مسلمان در میانه زمین باعث شد تا رفیعی یکی از بهترین بازی هایش را به نمایش بگذارد، این را یادتان نرود که این چهارمین بازی سروش برای پرسپولیس بود و اینکه توانسته اینگونه عالی با دیگر بازیکنان قرمزها هماهنگ شود حاکی از توانایی های بالای او دارد.
رفیعی امروز انتظارات ما از یک هافبک نفوذی در لیگ ایران را بسیار بالا برد، امروز روز او بود، شاید بهتر باشد 17 بهمن را به نام رفیعی بزنیم، روز رفیعی!
نویسنده: سهیل احیایی
